Onderwerp: STRAATTHEATER, CABARET

29 Juli 2012

Vooral veel Achterhoeks op Zwarte Cross zaterdag

Tekst en beeld Michella Kuijkhoven en Remie Stronks

Zaterdagochtend, even na 10 uur. De gemiddelde festivalbezoeker ligt zijn of haar roes nog uit te slapen, maar op de Theaterweide kan men reeds actief wakker worden met Congolese ochtendgymnastiek. Enthousiast staat een man te hopsen op het buitenpodium met naast hem twee slaperige meisjes op kaplaarzen en in pyjamabroek die proberen de pasjes te volgen.  Hoewel de man zijn enthousiasme aanstekelijk werkt,  blijken weinig mensen behoefte te hebben om ook op het podium plaats te nemen. Door naar de Theatertent!

Veel van het theater op de Zwarte Cross is afkomstig uit de Achterhoek, gaat over de Achterhoek of heeft op z’n minst raakvlakken met de Achterhoek of met de taal in de Achterhoek.

Zo ook de masterclass van Leo Blokhuis, hij vertelt vandaag over dialectmuziek. Na een korte inventarisatie van de herkomst van het publiek snelt hij door een stuk muziekhistorie van rond de jaren ’60 tot nu.  We leren over rock ’n roll die in eerste instantie in het Nederlands werd uitgebracht en over grote buitenlandse artiesten die hun nummers ook in andere talen uitbrachten, aangezien men in Europa tenslotte geen Engels sprak. Zo zong Stevie Wonder ooit in het Italiaans en brachten Marvin Gaye en Johnny Cash nummers in het Duits uit.

Via Bob Dylan, die voor het eerst vanuit zichzelf, nummers zong belanden we bij Normaal, die in 1977 hun “Oerend Hard” uitbrachten. Revolutionair, want tot die tijd was het gebruik van dialect in liedjes vooral grappig, cabaretesk bedoeld. Normaal was trots op hun herkomst en trots op hun eigen taal.

Blokhuis heeft vele voorbeelden van dialectmuziek meegebracht en laat ons genieten van vele mooie en minder mooie fragmenten. Het is jammer als de tijd erop zit, we hadden nog uren verder kunnen luisteren!

In de theatertipi bezoeken we  een lezing over streektaal. Leuk om wat meer te weten te komen over de plek waar we ons bevinden! Helaas wordt de lezing geplaagd door wat technische storingen en is daardoor soms wat moeilijk te volgen. Het zware Achterhoekse accent helpt hierbij niet mee. Men verteld over streektaal, onderzoek hiernaar en het lesgeven op basisscholen. Een filmpje over een Achterhoekse postbezorgster wordt gevolgd door een quiz. Doormiddel van het “Petje op, petje af” principe kan het publiek vragen beantwoorden over dit filmpje. De winnaar mag naar huis met een mooi woordenboek.

Later die dag zoeken  we nogmaals een plekje in een ditmaal overvolle theatertent alwaar slangenmens Al Millar zijn freakshow doet. Sensatiebelust staan er lange rijen voor de ingang en nadat elk plekje op de banken én de grond is gevuld, moeten velen maar gissen wat er zich binnen afspeelt. De gelukkigen die wél binnen zijn gekomen, mogen aanschouwen hoe Al zich door achtereenvolgens een squashracket, een tennisracket en een WC-bril wurmt, hoe hij jongleert met messen en zichzelf op allerlei manieren dubbel kan vouwen. Aangevuld met vele, soms erg flauwe, grapjes en véél zelfspot wordt het een zeer vermakelijk tafereel. Prima festivaltheater!