Onderwerp: MUSICAL
20 November 2009
Lekkere strakke Chicago, een 'klassieker' van niveau
Door Mieke Kreunen met foto's van Annemieke van der Togt en Mieke Kreunen
Het is ongeveer 10 jaar geleden dat Stage Entertainment de musical Chicago op de planken zette met Pia Douwes en Simone Kleinsma als Velma Kelly en Roxy Hart. Dit keer brengt producent Mark Vijn de productie op de planken met in de hoofdrollen Joke de Kruijf en Mariska van Kolck. Om de productie op de planken te mogen brengen werd een creatief team uit Broadway overgevlogen zodat het originele concept op de wijze waarop dat bedoeld is kan worden opgevoerd. Als er door de dirigent met een jazzy '... 5, 6, 7 8!' wordt afgeteld begint overal ter wereld dezelfde choreografie, muziek en show.
Het verhaal gaat over de jaren '20 met hele jazz en crime passionel. Vaudevilleartieste Velma Kelly bracht haar man en zus om die ze samen in bed aantrof en wacht in de vrouwengevangenis op haar proces. Chicago zoemt van haar verhaal.
Maar dan brengt Roxy Hart haar minnaar om en pikt niet alleen Velma's plaats in de schijnwerpers maar ook haar advocaat in. De roem duurt kort in Chicago en de plaats in de headlines is alleen weggelegd voor diegene met het beste verhaal. Roxy is daar net iets beter in dan Velma maar ook haar beroemdheid blijkt vluchtig als een nog sensationeler verhaal voorbij komt. Gelukkig is er vrijspraak en kunnen Velma en Roxy een sister act beginnen om aan de kost te komen.
De voorstelling wordt lekker strak gespeeld en gedanst. Daar leent de muziek zich geweldig voor en dat doet de cast fantastisch. Joke de Kruijf is een mooie Velma Kelly maar Mariska van Kolck steelt de show met haar vileine onschuldige vertolking van Roxy Hart waarbij ze ook haar komisch talent optimaal kan benutten. Thom Hoffman zet ondanks zijn wat achterblijvende vocale kwaliteiten een spekgladde Billy Flynn op de planken die met goed begrepen eigenbelang doet alsof hij de wereld aan het redden is. Mooie vertolkingen ook door Doris Baaten (Mama Morton), Peter Lusse (Amos Hart) en J. Taconis als Mary Sunshine die allemaal nèt die extra touch weten te geven aan hun personages.
Compliment tenslotte voor het ensemble waar we - zoals het in Chicago hoort - vooral de mooie lijven en strakke bewegingen in 'Fosse stijl' zien en het orkest dat de muziek precies uitvoert zoals het moet. Kortom, deze Chicago is de moeite waard om te gaan kijken en brengt een stukje Broadway met rokerige jazz bij u om de hoek.
De voorstelling tourt langs de Nederlandse theaters tot eind mei 2010 en de speellijst is te vinden op de website.