Onderwerp: WERELDMUZIEK, POP-ROCK, MUZIEK, ALGEMEEN

30 Juli 2014

Vocalisten domineren laatste dag Umbria Jazz 2014

Tekst: Jorien Heemskerk en Ronald Rijntjes
Beeld: Ronald Rijntjes

Tijdens Umbria Jazz 2014 kregen vele nationale en internationale artiesten de ruimte om hun muzikale kwaliteiten te laten zien en horen in Perugia. De zondag en tevens laatste dag van het festival bracht op het Arena Santa Giuliana podium een drietal concerten waarbij de stem centraal stond. Take 6, Al Jarreau en Mario Biondi lieten hun stem over het terrein klinken en het publiek genoot volop.

De zon staat nog vrij hoog en de temperatuur is boven de dertig graden als het programma in de Arena begint. Het is er op dat moment nog niet druk. De bezoekers genieten van een drankje en zoeken rustig een plek op voor het podium. De vijf heren van a-capellagroep Take 6 trekken met hun show steeds meer publiek aan. Zij brengen hun nummers op unieke wijze: elke zanger vertolkt met zijn stem een instrument. Daardoor lijkt het net of je naar een echte ritmesectie zit te luisteren.

Gospelachtig
Zo nu en dan zit een van de zangers achter een echte piano om de anderen te begeleiden. Zij wisselen elkaar af door de ene keer op de voorgrond als lead en de andere keer op de  achtergrond te zingen. Ze brengen onder andere een aantal bekende nummers van Ray Charles in hun eigen stijl en dat levert vlotte, soms wat gospelachtige muziek op.

De Amerikanen vertellen tussen de nummers door over hun muzikantenbestaan, prediken nog even het evangelie en laten weten dat ze erg blij zijn om bij Umbria Jazz te mogen spelen. Op een slimme manier laten ze het publiek tijdens het optreden hun Facebookpagina opzoeken: “Like ons want we gaan jullie missen!”

Naarmate het optreden vordert beginnen de stukken wel een beetje op elkaar te lijken, wat ook niet zo gek is als je alleen de stem als instrument hebt. ‘Rainy Night in Georgia’ klinkt juist weer heel compleet, met een strakke begeleiding. Ook de swingende pasjes van de mannen zijn een goede toevoeging en de zware bas van Alvin Chea (al sinds 1985 bij de groep!) is indrukwekkend.

Sjansen met de sax
Om negen uur die avond is de zon bijna onder en het festivalterrein drukker geworden met muziekliefhebbers die komen voor Al Jarreau. Na een kwartier wachten worden zij rijkelijk beloond met de al 75-jarige artiest die nog steeds een feest weet te maken van zijn optredens. Jarreau wordt met veel applaus ontvangen en hij loopt met een grote glimlach zingend het podium op.

De band zet een swingend ritme in en de saxofonist blaast er een solo uit. Jarreau blijft nog even bij hem staan en sjanst met de saxklanken. Zijn hit ‘Moanin’ klinkt over het terrein en de toeschouwers gaan uit hun dak. De jonge energieke band die de zanger bij zich heeft komt ook snel los en zorgt voor vuurwerk. Bassist Chris Walker krijgt zelfs de ruimte om zijn eigen zangkwaliteiten te laten horen: hij zingt een R&B ballad en daarna een duet met Jarreau.

Verrassing
Ook de andere muzikanten krijgen van Jarreau de nodige complimenten. Tussen de nummers door vertelt hij bovendien kleine verhaaltjes, bijvoorbeeld over hoe hij genoemd wordt door de Italianen in Milwaukee. Daarnaast wijst hij er meerdere keren op dat Umbria Jazz wereldwijd bekend is. “Zelfs in New York, Montreux en bij North Sea kennen ze jullie”.

Naast bekende nummers zingt Jarreau ook werk van zijn nieuwste album, een ode aan George Duke die hij ter plekke ook opdraagt aan de slachtoffers van Malaysian Airways vlucht MH17. Na al die jaren heeft zijn stem nog steeds dezelfde energie en kwaliteit. Op een humoristische manier scat hij er vaak lustig op los. Het lopen daarentegen gaat iets moeilijker, maar dat weerhoudt hem er niet van de ruimte op het podium voluit te gebruiken.

Tegen het einde van het concert verschijnt Mario Biondi nog uit de coulissen om een nummer mee te zingen. Helaas haalt hij niet altijd de juiste toonhoogte, waardoor zijn stemkleur botst met die van Jarreau. Desondanks is het wel een leuke verrassing voor het publiek.

Heupbewegingen
Na het spetterende optreden van Jarreau kan het publiek nog genieten van het laatste concert van de avond én van het festival. De in het Engels zingende Italiaan Mario Biondi – in Nederland onder andere bekend van ‘A Handful of Soul’ – weet met zijn vrij lage, diepe en zwoele stem opnieuw de harten te veroveren. Zijn muziek is qua stijl te vergelijken met Nicola Conte en zijn stem met die van Tom Jones.

De nummers van Biondi hebben een swingende groove. Ballads en dansbare nummers worden afgewisseld in stijlen uit de jazz, bossa nova en funk. Zijn band zorgt voor een strakke begeleiding en geeft hem een extra boost. De zanger geeft zijn muzikanten graag de ruimte en dat resulteert in diverse solo’s van de blazers, piano, gitaar en drums. Tijdens deze solo’s loopt hij zelf met zwoele heupbewegingen over het podium en pakt er een samba-shaker bij.

Minpuntje is dat de uptempo nummers op den duur hoofdzakelijk hetzelfde ritme hebben in de bas en drums; alleen in de piano- en gitaarbegeleiding zit een ander accent. Ook komt er tussen Biondi’s eigen werk hier en daar een cover om de hoek kijken. Dat pakt de ene keer wel goed uit zoals bij ‘Rio Janeiro Blues’, maar de andere keer niet omdat zijn ongewone stem er dan niet goed bij past, bijvoorbeeld bij het nummer ‘My Girl’.

Op naar 2015
Zo was er op deze vocale avond voor iedereen wel wat te zien en te horen. Het begon klein met alleen zang en pakte uit met een rasartiest en een Italiaanse nieuwkomer. Al met al een prima festivalafsluiting waar de stad Perugia weer een jaar op kan teren.

We zijn benieuwd hoe het programma van volgend jaar eruit zal zien, want kwaliteit en diversiteit heeft Umbria Jazz zeker. Voor muziek- en cultuurliefhebbers is dit festival absoluut de moeite waard om eens te bezoeken. Lekker weer, historie, goed eten en prachtige vergezichten omlijst met topmuziek uit binnen- en buitenland – wat wil een mens nog meer?

 
Meer info: www.umbriajazz.com.