Onderwerp: MULTIMEDIA, LOCATIETHEATER, TONEEL
23 April 2009
Herkenbare Garnalenverhalen door Hotel Modern
Tekst en beeld van Sabine Sabelis (klik voor vergroting)
Een garnaal of een mens, het maakt niet uit. Met een garnaal als uitvergrote metafoor kun je heel goed laten zien wat we als mens allemaal meemaken en de onverbiddelijke drang van de mensheid tot het weten van het onbekende in beeld brengen. Van dood tot geboorte en alles wat daar tussen in zit krijgen we in miniatuurvorm te zien. Door middel van (wat op het oog rommelig lijkt) camera’s wordt alles uitvergroot geprojecteerd. Bij binnenkomst is het podium opgebouwd uit een wirwar van tafels gevuld met maquettes , lampjes, geknipte kartonnen dozen, zwakke verlichting en een groot projectiescherm. Het ziet er uit als een werkplaats maar het intrigeert wel. Als je nog nooit een voorstelling van Hotel Modern hebt gezien ga je je afvragen hoe ze je alles gaan laten zien. De angst bestaat dat je de hele avond naar een projectie zit te kijken. Dat is niet het geval.
De makers zijn geen veredelde poppenspelers. Het zijn kunstenaars op het gebied van creatie met de minste middelen, het zijn acteurs die de garnalen de mimiek geven en vertalen wat ze meemaken. Drie personen rennen op sokken tussen de tafels met vooraf opgezette scenes van tafel naar tafel. Daaromheen loopt rent 1 persoon die assisteert en de gespeelde scenes vervangt door nieuwe. Dit alles wordt ondersteund door 1 persoon die met behulp van een typmachine en een keyboard alles voorziet van geluid.
De acteurs zijn garnalen, de metafoor voor de mensheid in deze voorstelling. Je verwacht de hele avond de bewegingen van de garnalen te volgen. Maar niets is minder waar je bent iedereen aan het volgen, de spelers want hun mimiek en ‘acteerspel’ is kenmerkend voor de garnalen, de geluidskunstenaar die met alle mogelijke middelen de scènes nog meer kracht geeft en de toneelmeester die de changementen in het decor doet. Daarnaast volg je ook nog het projectiescherm waar de uitvergroting van het inmens grote poppenhuis wordt vertoond.
De voorstelling begint met het einde: de dood en springt vervolgens direct naar een nieuw leven. Het lijkt wat onsamenhangend in eerste instantie. Na verloop van tijd lijkt er toch een soort lijn in te komen. Want het gaat over alles wat wij als mensen continu willen: weten hoe alles werkt. En is dat niet de rode draad die door ons leven loopt?
Als toetje mag je als publiek na afloop ook nog even kijken en ontdekken hoe het werkt met een bezoek aan het podium met alle tafels. Dat is zeker de moeite waard, al is het alleen maar om je nieuwsgierigheid te bevredigen.
Hotel Modern bestaat uit: Arlène Hoornweg, Pauline Kalker, Herman Helle, Arthur Sauer.