Onderwerp: POP-ROCK

25 April 2009

Zangeres Marit Larsen fladdert vrolijk rond ondanks geringe opkomst

  
Door Aukje met foto's van Jan Anno Boonstra
Gezien in Paradiso, Amsterdam op 22 april 2009

Een kleine zeventig mensen zijn afgekomen op het concert van de Noorse zangeres Marit Larsen (1983) in de kleine zaal van Paradiso. Lang niet genoeg om de zaal te vullen, maar gelukkig is iedereen zo sportief om vooraan te gaan staan.

Het is de eerste keer dat Larsen in Amsterdam op het podium staat, maar niet de eerste keer dat ze Nederland aandoet. Het festival Eurosonic in Groningen mocht haar al eerder dit jaar al begroeten. Grote bekendheid geniet ze dus nog niet in Nederland, in tegenstelling tot Noorwegen waar ze een grote ster was en is. Met haar voormalige duo M2M, dat ze samen met haar beste vriendin Marion Raven vormde, bracht ze al op 15-jarige leeftijd een cd uit die hoge ogen gooide, vooral dankzij het nummer 'Don't say you love me' dat werd gebruikt als onderdeel van de soundtrack voor Pokémon. Ze gingen op wereldtournee en brachten in 2001 een tweede cd uit.

Op je vijftiende de wereld rondreizen ging de jonge meiden niet in de koude kleren zitten. In 2002 stopte het duo dan ook. Voor Marit de juist stap omdat ze bijna de verbondenheid met haar muziek verloor. Ze werd geleefd en schreef bijna geen nummers meer. “It sounds vain, but I almost lost my music” zegt ze hierover op haar MySpace site. En voor iemand bij wie het singer/songwriterschap in het bloed zit, is dat een ramp. Ze nam even rust en bracht begin 2006 haar debuutalbum ‘Under the Surface’ uit. De Noren waren haar nog niet vergeten en haar album werd goed ontvangen. In 2008 kwam er een vervolg op haar solosucces, met de cd ‘The chase’. Dit laatste album is de reden waarom Marit Larsen Nederland aandoet. Dat Nederland haar nog niet ontdekt heeft mag een raadsel heten, aangezien we al zo veel goeds uit Skandinavië ontvangen, zoals Maria Mena, Ane Brun en Hanne Hukkelberg. Als soloartiest heeft Marit die status nog niet bereikt, maar aan haar singer/songwritervaardigheden ligt dat zeker niet.

Marit is een iel klein meisje, 1.60 meter, dat al giechelend als een vlinder over het podium fladdert. Ze gebruikt verschillende instrumenten om haar liedjes te schrijven en beweegt zich tijdens het concert tussen piano, akoestisch gitaar en mandoline. Ze krijgt versterking van een vijfkoppige band (percussie, gitaar, drum, bas en toetsen) die allen een tweede stem voor hun rekening kunnen nemen. Haar nummers bestaan daardoor uit vele lagen en variëren van ingetogen naar bombastisch met een knipoog naar Keane, Abba en het genre folk.

Ze kenmerkt haar eigen stijl als ‘pop music with no rules’. Dat duidt op zeer experimentele liedjes, maar niets is minder waar. Haar songs zijn zeer toegankelijk, vrolijk (hoewel de tekst vaak een duister randje heeft) en aanstekelijk. Haar iele lichaam produceert een net zo iel stemmetje, dat veel kracht kan zetten tijdens de groteske momenten, al blijft het bij vlagen kinderlijk klinken.  De eerste drie nummers, waaronder het lieflijke ‘If a song could get me you’, de single van haar nieuwe cd, overtuigen meteen. Daarna zakt het geheel iets in, wat te wijten is aan de volheid en daarmee de kracht van de eerste nummers die ontbreekt in de songs die volgen. Halverwege het uur durende concert wordt dit weer opgepakt en is het wederom boeiend wat Marit Larsen neerzet.

Eigenlijk is het podium te klein voor een zangeres met haar staat van dienst. Zij verdient een grote zaal met een joelend publiek. Ze is echter niet uit het veld geslagen door het kleine aantal bezoekers en geeft hen waar ze recht op hebben: een goed verzorgd concert, puike arrangementen en een vrolijke babbel. Marit Larsen is klaar om Nederland te veroveren. En dat gaat vast gebeuren als het gros haar muziek eenmaal heeft ontdekt.

http://www.myspace.com/maritlarsen

http://www.maritlarsen.com/