Onderwerp: POP-ROCK

6 Maart 2011

U2NL - In Blinding Lights

Tekst en beeld Michaela Meijer (klik voor vergroting)
Gezien: U2NL, 28 februari 2011 in het Nieuwe DeLaMAr Theater, Amsterdam

"Seeking Musicians for a new band" zo stond het geschreven in 1976 op een briefje in de gang van de Mount Temple Comprehensive School in Dublin.

Het historische begin van U2.

"Bono zoekt The Edge, Adam en Larry" zo stond het geschreven in 2003 op een advertentiesite voor muzikanten.

Het historische begin van U2NL.

Op de een of andere manier hangt er altijd nog een zweem van negativiteit om het fenomeen coverbands heen. De link met een standaard bruiloft/feestband is snel gelegd en daar zitten heus rotte appels tussen, maar zo nu en dan komen er ook ware pareltjes van coverbands bovendrijven. Coverbands die met hun hele ziel en zaligheid de betreffende artiest neerzetten zoals het bedoeld is. Met recht kan gezegd worden dat U2NL zo'n coverband met "hart voor de artiest" is.

Deze avond verwelkomt Amsterdam de 4 wijzen uit het Oosten (des Lands) in het prachtige DeLaMar Theater. Dat we hier niet te maken hebben met een of ander vaag bandje blijkt wel. Niet iedereen wordt hier natuurlijk zomaar uitgenodigd door Stage Entertainment - Joop van den Ende Theaterproducties.

U2NL is sinds zijn oprichting uitgegroeid tot een waar fenomeen op festivals in binnen- en buitenland, maar ook in de vaderlandse theaters weten ze een bijzondere show neer te zetten. De theatershow "In Blinding Lights", die in 2010 in premiere is gegaan, is een waardig opvolger van de theatershow "In the Name of U2", waarmee de band ruim 2 jaar lang een indrukwekkend aantal theaters heeft bespeeld. Ook de huidige theatertour weet zijn weg naar de Nederlandse theaters te vinden en ziet de band zijn agenda gevuld tot in ieder geval 2012.

Het DeLaMar Theater stroomt deze avond overduidelijk vol met U2 liefhebbers (alsmede enkele diehard U2NL fans, die overigens vast ook fan van U2 zelf zijn). Er hangt enige scepsis in de zaal. Wat kunnen we verwachten? De twijfel in het publiek wordt nog groter zodra de gordijnen open gaan en we U2NL op het podium zien staan in de meest sobere setting die je je maar kan bedenken. Dicht bij elkaar staand, een paar lichtspots en een drumstel uit het jaar kruik. Het nummer Elevation wordt ingezet, het publiek kijkt nog steeds vertwijfeld om zich heen. Wat is dit? Zijn we hiervoor naar het DeLaMar gekomen, op maandagavond nog wel? Na Elevation klinkt er voorzichtig een applaus uit de zaal, maar van harte gaat het niet.

Het is donker op het podium en Beautiful Day wordt ingezet. Het publiek krijgt dan toch waar ze voor gekomen is, want het oude drumkitje heeft plaatsgemaakt voor een volwassen drumstel, de bandleden hebben zich verspreid op het podium en dan dat licht! Ik zie zelfs mensen hun handen voor hun ogen houden, zoveel licht komt er van het podium af, niet te filmen (letterlijk).

Pas dan valt het kwartje bij het publiek en begint het echte genieten. Er gaan zelfs al wat mensen staan. De setlist is indrukwekkend te noemen, 24 nummers lang worden we vermaakt met vele klassiekers en historische werken van U2. Verrassend is de setlist ook. Er komen nummers voorbij die U2  zelf niet eens meer speelt. Een speciaal moment was de vertolking van het nummer Exit. Geweldig opbouw, toewerkend naar de fantastische climax en dan overgaand in het nummer Silver and Gold.

De band houdt het publiek goed bezig. Er moet meegezongen worden, er wordt driftig meegeklapt en gezwaaid en de band brengt het publiek meerdere malen goed aan het lachen door een aantal knullige onbenulligheden. Dat staat overigens de professionaliteit van de show niet in de weg. Om nog maar eens een keer de lichtshow te noemen, die is meer dan indrukwekkend. Complete ledschermen met bewegend beeld en schrift, overal en nergens komt licht vandaan, zelfs de discobal ontbreekt niet. Menig artiest zou jaloers zijn op deze lichtshow. Chapeau!

Ook een chapeau en respect voor de zanger, die een week daarvoor een flinke klapper maakte op het voetbalveld en daar 4 zwaar gekneusde ribben aan overhield. Iedereen die dat wel eens heeft meegemaakt weet dat alleen ademen al pijn doet. Onze zanger wist zich op de been te houden en bijna 2,5 uur de longen uit zijn lijf te zingen, ondanks de pijn.  

De laatste chapeau heb ik bewaard voor de band in zijn geheel. De echtheid, eerlijkheid en passie waarmee deze muzikanten hun show neerzetten is ongekend. Als je even je ogen dichtdeed en je liet meezweven op bijvoorbeeld Bad, zou je zweren bij de echte U2 te zitten. En dat maakt deze coverband een wel heel bijzondere coverband.  

Nieuwsgierig geworden naar U2NL? Op 18 april 2011 staan de heren in het Beatrix Theater in Utrecht. Voor de volledige agenda: www.U2NL.com