Onderwerp: POP-ROCK
14 November 2009
Editors trakteren Groningen
Tekst en beeld door Susanne Knaap en Michaela Meijer (klik voor vergroting)
Bij een nieuw album hoort een tour, zo zullen de mannen van Editors gedacht hebben en dus werden de afgelopen week 3 zalen aangedaan in Nederland. De Melkweg in Amsterdam, 013 in Tilburg en de Oosterpoort in Groningen.
De kaarten waren voor alle drie de zalen binnen no time uitverkocht. Het nieuwe album “In this light and on this evening” was nog niet eens uitgekomen. Het Nederlandse publiek had desondanks het volste vertrouwen in de band, het vertrouwen dat zij natuurlijk te danken hebben aan de 2 geweldige voorgaande albums “The Back Room” en “An end has a start”, alwaar meerdere hits vanaf zijn gekomen.
Editors is een Britse band bestaande uit Tom Smith (zang/gitaar), Chris Urbanowicz (gitaar), Russel Leetch (basgitaar) en Ed Lay (drums). De band is al actief sinds 2003 en wordt getypeerd als een indie rockband die vaak vergeleken wordt met bands als Joy Division, Echo & The Bunnymen, Interpol en Bloc Party.
CultuurpodiumOnline is (zeer gelukkig) aanwezig in de Oosterpoort te Groningen. Bij onze aankomst is het al gezellig druk. De zaal staat al redelijk vol als het 1e voorprogramma het podium betreedt: het Canadese Wintersleep. Een band dat het in zich heeft om een mooie naam voor zichzelf te maken. Wintersleep is een geweldige band met een nog geweldigere zanger. Het laatste album “Welcome to the night sky” is dan ook een waar pareltje om naar te luisteren. Helaas lukt het de mannen niet om de Noorderlingen in te pakken. De muziek knalt keihard en schel de zaal in en de zanger is compleet onverstaanbaar. Dat gedurende het optreden meer mensen de zaal uitlopen dan in, zal ze vast niet ontgaan zijn. Heel erg jammer, het had zo mooi kunnen zijn
Het 2e voorprogramma deze avond is het Britse “The Maccabees”. Deze band doet het beduidend beter. Het publiek is onder de indruk van de bijzondere stem van de zanger Orlando Weeks en mede daardoor vult de grote zaal zich weer aardig op. De band speelt enthousiast en is energiek en het publiek pikt dit op door ze te belonen met rijk applaus en gejuich.
Ongeveer 15 minuten te vroeg verwelkomt de Oosterpoort dan eindelijk de Editors. Wat een verademing, een band die te vroeg begint in plaats van te laat. Onze fotograaf moest zelfs nog een klein sprintje trekken om voor het podium te geraken. ‘In this light and on this evening’, de opener van het album, opent de show tezamen met een spectaculaire lichtshow inclusief enorm led-scherm op de achtergrond. Er komt zoveel licht van het podium af dat bij wijze van spreken ook het publiek eens fijn in het zonnetje wordt gezet.
Direct daaropvolgend wordt de hit ‘An end has a start’ ingezet van het gelijknamige 2e album. De toon is gezet voor deze avond. Er wordt superstrak en serieus door de mannen gemusiceerd. Ik kan niet anders concluderen dan dat Editors met hart en ziel spelen en zo proberen een zo perfect mogelijke performance neer te zetten. Wat overigens een erg fijn plaatje is om naar te kijken.
Toch komen er hier en daar wat minuscule schoonheidsfoutjes om de hoek kijken. Het is dat Tom Smith het zelf aangeeft “I fucked that right up”, anders had ik er niets van gemerkt. En zodra Tom Smith met z’n guitige oogjes zijn eigen foutjes aanstipt, wie ben ik dan om hem niet gelijk te vergeven?
Nog verder worden we meegenomen in de tijd met het nummer ‘Bullets’ van het 1e album The Back Room en vervolgens het sublieme ‘Bones’. Het is raar om bij mezelf te merken dat ik enorm sta te genieten van de, laten we zeggen, niet standaard bewegingen van Tom Smith. Met zijn handen grijpt hij naar dingen die er niet zijn. Met zijn lijf beweegt hij alle kanten op, van links naar recht, van voor naar achter, van boven naar beneden. Het is één en al beweeglijkheid op het podium, er is geen touw aan vast te knopen. Wat een heerlijkheid om naar te kijken. Om over zijn gezichtsexpressie nog maar niet te spreken. Om kort te gaan: om op te vreten die man!
Groningen wordt getrakteerd op een sterk staaltje Editors. Het publiek gaat inmiddels compleet uit zijn dak zodra ‘The Racing Rats’ wordt ingezet. Ook niet vreemd, dit is toch één van de meest bekende nummers van de band. Het 1e rustpuntje in de show vinden we vervolgens in het nummer ‘The Boxer’ van het nieuwste album. Het publiek kan niet anders dan stilstaan en gehypnotiseerd genieten van dit fantastische nummer. Ik zie het om me heen gebeuren dat mensen zelfs met hun ogen dicht de muziek binnen laten komen.
Editors weten absoluut het publiek te raken. Niets geen hysterie in de Oosterpoort, maar puur genieten. De hele avond lang, met oude nummers, maar ook genoeg nieuwe nummers. ‘Eat Raw Meat = Blood Drool, één van de nummers op het nieuwe album slaat in als een bom. Groningen klapt hard mee en een enkeling zingt zelfs heel hard mee. Hoe aparter, hoe beter zullen we maar zeggen, het is immers geen standaard popliedje. Het mag heus apart genoemd worden.
Ook de afsluiter van de show ‘Bricks and Mortiers’ gooit hoge ogen in Grun. De Editors mogen niet klagen met zoveel bijval en genieters. Uiteraard worden we nog beloond met een fijne toegift van 4 nummers, waaronder natuurlijk de allereerste hit ‘Munich’ en de allerlaatste hit ‘Papillon’.
De afsluiter ‘Fingers in the Factories’ is een waardig afsluiter van een bijzonder concert waar ik nog wel even een paar dagen of misschien wel een paar weken op kan teren.
Het was op en top genieten!!
Volgend jaar mei staan de Editors wederom in Nederland. Deze keer in de Heineken Music Hall. Voor de liefhebbers, helaas, dit concert is reeds uitverkocht. Laten we dan hopen op een weerzien op Pinkpop of Lowlands 2010.