Onderwerp: TOM BEEK BLOGT

28 Juli 2009

Ik verheug me (op) 'Big Time'

Dinsdagavond 21 juli is het precies zes maanden geleden dat ik een concert organiseerde in Leiden, waar het allemaal begon. Die dinsdag verlaat ik met een versgebrande blanco cd de masteringstudio van Sander van der Heide, samen met co-producers Udo Pannekeet en Marcel Serierse. De muziek is klaar. Niks meer aan te doen. Dit is het. Ik stap in de auto. De eerste rit over de A1 die me niet lang genoeg kon duren.

Ik luister ‘mijn’ cd helemaal uit. Wat een kado. Bij elk detail glimlach ik, omdat ik weet hoe het ontstond. Ik geniet van alle dingen die in de loop van het proces zijn ontstaan. Van elke ´take´waarvan ik de saxpartij thuis heb ingespeeld, weet ik nog precies wat ik die avond gedaan.

In de geest van Steely Dan (concert in de HMH) en de dood van Michael Jackson stond ik op 26 juni thuis met mijn koptelefoon op ‘True Sparrow’ in te spelen. De wereld was verdrietig, maar het feestelijk humeur dat ik nodig had om de saxsolo met de juiste energie er op te knallen, gaf ik niet meer weg.

Het nummer ´Sweet Liberation´schreef ik op Koninginnedag, de dag waarop ik mijn lieve hond Siem voor het laatst heb gezien. Mijn grote vriend die sindsdien vermist is. Met een lach en een traan vind ik troost in de muziek. En hoe mooi is het dat je zelf een nummer aan haar kunt opdragen? Dan bereik je met je talent het hoogst mogelijke doel: jezelf en de ander te bevrijden en je over te geven.

Bij het koningsnummer van de cd - ‘Send in the clowns’ - onderging ik tijdens het opnemen een soort transformatie. Langzaam bereikte ik mijn doel, de juiste intentie om het nummer aan te kunnen. Ik moest mezelf ‘groot maken’. Dat is te horen. Om dat terug te horen is iets dat me een rijk gevoel geeft. Zo zijn er nog talloze voorbeelden.

Meer dan ooit kan ik er nu ook naar luisteren, zonder mezelf meteen te veroordelen. Ik geniet ervan, aanvaard nu volledig wat er is, inclusief de kleine foutjes. Die laat ik er lekker op staan. Wat die foutjes betreft: dat ben ik ook.

Ik kijk in verwondering terug naar alle spontane bijval, de medewerking en de support die ik heb gekregen: de musici, de technici, fotograaf Hans Reitzema, iedereen heeft veel meer gedaan dan er van hem (m/v) werd verwacht. Het ontroert me. Dit is een bevalling. Het is al bij voorbaat heerlijk om dàt te delen met iedereen die er zijn ziel en zaligheid in heeft gestopt. Ook de vrienden, familie en fans die blij waren met elke seconde muziek, geven me een geweldig dankbaar gevoel. Ik voel me zo bevoorrecht!

Van ‘Still Time’ hoort de luisteraar straks een mooie saxpartij. Alleen ík weet nog hoe ik de eerste twintig, dertig keer heb staan worstelen en vloeken. Wat averechts werkte natuurlijk. Ook schieten flarden me te binnen van het gesprek met gitarist Martijn van Iterson, waarin hij voor mij de knoop doorhakte door een nummer (van Jim Beard) vooral niét te doen. Dat was wijs! Het heeft er allemaal voor gezorgd dat het is geworden wat het nu is. Ik ben echt trots.

Op dit moment werk ik aan de laatste details van de hoes en het boekje van de cd.

Straks is de cd uit. Staan er een paar flinke dozen met cd´s in de gang. En ben ik in mijn hoofd alweer bezig met de volgende. Ja, zo gaat dat. In de tussentijd laat ik  deze muziek natuurlijk aan iedereen horen, die het maar horen wil.

Dit is mijn laatste blog over de cd. Het album ‘Big Time’ gaat volgende week naar de cd-fabriek, en komt eind augustus al uit. Op woensdag 7 oktober is de officiële cd-presentatie in het museum Beelden aan Zee in Den Haag. Hou de de website www.tombeek.nl in de gaten want voor wie de cd voor die tijd al wil kopen is er een Early Bird Actie.

Veel dank aan Mieke Kreunen voor de uitnodiging om hier over mijn cd te schrijven!

www.tombeek.nl