Onderwerp: DE PARADE, FESTIVAL
25 Juli 2014
Een oase op de Parade
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Het is een avond van uitersten op de Parade in Utrecht. Om 8 uur houdt de Parade de pas in. De stilte voor de herdenking van de slachtoffers van MH17 wordt alleen doorbroken door een vleugel. Schubert. Op de achtergrond draaien kinderen met witte rozen in de hand langzaam rondjes in de zweefmolen. Daarna barst het geluid weer los en vermaken we ons prima bij de kleine voorstellingen in en rond de Theatertoren. Tijdens 'Paren' van Niek Barendsen en Ilse Warringa is het publiek te gast op een trouwerij. Letterlijk onder hen schetst Shanti Straub in 'Even snel iets leren" in minder dan een kwartier haar visie op tijd. Waar boven de remmen los gaan, is beneden gekozen voor eenvoud.
Barendsen en Warringa pakken uit met een lekker vette voorstelling. Zij zijn de ceremoniemeesters bij een huwelijk van twee toeschouwers. Razendsnel wisselen zij van rol: de zus, de studievriend, de warrige vader en de ex; ieder houdt een speech voor het jonge stel, die meestal ontaardt in een lawine van emotie. Deze kleine uitbarstingen wisselen zij af met pakkende zelfgeschreven levensliederen, zoals 'Arme, arme ouders'. De prachtige zang en het overtuigende spel voorkomen dat het niveau zakt tot melig. Het publiek lacht voluit bij deze echte festivalvoorstelling: Vrolijk en dik dramatisch, met de diepgang van een plas regenwater.
Letterlijk onder hen staat Shanti Straub in een minimaal gedecoreerde zeecontainer. In rake zinnen biologeert ze haar kleine publiek. Heel precies ontleedt ze onze aanwezigheid, draait de tijd moeiteloos even terug en legt ontroerend eenvoudig delen van haar verleden voor ons af. We zijn nu hier, jij en ik, verder niets. Knap hoe zij de toeschouwers even meeneemt. In ruim 10 minuten schets zij haar idee van aanwezigheid en tijd. "Weet u dat Grieken het verleden voor zich zien en hun toekomst onzichtbaar achter zich?" Het idee voor deze korte productie is pakkend en leent zich goed voor uitwerking ervan in een langere voorstelling. Het biedt voldoende houvast .
Onder de theatertoren vinden ook Marijke Boon, Literaire snackbar Vette Hap, de jonge talenten van Eddy B. Wahr, Jorien Berger en andere kleine voorstellingen een plek. Een oase van kleine genoegens.