Onderwerp: OEROL, Weblog David Geysen, LOCATIETHEATER

15 Juni 2009

Première Blik eindigt in een feestje op de snelweg

Door Mieke Kreunen met foto's van Leo van Velzen (klik voor vergroting)

Al dagen dromden er mensen rondom de heuse snelweg, de A3, met een 80 meter lange file die ineens bleek te zijn ontstaan op de Noordsvaarder. Zaterdagavond ging het stuk officieel in première en stond er naast de tribune (voor de betalende toeschouwers) dan ook weer een grote groep passanten achter het rood-witte lint. 

De file in Blik symboliseert de patstelling van de maatschappij die tot stilstand is gekomen, letterlijk en figuurlijk kan niemand een kant meer op. Als de snelwegen vol auto's staan en niemand meer voor of achteruit kan ontstaat er op de snelweg een samenleving tussen de mensen die er noodgewongen iets met elkaar zullen moeten. Er ontstaan nieuwe kansen maar ook oude patronen worden zichtbaar. De file als eindbestemming van de evolutie.

Het verhaal begint als een net getrouwd stelletje luid kibbelend in een Fiatje over het strand komt aangereden en op de snelweg tot stilstand komen. De ogenschijnlijk verlaten file komt, als ze toeteren als bij toverslag tot leven en er blijken wonderlijke personages in te leven. Wat dan volgt is een aaneenschakeling van verrassende, spannende en humoristische scènes tussen de verschillende filebewoners.

Zo is er de strijd die losbarst tussen twee vrouwen, de één een grand dame in een limousine met chauffeur en de ander een manlijk stoer ogende bijdehante tante. Wat begint als een klein incidentje met een afgebroken spiegel loopt al gauw uit op een strijd der titanen waarbij de dames elkaars auto en caravan volledig strippen. En voor je het weet breekt een volgende wereldoorlog uit.

Andere fraaie scènes zijn die waarin twee paren een hartstochtelijke tango dansen over het asfalt, begeleid door de Branko Galoic Band die boven op een oplegger een plekje heeft gezocht of de filebrede linedance. En natuurlijk niet te vergeten de toespraken van de idealisten en de fascisten die dezelfde woorden gebruiken met een totaal andere betekenis. De voorstelling zit vol met Fellini-achtige beelden zoals mezzosopraan Violetta Lazin die vanaf een ladder tegen een caravan een prachtige aria ten gehore brengt. 

Blik is een beeldend locatietheater waarbij je oren en ogen tekort komt om alles te zien wat er gebeurt op die 80 meter. Een werveling van elkaar opvolgende scènes van muziek, dans, slapstick en herkenbare dialogen in een strakke choreografie die er allemaal heel gemakkelijk uit laat zien. Ondanks de hier en daar wrange en serieuze stukjes overheerst de humor en de relativering in de voorstelling en lost ook de verstopping zich (althans onverdrachtelijk) aan het einde op.

Blik wordt ongetwijfeld één van de festivalhits op Oerol omdat het lichtvoetigheid en humor combineert met wat serieuzere thema's tot een evenwichtige en sprankelende voorstelling. Het was dan ook volkomen naturel dat er na de premièrevoorstelling spontaan een swingende afterparty ontstond op het asfalt.

De regie van Blik was in handen van Aus Greidanus sr  en choreografe Lonneke van Leth begeleidde het dansen. De muzikale soundscape van de voorstelling werd gemaakt door Carl Beukman en naast het vaste Appelensemble spelen er ook vier jonge acteurs mee: Charlie-Chan Dagelet, Bram Van Der Kelen, Jakob Nieuwenhuijsen en Sanne Vanderbruggen.'

Wie meer wil weten over hoe de voorstelling tot stand kwam beveel ik de weblog van David Geysen, acteur van Blik, aan. Ook op de website van De Appel is meer te lezen.