Onderwerp: WERELDMUZIEK
25 Oktober 2011
Ceumar toont twee gezichten tijdens Brasil Festival Amsterdam
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes
In het kader van het Brasil Festival vinden in Amsterdam nog tot eind november talloze concerten en andere culturele activiteiten plaats. Op vrijdag 21 oktober stond de Braziliaanse zangeres Ceumar, die al een tijdje in onze hoofdstad woont, in de chique Kleine Zaal van het Concertgebouw. In samenwerking met twee muzikale trio’s liet ze daar twee heel verschillende kanten van zichzelf zien en horen.
De eerste helft van de avond speelt Ceumar samen met het Krasz Collective, dat wordt gevormd door de violistes Tessa Zoutendijk en Anneke Frankenberg en contrabassist Jaap Berends. Na de pauze gaat ze een hele andere kant op met het jazztrio van Mike del Ferro (piano), Olaf Keus (drums) en Frans van der Hoeven (contrabas).
Experimenteel
De samenwerking met het Krasz Collective is op zijn zachtst gezegd bijzonder. Vooral bij de eerste paar nummers leiden de improvisaties van de violistes soms af van Ceumars mooie zang. Ze toveren veel dissonanten en aparte geluiden uit hun instrument, die niet altijd even prettig in het gehoor liggen. Al met al klinkt het nogal experimenteel, en dat is wennen voor wie meer toegankelijke muziekstijlen gewend is. Maar: “We are very happy together”, zegt de zangeres.
In de loop van het optreden komt er gelukkig meer samenhang in de muziek. In het stuk ‘Melodia sentimental’ van de klassieke componist Heitor Villa-Lobos is er bijvoorbeeld wel een prachtige synthese tussen Ceumars zang en gitaarspel en de violen. ‘Noites Cariocas’ heeft een lekker bossanova-ritme en andere nummers krijgen weer meer een folk-tintje. Het publiek – opvallend jong voor het Concertgebouw – is net zo enthousiast als de zangeres zelf en zingt op verzoek vrolijk mee.
Jazz
Waar het Krasz Collective nog enigszins zoekende leek, is bij het jazztrio goed te horen dat zij al vijf jaar met Ceumar samenwerken. Muziek en zang sluiten vloeiend aan en zitten elkaar niet in de weg. De musici zijn indrukwekkend: de handen van Mike del Ferro vliegen over de toetsen en ook Keus en Van der Hoeven spelen krachtig en vol dynamiek. De zaal swingt mee en na het nummer ‘Dança’ roept iemand achterin “Perfect!”.
Ceumar, die voor de pauze nog vrolijk over het podium danste, staat er nu bij als een overtuigende jazzzangeres. Maar dat weerhoudt haar er niet van om nog af en toe met een gekke verrassing te komen. Zo ‘speelt’ ze in Zeca Baleiro’s ‘Iá Iá’ met haar mond een goede trombonesolo. Het gevoelige ‘Dindinha’ leidt ze juist weer prachtig in op gitaar. En bij het warme en swingende ‘Gírias do norte’ gaat ze los op haar tamboerijn onder de woorden “Don’t lose the rhythm, ever!”.
Veelzijdig
Het concert wordt afgesloten met een gezamenlijke uitvoering van Ceumars compositie ‘Gira de meninos’ door alle artiesten. Maar het opgewarmde publiek wil meer. Daarom komt de zangeres in haar eentje terug op het podium om samen met de zaal een Braziliaans lied te zingen. Een bijzondere ervaring, waarmee de eigenzinnige Ceumar nog één keer haar veelzijdigheid en improvisatievermogen onderstreept.