Onderwerp: POP-ROCK
24 April 2010
Graham’s Central Station zet WATT in funk en vlam
Tekst door Jerry Ramdas, foto’s van Eric van Nieuwland (klik voor vergroting)
Graham’s Central Station: Gezien op 20 april 2010 in Watt Rotterdam
Daags voor het optreden in Watt vraag ik me af of tour de wel doorgaat. Het Europese luchtverkeer ligt na de vulkaanuitbarsting in IJsland zo goed als stil. Gelukkig blijkt dat de in de States wonende Graham zijn tour in Europa al begonnen is voor de aswolk alles op zijn kop zet. En met veel plezier! Larry Graham is er met zijn Graham Central Station om Watt Rotterdam in funk en vlam te zetten.
Larry Graham begint zijn professionele carrière als muzikant voor onder meer John Lee Hooker, Jackie Wilson, Jimmy Reed en The Drifters. Hij is vooral bekend geworden door zijn lidmaatschap van de wereldberoemde formatie ‘Sly & the family Stone’. Met the family scoort Larry als bassist hits 'Dance to the Music' en 'Everybody Is a Star' bassist. Hij komt daarmee zelfs in de Rock & Roll Hall of Fame.
Maar bovenal is hij de man die het ‘slapping on the bass’ heeft uitgevonden. Hij doopt de techniek zelf om tot Thumpin' and Pluckin'. Een sound die standaard bij the funky seventies behoort. Alleen dat element maakt dat Larry tot de legendes van de vroegere funk&soul periode gerekend mag worden.
Begin jaren 70 sluit Graham aan bij ‘Hot Chocolate’, een formatie die hij later omdoopt tot ‘Graham Central Station’. GSC behaalt diverse hits als ‘Pow’ en ‘Hair’ en brengt zelfs een gouden lp uit, met Larry als zanger/ muzikant en songwriter. ‘Graham Central Stations’ ‘leden werken regelmatig samen met Prince, tijdens diens tour.
In de jaren tachtig scoort Graham als solist een hit met 'One in a Million, You'. Hij neemt ook een duet op met Aretha Franklin en toert met Eddie Murphy’s ‘Psychedelic Psoul’ door de US en Europa.
De opkomst in Watt is anders dan anders en mag spectaculair genoemd worden. Van achter in de zaal klinken de trommels als van een drumband. Vier mannen in witte kleding banen zich al trommelend een weg naar het podium. Graham en zijn Central Station zijn gearriveerd. De trommel wordt al snel verruild voor de basgitaar. Dit instrument is zijn handelsmerk.
Al bij de eerste noten spreidt een deken van funky muziek zich over de toeschouwers uit. Er heerst een uitstekende en zeer ontspannen sfeer in de zaal. Graham en zijn band laten zien veel plezier te hebben in dit optreden. Hij hoeft zich immers niet meer te bewijzen.
Nummers als ‘Feel The Need’, ‘I Can’t Stand The Rain’ en ‘People’ worden voor het gemixte publiek gespeeld. ’Backin’ vocal Biscuit’ pakt de lead en zingt met veel gevoel enkele bekende nummers. Met ‘People’ draaft Graham een beetje door en neemt ruim de tijd voor dit nummer. Aan het begin van het concert kondigde hij al aan vanavond alle tijd van de wereld te hebben!
In letterlijke zin betrekt Graham zijn publiek bij het optreden. Twee dames uit het publiek mogen enkele noten meezingen. En dat doen ze uitstekend. Drie heren spelen respectievelijk zeer professioneel mee op de toetsen en gitaar. Als laatste mag één heer uit het publiek de magische basgitaar van Larry bespelen!
Larry houdt van zijn publiek. Aan het eind van de avond trekt hij letterlijk een groep van 20 mensen het podium op die vervolgens met hem de avond uit dansen. De rest van het publiek waardeert dit deel van de avond door enthousiast mee te klappen, te dansen en te juichen.
Ook Larry’s vrouw betreedt het podium om lekker mee te swingen. Zij is even zo vol van energie als haar man. ‘Graham Central Station’ dwarrelt door het publiek om de zaal weer via de achteruitgang al zingend te verlaten.
Met zijn 62 jaar is Graham super energiek. Een energie die overgaat op zijn publiek en een concert waar niemand aan de kant blijft staan, want Graham geeft iedereen de kans om met hem mee te doen op het podium. Een super concert van Larry, ‘the enthusiastic Godfather on the bass’!