Onderwerp: POP-ROCK

26 Februari 2010

Beatrice van der Poel zingt “Hard & Hoofd” met hart en ziel

Door Jeannette Mayer met foto's van Michiel Fokkema (klik voor vergroting)

Beatrice van der Poel, een fantastische zangeres, expressief, dynamisch en vol passie, brengt haar theatertoer met hart en ziel. Haar teksten dringen door tot op het bot: soms lieflijk en zinderend, een andere keer vlijmscherp en schokkend.

Beatrice van de Poel is een eigenzinnige toevoeging aan het Nederlandstalig repertoire, met een dijk van een stem en een en al lef. In de uitverkochte zaal van het sfeervolle Rotterdamse theater De Walhalla is de try-out van haar theatertour “Hard en Hoofd”. In Amsterdam is op 24 maart de première. Tijdens deze voorronde wisselen kippenvel en passionele hartstocht elkaar af, mede door het samenspel met de drie begeleidende muzikanten die er duidelijk ook plezier in hebben.

Gerijpte shit
Na afloop van de try-out, vertelt Beatrice van der Poel over haar tweede cd ‘Hard en Hoofd’ en haar op handen zijnde theatertour door het land. Met de vraag ‘Hoe vonden jullie het?’, opent zij het gesprek. Zij wacht het antwoord niet af en praat gelijk verder: ‘Het repertoire dat ik nu zing had ik vroeger niet kunnen zingen. Mijn teksten gaan over het leven en keuzes maken, je gevoel volgen. Alle liedjes heb ik zelf geschreven, maar ze zijn niet autobiografisch. Ze gaan wel over elementen uit mijn leven. Eigenlijk uit ieders leven. Nu ik de veertig gepasseerd ben, kan ik putten uit hetgeen ik heb meegemaakt in het leven en in het leven van de mensen om me heen. Ik kan me verplaatsen in bepaalde beelden. Ik kan er ook iets aan toe voegen, om het een en ander prikkelend te houden. Al die gerijpte shit die ik met me mee draag, kan ik nu uitdragen. Maar je moet nooit te ver gaan, je mag er niet in verdrinken, je moet ergens ook afstand houden. Anders wordt de magie aangetast en afgebroken.’

Nog nagenietend van haar eigen optreden, glimlacht zij even voor zich uit en vervolgt dan: ‘Liedjes zijn net kleine schilderijtjes. Er moet nog een lijstje om en een laagje vernis.  En dan ontdekken waar de kern zit. Ik hou van combinaties die niet matchen, gewoon van dingen uitproberen.’

Ontwikkeling
Met de vraag hoe lang zij al zingt, gaat de zangeres terug naar haar jeugd: ‘Ik heb altijd al in bandjes gespeeld, maar eigenlijk nooit concessies willen doen. Toen ik 16 jaar was en ons bandje een aanbieding kreeg om een studio-opname te maken mits mijn hanenkam er afging, bedankte ik daarvoor. Mijn toenmalige bandleden namen mij dat niet in dank af, dat snap je! Maar ik bleef toen al bij mezelf. Na mijn opleiding aan de kustacademie, wist ik al dat ik met de muziek verder wilde. In die tijd zong ik voornamelijk Engelstalige songs. Ooit ben ik met mijn band tweede geworden bij de Grote Prijs van Nederland.

Toen ik eenmaal Maarten van Roozendaal ontmoette, kwam er een omslagpunt: er veranderde veel. Hij stimuleerde mij om door te gaan in het Nederlands. In het begin dat ik Nederlandstalig schreef was ik zo onzeker. Ik vond het ook moeilijk. De Nederlandse taal is vol harde klanken. Door Maarten was ik deze weg ingeslagen. Maar eenmaal op dit pad, was ik toch ook een beetje bang. Ik had op een gegeven moment wel een lied dat mooi klonk, maar ja, de vraag bleef, waar gaat het nu eigenlijk over? Ik heb toen hulp gevraagd aan Paul de Munnik. Hij heeft gevoel voor ritme en  voor woorden die daarbij horen. Uiteindelijk leverde dit een duet samen met hem op,  “Elk Glas”, te beluisteren op mijn nieuwste cd. Zo ging het ook met het lied “Mijn Spel.” Ik had een mooi concept over het spel van de liefde. Een mooi onderwerp over hoe elkaar te krijgen. Maar ik had geen akkoorden. Toen heb ik Marcel de Groot benaderd. Ik kende Marcel niet eens goed, maar hij mailde gelijk terug met een speelschema zodat ik verder kon. Uiteindelijk leverde dit de samenwerking op die we nu hebben.’

Eigen stijl
Inderdaad verzorgt Marcel de Groot deze tour samen met Jakob Klaasse ( “Doe maar” en “Boudewijn de Groot”) en Thijs Vermeulen de muzikale omlijsting van de vocale hoogstandjes van Beatrice, alhoewel zij zelf ook haar bijdrage levert met haar gitaar en, heel bijzonder, met haar steelgitaar! Wonderschone warme klanken produceert de gedreven zangeres op deze Hawaï- gitaar uit de jaren ’30. ‘Op de cd klinken ook blaas- en percussie-instrumenten, maar dit concert wil ik intiem houden. Vandaar dat de jongens mij nu begeleiden met piano en diverse gitaren.’

Over haar expressieve en krachtige stem vertelt Beatrice dat zij nooit les heeft gehad: ‘Maar ik heb wel altijd veel geluisterd naar goede zangeressen, zoals Ella Fitzgerald en Billy Holiday. Ik lette op hun timing en zong mee. Maar ik deed ze niet na. Ik wilde wel mijn eigen stem, mijn eigen stijl ontwikkelen.’ Het geheim van haar sterke stem schrijft ze toe aan de logopedielessen die zij ooit volgde na een keeloperatie.

Soul in het theater
Waar plaatst Beatrice zich binnen het Nederlands repertoire?  De connecties met Frédérique Spigt en Lois Lane zijn er. Ook een vergelijking met Liesbeth List en Jasperina de Jong ligt op de loer. Beatrice zelf is hier heel stellig over: ‘Ik wil mezelf zijn, ik wil niet lijken op een ander. Ik ben niet van de chansons, ik ben van de soul. Denk eerder aan Etta James en de souljazz van Betty Smith.’
Terugkomend op haar theaterconcert, blijkt dat over meer is nagedacht dan over de muzikale omlijsting van haar literaire teksten: ‘De zelfgeschreven en gecomponeerde liedjes worden afgewisseld met verbindende stukjes tekst. Ik heb auteur en schrijver Thomas Verbogt gevraagd dit voor zijn rekening te nemen. Het geeft een meerwaarde aan dit concert in het theater.’

Bezoekers van de try-out bevestigen dit. Beatrice van der Poel neemt je op theatrale wijze mee door haar literaire muzieklandschap, je kunt niet terug, je wordt er door bevangen en dat voelt heel goed!

Beatrice verheugt zich op de première:‘Tot en met april tour ik met mijn muzikale vrienden door het land. Daarna sta ik op de Parade en doe ik mee aan een opera. In 2011 toeren we verder met ‘Hard en Hoofd’.’
Beatrice van der Poel, prettig om naar te kijken en spannend om naar te luisteren, verdient het om gevolgd te worden.