Onderwerp: MUZIEK, ALGEMEEN
2 Februari 2015
Ennio Morricone laat zijn filmmuziek spreken en verbazen
Tekst: Ronald Rijntjes
Op zondag 1 februari 2015 was het eindelijk zover. De grote der grote binnen de filmmuziekcomponisten was in het land, Ennio Morricone. Inmiddels alweer 87 jaar oud, maar weet nog steeds het orkest om zijn vingers te binden. Hij gaf met veel plezier een spectaculaire concert in de Ziggo Dome in Amsterdam. Na vijftig jaar componeren en musiceren is het de beurt om zelf op de bok te staan en muzikale hoogtepunten aan zijn fans te laten horen.
Onder de titel ‘My Life in Music’ werd het publiek getrakteerd op een concert dat een muzikale reis maakt door de filmmuziek die Morricone door de tijd heen heeft gecomponeerd. Het is nu aan hemzelf om zijn eigen werk via het orkest en een koor over te brengen op het publiek. Het podium stond helemaal vol met ruim 170 musici.
Muzikale blokken
Morricone dirigeert op subtiele wijze en dat zorgt voor een geoliede motor die door raast en af en toe bij een halte stopt. Het concert was ingedeeld in verschillende muzikale blokken. Het begon met ‘Life and Legend’. Hier klonk het bekende thema van The Untouchables, Once Upon A Time in America en The Legend of 1900. Films die bij iedere liefhebber bekend zijn. De stukken sloten goed op elkaar aan.
Dit werd gevolgd door romantische muziek van onder andere Love Circle en het nummer ‘Come Maddalena’. Mooie solo’s werden hier ten gehore gebracht. Je hoorde niet alleen de kwaliteit die het stuk heeft, maar ook de muzikanten. Regelmatig was er ruimte voor een solo. Nadat de liefde gepasseerd was kwam de ruigere muziek aan de beurt. Een aantal stukken uit films van Sergio Leone. Uiteraard klonk de muziek uit de kaskrakers The Good, The Bad and The Ugly, Once Upon A Time in the West, A Fistfull of Dynamite en The Ecstasy of Gold. Een mooie verweving van de stukken die naadloos in elkaar overgingen. De passage waren zeer dynamisch en opzwepend.
Spanning
Hierbij werd het orkest bijgestaan door de sopraan Suzanna Rigacci die met haar hoge en heldere stem een uitmuntende indruk achterliet. Zij bracht het koor en het orkest op een nog hoger muzikaal niveau. Niet bij alle stukken klonk het koor, maar zodra zij meezongen gaf dat extra diepte en spanning.
Na de pauze was er ruimte voor meer experimentele muziek van Morricone. Bij Cinema Paradiso herkende je nog het thema. Maar het blok ‘Social Cinema’ dat wat meer onbekender werk van de meester ten gehore bracht, was verrassend en spannend. Heel dynamisch, waarbij slagwerk, het koor en de stevige ritme sectie elkaar op een positive manier in de haren vlogen.
Hard werken
Muziek voor de niet alle daagse luisteraar, maar van hoog niveau. Het blok werd afgesloten met muziek uit de film The Mission. Die bij vele wel gemakkelijk mee te fluiten is. Helaas gebeurde dat niet in de zaal.
De muzikanten van het Tsjechisch Filharmonisch orkest moesten hard werken en dat zag je op het podium. Geconcentreerd en af en toe een glimlach. Opvallend was wel dat er af en toe veel samples uit de synthesizer klonk. Bijvoorbeeld een marimba, die je dan liever live hoort. Als je dan toch een orkest bij je hebt.
Helaas liepen de videobeelden die tijdens het concert op schermen te zien waren niet altijd even vlot in elkaar over. Dat was jammer, want hierdoor kwam de solist niet optijd in beeld. Aan het eind van de avond kwam Morricone wel liefst driemaal terug om een reprise te geven. Hij mocht een welverdiende staande ovatie en groots applaus in ontvangs nemen. Een concert om niet snel te vergeten.