Onderwerp: POP-ROCK

25 Oktober 2012

Karsu niet voor één gat te vangen op boeiend debuut

Tekst: Serge Julien
Beeld: Eric van Nieuwland

Gezien: cd release Karsu in de North Sea Jazz Club, Amsterdam op 16 oktober 2012.

“Ik wilde eerst mijn vader achterna door politiek te studeren. Ik kon ook net als mijn moeder de psychologie in gaan.  Maar uiteindelijk koos ik voor muziek.” Aldus de trotse zangeres Karsu die vlak voor haar praatje uit handen van illusionist Hans Klok haar debuut cd in ontvangst neemt. De schrijver van dit artikel is blij met de keuze van de jonge muzikante, want hij wordt maar wat blij van de appetijtelijke jazzmuziek die een vernuftige hoeveelheid extra ingrediënten bevat.

De Nederlands-Turkse Karsu Dönmez is nog maar 22 jaar en levert met Confession haar debuut af. Eigenlijk niet helemaal waar, want in 2010 brengt ze in eigen beheer een live album uit. Het jaar erop tourt ze langs de theaters. Het jonge talent zingt niet alleen, ze speelt ook piano, componeert én arrangeert al haar stukken. Op haar curriculum vitae staan het Amsterdamse Concertgebouw en het New Yorkse Carnegie Hall genoteerd bij het onderdeel podiumervaring. Op tv is Dönmez te gast bij populaire programma’s als De Wereld Draait Door en Pauw en Witteman. Geen onaardige start voor deze jongedame.

Doordringend en passievol
Confession is de volgende zet naar uitbreiding van haar publiek. En daar zou ze best wel eens in kunnen slagen. Het album bevat elf, bijna allemaal zelf gepende liedjes over liefde, pijn en verdriet. Die zingt ze met een doordringend, trots en passievol klinkend stemgeluid. Op het podium van de Amsterdamse North Sea Jazz Club presenteert de beeldschone vocaliste zeven van de elf songs en twee liedjes die niet op het album staan.

De stukken zijn niet makkelijk in een hokje te plaatsen. Dat geeft niet, daardoor is het alleen maar interessanter. De nummers variëren van funky blues in de single Play My String tot jazzy lounge in Confession. Maar het broeierige in Turks gezongen Gesi Baglari klinkt weer als een geraffineerde combinatie van Braziliaanse invloeden gemixt met Karsu’s eigen etnische achtergrond. Het pakt prima uit in de zwoele en kosmopolitische sfeer van de North Sea Jazz Club. Het ijzersterke en mysterieuze Karsucat houdt ergens het midden tussen traditionele jazz, blues en soul, en zou het niet gek doen in een David Lynch film.    

Loreena McKennit
Indrukwekkend is de uitvoering van het melancholisch klassiek georiënteerde Loreena McKennitt nummer Cok Uzaklarda. Ze trekt het lied van de Canadese zangeres overtuigend naar zich toe en geeft gitarist Orville Breeveld en fluitist Catalin Milea - die voor de cd release in Amsterdam deel uitmaken van Karsu’s band - de ruimte om te excelleren. Een ander prijsnummer dat al snel tussen de oren blijft kleven, is het door een catchy basloopje en aanstekelijk refrein omgeven Crime.   

Op de cd zelf speelt een niet misselijke bezetting bestaande uit onder andere Rory Ronde op gitaar (Wouter Hamel, Giovanca), Jasper van Hulten op drums (Wouter Hamel, Eric Vloeimans), Sven Happel (Wouter Hamel) op bas, Alexander van Popta (Ntjam Rosie, Re:Freshed Orchestra) op toetsen en Randell Heye (Kyteman Orchestra) op trompet.  

Hoge ogen
Confession zou nog weleens hoge ogen kunnen gooien. Karsu’s liedjes zitten stuk voor stuk goed in elkaar en smaken al gauw naar meer. Knap, want de muziek is zoals eerder gezegd, niet goed onder te brengen. Jazz is weliswaar de grote deler, maar Karsu is niet voor één gat te vangen. Er zitten zulke mooie wendingen in de nummers die ook naar pop neigen, en daardoor aantrekkelijk zijn voor een groter publiek dat bijvoorbeeld ook naar Wouter Hamel en Caro Emerald luistert. Dat is een pluspunt voor Karsu, en ook voor de keuze om met Nelson & Djosa samen te werken. Zij hielpen de zangeres met een niet onsmakelijke productie. Het duo had ook een stevige vinger in de pap bij het succesvolle album Elle van rijzende ster Ntjam Rosie. Overigens mag Karsu de volgende keer best wel meer nummers met Turkse zang toevoegen. Die geven de toch al fijne composities nog net dat stukje extra cachet. Een boeiende release in het laatste kwartaal van 2012!