Onderwerp: MUZIEK

6 Januari 2010

Familieconcert Het Gelders Orkest met Carnaval der Dieren

Tekst en beeld van Annemiek Barnouw

“Toen alle mensen naar huis waren en de dieren alleen achter bleven in het bos, in het circus en op de boerderijen, besloot de koning der dieren, de leeuw, dat alle beesten bij elkaar moesten komen. Dus hij brulde alle dieren bij elkaar.” Zo begint het familieconcert van Het Gelders Orkest. In een Musis Sacrum tot de nok gevuld met peuters, kleuters, kinderen en een enkele puber speelden ze het Carnaval der Dieren van Camille Saint-Saëns. Rondom de verschillende delen vertelde Thijs Goverde zijn verhaal over alle dieren die samen feest gaan vieren. Tijdens het concert tekende Gerard de Bruijne de dieren met een overhead op het scherm achter het orkest.

Voor het concert begint was er ruimte voor de kinderen om een kleurplaat te kleuren, bovendien waren er een altviolist en een celliste van het orkest aanwezig die wat vertelden over hun instrument. Daarna mocht het publiek de zaal in. De zaal was grondig verbouwd: het orkest zat niet op het podium maar midden in de zaal, met daarvoor twee vleugels. Vanaf halverwege de zaal stonden stoelen en ook op het balkon was ruimte voor het publiek. Overal in de zaal stonden en hingen de door Sophie Schijf gemaakte, kleurig vormgegeven protagonisten van de voorstelling: de dieren. Als een dier de hoofdrol kreeg in het verhaal en de muziek, dan werd er een spot op gezet.

Pianisten Pascal en Ami Rogé begonnen samen met concert twee deeltjes uit Faurés Dolly Suite voor piano quatre mains. Daarna was het tijd voor het Carnaval de Dieren. Het verhaal van Goverde had voor kinderen van alle leeftijden leuke elementen. Voor de kleintjes was de manier waarop hij de dieren speelde erg leuk en de terugkerende grapjes van de koekoek die zich overal ongevraagd mee bemoeide: “-Koekoek-, riep de koekoek. –Houd je erbuiten-, brulde leeuw”. De grotere kinderen konden meer met de karakters van de dieren, de stoere leeuw die het eigenlijk best eng vond, en grapjes als “De fossielen bleken best gezellige dieren. Ze hadden miljoenen jaren onder de grond gelegen en stonden nu al vijftig jaar in een museum, dus ze wilden best eens dansen.” Toch merkte je bij veel kinderen dat een uur best heel lang is, op het eind begonnen de kinderen toch wat rumoerig en druk te worden.

Het Gelders Orkest speelde gedisciplineerd onder Benzi, het was alleen jammer dat de rol van het orkest vooral begeleidend leek voor al het andere wat er gebeurde: het tekenen, het verhaal, de decorstukken. Het was allemaal erg veel. Zo nu en dan zaten er ook dingen in de muziek die de kinderen volgens mij ontgingen. Zo wordt de koekoek gespeeld door een klarinet die buiten de zaal staat, terwijl het misschien juist leuk en leerzaam was geweest om er een soort solo van de klarinet in de zaal van te maken. Zo had dat instrument ook wat meer aandacht gekregen. Het was alleen jammer dat de xylofoon bijna een halve toon lager was dan het orkest, maar die speelde dan weer zo’n spectaculair stuk dat niemand daar echt wakker van lag.