Onderwerp: DE PARADE

22 Juli 2009

Mijn leven als Theo Nijland

Door Annemiek Barnouw met foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

‘Eindelijk is-ie er, de musical over het leven van Theo Nijland’, zegt de website van Theo Nijland er zelf over. Wat is er logischer dan dat een singer-songwriter een musical maakt over zijn eigen leven? Zo gezegd, zo gedaan en een twee-persoons-musical is geboren. Samen met zijn alter-ego Juneoer Mers verhaalt Nijland op luchtige wijze over zijn leven.

Nijland speelt vooral zichzelf en Mers is zijn moeder, zijn geweten, de commentator en alle andere belangrijke en minder belangrijke witte en zwarte mensen die al dan niet van invloed zijn in Nijlands levensloop. 

De compacte versie van de musical die op de Parade te zien is heeft veel vaart en vliegt van muziekstijl naar muziekstijl. Beide heren hebben prachtige stemmen en vullen elkaar visueel prachtig aan, het contrast kon bijna niet groter zijn zowel fysiek als in uitstraling.

De voorstelling behandelt de reguliere “uit-het-leven-van” thema’s als familie, volwassen worden, verlies, succesvol zijn (en dus avond aan avond dezelfde hit zingen, die eigenlijk geen hit is) en teleurstelling. De grote vraag hierbij is en blijft of het leven van Theo Nijland interessant genoeg is voor een musical. Met name Juneoer Mers worstelt met deze vraag en geeft Nijland voortdurend aan wat hij anders had moeten doen om er een echt goede musical van te maken. En terwijl het verhaal doorkabbelt zijn de mooie liedjes van Nijland om van te smullen evenals de prachtige katachtige bewegingen die Mers over het podium maakt.

Nijlands liedjes zijn mooi, lief, breekbaar en verantwoord, en als contrast worden de grote emotionele momenten extra vet aangezet, net als in een echte musical. En net als in een echte musical klinkt er tussendoor het applaus van het open doekje.

Het decor bestaat uit de grote poster van “Mijn Leven als Theo Nijland”, een elektrische piano en een rode cirkel op de vloer. Zo nu en dan neemt Nijland plaats achter de piano, vaak staat hij samen met Mers op het podium te zingen met een geluidsband. Zo nu en dan zorgt dat voor verwarring, omdat Nijland achter de piano kruipt, maar je qua geluid geen verschil hoort. Speelt hij echt of doet hij alsof? Vanaf het eerste moment dat hij dit de eerste keer doet, blijft de vraag wat echt is en wat niet terug komen.

Je wilt alles geloven omdat Theo Nijland zichzelf speelt en daarom moet Juneoer Mers ook wel zichzelf spelen, maar aan de andere kant blijft het echt een musical, een modern sprookje. En door zo de grenzen van echt en niet echt, weten Mers en Nijland de magie van het theater te vangen. Een mooie, eerlijke voorstelling.

Spel:
Theo Nijland als Theo Nijland
Juneoer Mers als alle andere personages uit het leven van Theo Nijland

Regie:
Daniël Samkalden

www.theonijland.nl | www.deparade.nl