Onderwerp: TONEEL

28 Augustus 2011

Mijnheer van Ooyen

Tekst en beeld Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien: 20 augustus, Juliet, Lowlands

Wat gebeurt er als twee acteurs in de huid kruipen van een junk? Marcel Osterop en Sanne den Hartogh stelden zichzelf die vraag en hebben gedurende twee jaar een verslaafde gedetineerde in de Bijlmerbajes geinterviewd. Dat is de basis voor de voorstelling die een samenwerkingsverband is tuusen de theatergroepen Oostpool en Cargo.

In het begin van de voorstelling is het gematigd door de kleding en woordkeuze. Alles is goed verstaanbaar maar je ziet ze gedurende de voorstelling steeds verder afglijden als ze dieper in de huid van de gedetineerde kruipen. Het is heel knap hoe ze door kledingwisselingen en accenten die gedurende het stuk steeds zwaarder worden in hun rol kruipen tot de verschillen helemaal vervaagd zijn. Dit wordt versterkt door de heftige muziek van William Bakker.

Vanaf de jeugdherinneringen die gekenmerkt worden door kindermishandeling, verwaarlozing en straatroof wordt langzaam het karakter ontvouwd van iemand die heel ver weg staat van het dagelijkse leven van veel mensen.

Het wordt steeds heftiger en indrukwekkender. Een rocksong over basen, bolletjes bruin en wit, het gevoel wat je erdoor krijgt en de onrust die onvermijdelijk hoort bij de jacht naar het volgende shot. Het ontlaadt zich in een gigantische trip met heftige rockmuziek waarbij het podium vol met attributen wordt gegooid. Dit gaat maar door en je snakt naar een rustmoment. Dat komt er in de vorm van een gedicht over Mijnheer van Ooyen. Een mooi slot van de hectiek van de voorstelling.

Mijnheer van Ooyen is een mooi stuk maar op Lowlands was het waarschijnlijk ingekort en teruggebracht tot een uur. Hierdoor kreeg je het idee dat er dingen niet goed in elkaar overliepen en dat je dingen miste. Dat was wat verwarrend.