Onderwerp: OEROL
22 Mei 2011
30 jaar Oerol weerklinkt in 33 premières
Het jubilerende Oerol kent een avontuurlijk programma dat voor het grootste deel uit nieuwe creaties bestaat. Creaties van zowel oudgedienden als opkomend talent die de bezoekers uit hun ‘comfort zone’ halen en ze laten worstelen met hoe ze zich moeten gedragen. Geen take-away theater en gemakkelijke kost, maar een actieve – veelal individuele - zoektocht naar een collectieve boodschap die beklijft, verbindt, verbaast, bevestigt, schuurt of ontroert.
Het festival richt de microfoons op de rol van geluid in het maakproces van de theatermakers en op de inhoudelijke klank van de voorstellingen. Sweet Dreams van Alexandra Broeder beweegt zich in het schemergebied tussen droom en werkelijkheid, terwijl de bezoeker op een vreemd bed in een donker bos ligt en ondertussen een kraai in je oor fluistert. In een ander bos vermengen de klanken van ratelende naaimachines met de violen van het Ragazze strijkkwartet, in een aangrijpend verhaal over de vrouwelijke kracht in tijden van oorlog, door Via Berlin (Orkater/De Nieuwkomers). Met de verplaatsing van veel lucht in een enorme blaasbalg onderzoekt TUIG het bestaansrecht van begrippen als harmonie en nuance in een tijd waarin vooral tegenstellingen lijken te prevaleren. De poëzie van verlangen is gevat in een monoloog door Johanna ter Steege in Hiroshima mon amour van Karina Kroft. Met spattend water en knarsend zand stuurt de nieuwe coproductie van The Lunatics en Out of Hand Theatre je op pad in een onzekere tocht door de verbeelding. Thibaud Delpeut laat ons luisteren naar een indringende, muzikale enscenering van Sarah Kane’s ontroerende en soms humoristische ode aan de onvoorstelbare kracht van de liefde. Het gebrul van herten neemt ons mee in een surreëel verhaal over de verborgen link tussen dieren en mensen in een op een recente eilander geschiedenis gebaseerd verhaal door de ogen van de Nieuw-Zeelandse theatermaker Stephen Bain.
In de dertig jaar van Oerol is gebleken dat het eiland de perfecte broedplaats is voor kunstenaars en theatermakers. Dat geldt ook voor de huidige makers uit Atelier Oerol. Dit jaar tonen 7 makers de eindfase van hun driejarige werkplaatscyclus: een volwaardige voorstelling in het eilander landschap. Tjon Rockon toont in Free Mason de zoektocht naar afscheid en Klemens Patijn in Gewapend beton de prijs van veiligheid en zekerheid vanuit angst en zelfbehoud. De volgende locatietheater-debutanten voor een nieuwe reeks staan intussen klaar, ze kijken deze festivaleditie mee. ‘Als het publiek van Oerol de missie van Atelier Oerol verder omarmt via het voor dit doel opgerichte fonds, kunnen we hopelijk nog tijdens het festival melden dat de volgende werkplaatscyclus in de volledige vorm van start kan gaan’, aldus algemeen directeur Marelie van Rongen. ‘Een ultiem verjaardagscadeau’, vult creatief directeur Joop Mulder aan, ‘omdat ontwikkeling onlosmakelijk verbonden is met vernieuwend locatietheater dat we voorstaan’.
In dat kader past ook ‘Harmonic Fields’, volgens artistiek leider Kees Lesuis het boegbeeld van dit festival. Het is een grootschalig landschapskunstproject op Arjensdune, waarin bezoekers een route lopen van bijna een kilometer langs fragiele windobjecten die een compositie van aanzwengelde of afnemende geluiden produceren afhankelijk van de kracht van de wind. Het idee is samen met Lieux Publics in vier jaar tijd ontwikkeld en tot rijping gebracht.
‘In deze drie decennia aan pionieren, speelt het publiek ook een belangrijke rol’, aldus Kees Lesuis, ‘zonder een actieve en nieuwsgierige houding van onze bezoekers is er voor deonderzoekende maker geen podium met feedback. Als maker moet je je niet alleen verhouden tot je bruuske omgeving en dansen met de natuurelementen, maar ook je openstellen voor wie je speelt. Een onophoudelijk veranderend toneel, waar alles op losse schroeven staat, maar dan in de goede zin van het woord. Het dwingt je als maker tot de essentie: wat wil je nu eigenlijk kwijt en hoe breng je dat over?’ Joop Mulder valt hem bij: ‘Locatietheater gaat juist om dat stuk pionierschap, het gaat niet om alles naar je hand te zetten en in die zin in controle te zijn, maar om een spel met de complete omgeving waarin je kunt experimenteren, jezelf durft te laten struikelen, maar uiteindelijk ook overeind brengt.’ Naast het groeiend aantal aanmeldingen voor de kleinschalige paspoortprojecten waarin makers die plek denken te vinden, lijken ook steeds meer muzikanten deze boodschap van culturele vrijstaat op te vangen. Daarvan getuigen de berichten dat Typhoon naast optredens met ZwartLicht XL ondertussen op Terschelling een nieuw album opneemt, dat Janne Schra bezoekers in een kerkje aanzet om met haar a-capella te zingen om samen de kracht van de eigen stem te ontdekken, dat Eklin-frontman Michiel Klein in het bostheater andere kunstdisciplines opzoekt om te laten samenvloeien met zijn eigenzinnige muziek, dat de Keulse geluidskunstenaar Andreas Hirsch met de Friese componist Sytze Pruiksma met percussie en elektrisch palmblad instrument experimentele soundscapes weven, en dat een avontuur wacht van Colin Benders met Kytopia.
Joop Mulder en Kees Lesuis herhalen nog eens de haast poëtische boodschap: ‘Stel je zintuigen open voor deze tijdelijke, maar prangende werkelijkheid van de verbeelding in het landschap van dit eiland.’
Oerol, 17 t/m 26 juni ‘11, Terschelling | www.oerol.nl Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand en Rederij Doeksen. Partner in natuur is Staatsbosbeheer. Vormgever is Dietwee. Radio Oerol wordt verzorgd vanaf het lichtschip van Radio Waddenzee, dat tijdens het festival in de haven van Terschelling ligt.