Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK
12 Januari 2013
Amsterdam Sinfonietta slaat brug met drie vocalisten
Tekst en beeld: Ronald Rijntjes
In een goed gevulde kleine zaal van het Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven begon strijkorkest Amsterdam Sinfonietta op woensdag 9 januari aan hun Nieuwjaarsconcert 2013. In samenwerking met Ruben Hein, Kris Berry en Wouter Hamel ontmoetten jazz, pop en klassiek elkaar.
Klassiek
Het programma met de naam Breder dan Klassiek is een jaarlijks begin van het nieuwe jaar. Amsterdam Sinfonietta nodigt elk jaar een nieuwe gastsolist uit om een muzikale kruising te maken tussen klassiek en lichte muziek. Dit jaar heeft het ensemble niet één, maar drie solisten gevraagd om mee te werken. De stukken zijn speciaal voor deze avond gearrangeerd door Marijn van Prooijen en hij heeft zeker kwaliteit afgeleverd.
Het concert wordt geopend met een dynamisch klassiek stuk: drie variaties uit Benjamin Brittens ‘Variations on a Theme of Frank Bridge’. Vervolgens komt Ruben Hein het podium op en zet het nummer ‘No Matter What’ in. Dit wordt mooi uitgevoerd door het subtiele spel van de strijkers, waar de stem van Hein goed bij aansluit.
Stijfjes
Het ensemble wordt ondersteund door gitarist Paul Willemsen en drummer Mark van Kersbergen. Zij geven extra groove bij de uptempo nummers. Hein staat helaas wel stijfjes op het podium, waardoor de energie er niet vanaf spat. Het ensemble daarentegen staat als een huis en laat horen dat het niet alleen gedreven is als het gaat om klassieke muziek: ook pop-jazz weten zij dynamisch en spannend te maken.
De liedjes van Ruben Hein krijgen hierdoor een nieuw karakter waar hij trots op mag zijn. ‘Firing Line’, van zijn nieuwe album dat in het voorjaar zal verschijnen, is het hoogtepunt van deze samenwerking. Het nummer is verrassend door de sterke spanningsopbouw, die benadrukt wordt door bliksemachtige lichteffecten.
Dansen
Vervolgens verschijnt zangeres Kris Berry. Zij zingt haar bekende hit ‘Love Trip’, gevolgd door ‘Always or Never’ en ‘Holy Joe’. De combinatie met het ensemble is ook hier bijzonder, want de strijkers spelen verschillende stemmen, zoals de blaaspartijen, bassen en scherpe accenten. Het zijn vrolijke liedjes die je een goed gevoel geven. Berry geniet er zelf van en staat soms te dansen op het podium.
Na de pauze opent Amsterdam Sinfonietta weer klassiek met een stuk van Debussy, waarbij de melodie terug te horen is in de verschillende secties. Het stuk is filmisch en bevat zowel dramatische als vrolijke passages. Het eindigt zeer krachtig waarna Wouter Hamel het nummer ‘Amsterdam’ op mooie wijze brengt achter de piano.
Feest
Hamel heeft al eerder met strijkers op het podium gestaan en maakt er een feest van. De lampen krijgen feestelijke kleuren en de strakke en swingende nummers zorgen ervoor dat het dak eraf gaat. Waar het er voor de pauze rustig en braaf aan toeging, zit het publiek nu mee te klappen met de muziek. Hamel straalt op het podium en zijn nummers komen zeer goed tot hun recht met het ensemble.
Met name ‘Rue Damremont’ zorgt voor een prachtig voorbeeld van waar het deze avond om draait: de ontmoeting tussen jazz, pop en klassiek. Het nummer is zo gearrangeerd dat het naast een goede melodielijn ruimte biedt voor een spannende opening en een klassieke tussenpassage.
A capella
Daarna komen Hein en Berry erbij voor een a capella-versie van ‘Go to Sleep my Little Baby’ uit de film O Brother, Where Art Thou?. De drie zingen om en om een couplet, op een rustige en ingetogen manier. Hoewel hun stemmen heel verschillend zijn, vormen ze toch een goed passend geheel. Als afsluiting wordt figuurlijk een fles wijn erbij gepakt met ‘Alcoholic Track’. Het drietal gaat lekker los en staat vrolijk met elkaar te zingen.
Amsterdam Sinfonietta heeft tijdens dit nieuwjaarsconcert laten horen wat er allemaal mogelijk is met een strijkensemble bij de ontmoeting met lichte muziek in al zijn facetten. De Nieuwjaarsconcert-tour zal nog een week lang te zien zijn in verschillende theaters in Nederland. Kijk voor de speellijst op de website van Amsterdam Sinfonietta.