Onderwerp: MUZIEK, PODIUM FOTO, POP-ROCK

16 Mei 2012

Kwaliteit en diversiteit op Walk The Line Festival

  
Tekst: Liliane Kriens
Beeld: Wim Barzilay 

Tijdens de derde editie van het Walk The Line Festival bezocht Cultuurpodiumonline.nl een aantal optredens. Hieruit blijkt dat het een divers festival is, waar het hoofdzakelijk om de live muziek gaat.

Paul Thomas Saunders
In de kleine zaal van het Paard trad een muzikaal juweeltje op: Paul Thomas Saunders. Onlangs heeft hij zijn nieuwe EP 'Descartes Highlands' uitgebracht, een plaat om bij weg te dromen. Denk aan een heerlijke avond, dobberend in een bootje, wegdromend bij de sterrenhemel of een lange strandwandeling met een stevige wind en dan komen de klanken van Paul Thomas Sanders als een warme deken om je heen.

Een krachtige stem maar met een kwetsbare noot begeleid door de tonen van gitaar en piano. Pure muziek met de nodige uithalen om je aandacht vast te houden. De zanger lijkt in zijn element, evenals de drummer die zijn schoenen voor de gelegenheid uit heeft gedaan. Helaas begonnen ze later met spelen dan gepland, want we hadden zeker nog meer willen horen van deze artiest. Paul Thomas Saunders is er zeker eentje om in de gaten te houden.

  
Moss
Eén van de headliners op de vrijdag tijdens het Walk The Line festival is toch wel onze Neerlandse trots Moss, een eigentijdse rockband. De band had een bijzondere podium opstelling, in één lijn naast elkaar. Ze lijken hiermee te willen zeggen dat ze allemaal een even groot aandeel in de band hebben. Naast deze opstelling zorgen de projecties op de band voor een lichte psychedelische en mysterieuze uitstraling.  

Moss lijkt een beetje moeite te hebben met het op gang krijgen van het publiek. Na een aantal nummers verdwijnt dit als sneeuw voor de zon en helemaal als ze de grote publieksfavoriet 'I apologise (Dear Simon)' inzetten. Het publiek gaat op den duur mee zingen en swingen waarbij er glimlachen op de gezichten van de bandleden tevoorschijn komen.

Moss geeft een energiek optreden weg vol met pakkende gitaarnummers, een waardig muzikaal feestje. Wat mij betreft vallen ze onder de garing van “één van die bands die live beter tot zijn recht komt dan op cd”, dus gaat dat zien!

Pulled Apart by Horses
Als je van scheurende gitaren houdt, dan was het concert van Pulled Apart by Horses zeker iets voor jou. Zo kennen we allemaal de legende van het Paard van Troje en de verrassing die daaruit volgde, zo is deze band ook zeer zeker een verrassing en op zijn plek in de kleine zaal.

Deze band hoeft zicht niet op te warmen en gaat er gelijk vol in. Het publiek lijkt op het eerste gezicht in shock te zijn van de energie die deze band met zich meebrengt maar al gauw laten ze zich overtuigen en gaan ze er in mee. De energie raast door de zaal vanaf de eerste noot die gespeeld wordt en Pulled Apart by Horses zet een stevig staaltje harde rock neer.

  
Bombay Bicycle Club
De vrijdagavond van Walk the Line wordt afgesloten door het populaire Bombay Bicycle Club, een band die mij met hun muziek altijd in opperbeste stemming brengt. Ze openen met 'How Can You Swallow So Much Sleep' en de woorden 'Can I wake you up?'. Niet nodig wat mij betreft, het grote aantal mensen dat op dit optreden afgekomen is heeft er zin in en zingt mee vanaf de eerste seconde. Wat ik soms wel een beetje mis is interactie met het publiek maar de glimlach op het gezicht van de frontman verraadt dat hij het toch heel erg naar zijn zin heeft.

Het publiek geniet er niet minder om en danst er op los bij nummers zoals 'Ivy & Gold' en 'Always Like This'. Bombay Bicycle Club verwend ons met een hele rits aan vrolijke, luchtige dansbare nummers en tevreden verlaat iedereen de vrijdagavond van het Walk the Line festival 2012.