Onderwerp: POP-ROCK
20 December 2008
In de huiskamer bij Boeijen, Hofstede en Vrienten
Door Michaela Meijer met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien op 12 december in de Anton Philipszaal in Den Haag
Een gouden combinatie: Frank Boeijen (Frank Boeijen Groep), Henk Hofstede (The Nits) en Henny Vrienten (Doe Maar). Drie iconen in de Nederlandse popmuziek hebben zich verenigd in de “Aardige Jongens” en een gelijknamig album uitgebracht. Uiteraard gevolgd door een tour door Nederland en België. De Aardige Jongens trappen af met het liedje “Aardige Jongens” van het album “Aardige Jongens”, gezongen en geschreven door Aardige Jongen Vrienten en meerstemmig bijgestaan door Aardige Jongens Boeijen en Hofstede. Een lied over hoe jongens opgroeien in de stad, zichzelf loswekend van thuis, drugsgebruik en het verlies van vrienden. Een echt verhaal, met waargebeurde elementen erin opgenomen, een typisch Vrienten-liedje.
Het tweede liedje “Walvis” is van de hand van Boeijen. Een typisch Boeijen-liedje. “Gisterenmiddag hing er een walvis in de lucht in de vorm van een grote wolk”. Ongrijpbare kunst. Boeijen is een meesterlijk liedjesschrijver, maar er hangt altijd een zweem van ongrijpbaarheid omheen. Daar hou je van of daar hou je niet van. Ik hou er van, vooral het mysterieuze pakt. Het derde liedje is een liedje van The Nits, de band van Henk Hofstede, “Adieu Sweet Bahnhof”. Een rilling gaat door de zaal. Het bekende werk wordt prachtig gebracht, mede dankzij de perfecte samenwerking en meerstemmigheid tussen de mannen.
En zo ontwikkelt de avond zich verder, omstebeurt een liedje zingend. Elk liedje wordt ingeleid met een vrolijk of minder vrolijk praatje. Neem nu het liedje “Vrouw voor het raam”, een nummer dat gaat over het eenzame sterven van mensen. Mensen zonder familie, mensen die niemand mist. “Een vrouw zit voor het raam. Ze heeft haar ogen open, maar ze is dood. Zo blijft ze weken zitten”. Naast verdrietige verhalen, zitten de mannen vol humor en begint het af en toe zelfs op een komische act te lijken. Het is duidelijk dat de mannen met heel veel plezier samen spelen. Er wordt flink gelachen op het podium en in de zaal. De sfeer is gemoedelijk. Zoals de titel ook al zegt, een huiskamersfeer met heerlijke luisterliedjes, onderuitgezakt in een fijne stoel. Tot aan de pauze worden we verwend met liedjes van het album, maar ook met “Koud in mijn hart” van Boeijen en “1 nacht alleen” van Vrienten/Doe Maar. Na de pauze pakt Vrienten het publiek in met zijn “zonder mij”. Een eerbetoon aan schrijver Hugo Claus, die dit jaar op eigen initiatief uit het leven stapte. Hij leed al zo’n 2 jaar aan de ziekte van Alzheimer en Vrienten zingt: “het allerergste is de rat in mijn hoofd, die vreet aan de woorden.” Een mooi eerbetoon, prachtig in woorden omgezet door Vrienten. Frank Boeijen brengt zijn bekende Zwart/Wit, maar ook het melancholische “Zeg me dat het niet zo is”. Boeijen met zijn immer warme stemgeluid brengt het publiek in vervoering. Mooi en klein gebracht, zoals alleen Boeijen dat kan. En ook Vrienten grijpt weer in de oude doos en zingt samen met het publiek als echo “Is dit alles.” De afsluiter van de avond is het liedje “De Loods”, geschreven en gezongen door Henk Hofstede. Een verhaal over het gevoel van Hofstede bij de loods waar zijn vader vroeger werkte. Het deuntje is vrolijk en het publiek staat bijna op de stoelen van enthousiasme. Uiteraard willen we meer, ondanks het feit dat ze inmiddels alle nummers van het album hebben gespeeld plus de extra’s uit de oude doos. Natuurlijk kregen we meer. 2 toegiften zelfs met “als je wint heb je vrienden” (Herman Brood), In de Hollandse bergen (In the Dutch mountains, The Nits) en tenslotte een ode aan Elvis Presley, Can’t help falling in love, maar dan in het Nederlands natuurlijk: ik word verliefd op jou. Voor de liefhebbers onder ons, die van heerlijke luisterliedjes in een compleet gemoedelijke huiskamersfeer houden, gaat dat zien. De concertreeks wordt in het nieuwe jaar vanaf 6 januari weer hervat. 
Het publiek geniet en zingt zachtjes mee.