Onderwerp: MUSICAL
18 Januari 2009
Supermodel de musical: oppervlakkige schoonheid
Door Suzan Vermeulen met foto's van Saskia Bagchus
‘Het creëren van een nieuwe musical is een lang, spannend, maar vooral ontzettend leuk avontuur.’ Hiermee opent bedenker, scriptschrijver en regisseur Eugène Jans het programmaboek van ‘Supermodel de musical’. Na acht jaar heeft hij zijn droom waar gemaakt, met behulp van het Jort Kelders televisieprogramma ‘Dragons Den’. Daar vond hij de investeerders die van zijn fantasie de realiteit konden maken en op 11 januari 2009 was het zover. ‘Supermodel de musical’ ging onder overweldigende belangstelling van fashionminnend Nederland in première in hotel Krasnapolsky in Amsterdam.
Het is af. Het is helemaal af. Fotografen op de rode loper en prachtige BN-ers in oogverblindende creaties. In de fantastisch ogende spiegelzaal van hotel Krasnapolsky wacht het première publiek vol spanning op wat komen gaat. De lichten gaan uit, de spots gaan aan…
‘Supermodel de musical’ is een vrolijke muziektheatervoorstelling waarin we het wel en wee van modellenbureau Supermodel voorgeschoteld krijgen. Jonge, mooie mensen krijgen de kans van hun leven, maar komen in aanraking met haat, nijd, list en bedrog. De glitter en glamour is schone schijn en de weg naar de spetterende modeshow van ontwerpster Donna van Dijke (Inge Ipenburg) is er eentje met de nodige hobbels. Helaas is dat ook het geval bij de voorstelling zelf. 
De fashionwereld krijgt vaak het predicaat oppervlakkig en leeghoofdig te zijn: een mooie buitenkant, maar niets van binnen. Helaas is dat ook van toepassing op ‘Supermodel de musical’. Prachtige, getalenteerde zangers, fenomenale kostuums en een ingenieus decor zijn niet genoeg om een voorstelling tot een succes te maken. Het script rammelt aan alle kanten en ontstijgt helaas het middelbare schooltoneel amper. De dialogen missen elke diepgang en geven de acteurs weinig tot geen ruimte voor geloofwaardig spel. De manier waarop de bestaande popsongs in het verhaal zijn verweven, is een te makkelijke. Na een korte dialoog komt het intro van het nummer dat vervolgens in zijn originele vorm gecoverd wordt. De tekstbehandeling en intentie gaat daarbij regelmatig verloren. Wel moet worden opgemerkt dat de stemmen van de cast bijzonder sterk zijn. Met één uitzondering. Actrice Inge Ipenburg neemt het nummer ‘This is my life’ voor haar rekening en moet het publiek daarmee Shirley Bassey doen vergeten. Haar vocale kwaliteiten zijn echter lang niet toereikend genoeg en de keuze van dit nummer is begrijpelijk, maar daardoor wel een hele foute. Het arrangement helpt haar niet. Het is tenenkrommend en misstaat niet als auditief liftbehang. Een advies naar de artistieke leiding: schrappen.
In het maakproces van ‘Supermodel de musical’ werden geen duidelijke keuzes gemaakt, behalve op het uiterlijke vlak. De kostuums werden ontworpen door Ronald Kolk en hij is de ster van de avond. Wat een briljante vondsten. De modeshows worden ondersteund door de dansers en de steengoede covers van ‘Rock me Amadeus’ en ‘Gaya’ werken hier ineens wel. Het publiek staat op die momenten op de stoelen. Maar een modeshow is nog geen musical en daar hebben de makers zich op verkeken. Regie en script ontberen diepgang en het is duidelijk dat daar ervaring mist. Daardoor wordt de cast, die voornamelijk bestaat uit zangers/dansers, aan zijn spellot overgelaten. Het lukt hen niet de personages geloofwaardig neer te zetten en zelfs doorgewinterde actrice Inge Ipenburg verdrinkt in clichés. De elementen zang, dans, spel en vormgeving worden niet verweven en blijven afgebakende eilandjes. Jammer genoeg haakt het publiek daardoor halverwege af en vervalt in een raadspel ‘welke popsong volgt er nu op de dialoog’.
Is er alleen maar kritiek op deze voorstelling? Nee. Het is overduidelijk dat ‘Supermodel de Musical’ met veel liefde en inzet is gemaakt. En Supermodel de musical is een plaatje. Dat staat vast. Maar het is ook duidelijk dat het maken van een dergelijke veelomvattende theaterproductie op artistiek vlak geen kattenpis is. En helaas zijn er op dat vlak te veel belangrijke steken gevallen.