Onderwerp: POP-ROCK

13 December 2008

ALTER BRIDGE rockt in de HMH

Door Michaela Meijer met foto's van Govert Driessen
Alter Bridge gezien in de Heineken Music Hall op 7 december

Iedereen heeft zo zijn of haar voorkeuren en favorieten wat muziek betreft. Zo prijkt bovenaan mijn “favorieten-lijstje” al jaren op eenzame hoogte singer/songwriter en gitarist Jeff Buckley. En ik vermoed dat hij daar de rest van mijn leven op eenzame hoogte zal blijven staan. Helaas leeft de beste man niet meer, met als logisch gevolg dat ik hem nooit live zal zien optreden.

Alter Bridge, opgericht door Mark Tremonti (lead-guitar), Brian Marshall (bass) en Scott Phillips (drums), allen voormalig leden van de band Creed en Myles Kennedy (lead vocals, rhythm-guitar), voormalig lid van The Mayfield Four.

Het eerste album “One Day Remains” komt uit op 10 augustus 2004 en bereikt de gouden status in de V.S. Blackbird, het tweede album, wordt vervolgens uitgebracht op 9 oktober 2007. De tour die hierop volgt brengt de band naar alle uithoeken van de V.S. en Europa, met als één na laatste concert het concert in de Heineken Music Hall Amsterdam op 7 december 2008.

In het voorprogramma staat de schotse rockband Logan. Eigenlijk ben ik nooit zo van de voorprogramma’s. Een voorprogramma betekent dat je nog langer moet wachten op waar je voor gekomen bent. En als een voorprogramma dan ook nog eens niets voorstelt, dan duurt het wachten nog langer. Zo niet bij Logan. Zij zijn wat je noemt een fijne opwarmer voor Alter Bridge. Het dak wordt er qua geluid bijna afgeblazen, zo hard. Een vader en zoon, die voor mij staan, besluiten toch voor alle zekerheid maar even oordopjes te kopen. Absoluut geen overbodige luxe, want wat een enorme bak geluid. Desalniettemin, ondanks het snoeiharde geluid was Logan een fijne band om te zien en te horen. De zanger hield feeling met het publiek en benutte het podium volledig, van voor naar achter, van links naar rechts…..

Zijn stem deed me zo nu en dan denken aan Eddie Vedder (Pearl Jam) en wat vaker aan Ian Astbury (The Cult). Helaas werd zijn stem aan het eind van het optreden wel minder krachtig. Al met al een goed voorprogramma. Het publiek was opgewarmd, de horned hands al veelvuldig de lucht in gestoken, tijd voor Alter Bridge!!

De aankondiging viel ten deel aan Jan-Chris de Koeijer (zanger van de Nederlandse metalband Gorefest). De Koeijer trapt het feestje af met de mededeling dat vanavond een bijzondere avond wordt. Alter Bridge had namelijk besloten om zijn live dvd-opnamen deze avond in Amsterdam te laten plaatsvinden. Wij Nederlanders zijn immers het leukste en beste publiek van de hele wereld. En of we dat dan wel even in alle hevigheid wilden laten zien vanavond.

Het podium is nog donker, een spooky muziekje vult de Heineken Music Hall, het publiek juicht. En daar zijn ze dan: Alter Bridge, eindelijk!! Ze openen met het nummer Come to Life van het album Blackbird. De meningen zijn verdeeld onder de fans over de kwaliteit van deze opening. Het nummer zou te snel zijn gespeeld, waardoor het niet helemaal goed uit de verf kwam. Doch, het weerhoudt het publiek er niet van om uit zijn dak te gaan. De mannen ogen ietwat nerveus en dat klinkt een beetje door in de kwaliteit van het spel. Niet zo vreemd overigens dat ze nerveus zijn. Er dient immers een live dvd opgenomen te worden, welke toch een visitekaartje voor de band en zijn muziek zal zijn. De camera’s zijn in grote aantallen aanwezig op het podium, voor het podium en in de zaal aan van die enorme armen, die rakelings over de hoofden van het publiek zwaaien.

Ik vergeef ze hun nervositeit en geef me compleet over aan de muziek. Find the Real van het eerste album One Day Remains wordt ingezet, de stap naar een geweldig concert is gezet and the crowd goes ballistic! Kennedy toont in meerdere nummers zijn diversiteit aan geniale stemsoorten. Die man heeft, ondanks de zenuwen, een gouden keeltje.

Een rustpunt in de show, na flink uitgepakt te hebben met het wat ruigere werk, vinden we in het prachtig ingetogen gebrachte nummer Watch over You. De mobieltjes en aanstekers gaan de lucht in en Kennedy brengt loepzuiver het nummer ten gehore. Het publiek kijkt, staat stil en geniet. Hoe briljant is het dan om vervolgens het scheurende en keiharde nummer Ties that Bind te spelen? Zo briljant dat het publiek direct weer in beweging komt en de Horned Hands in grote getale te zien zijn. De mannen op het podium genieten zichtbaar en Tremonti toont aan de lopende band zijn enorme vingervlugheid op zijn gitaar. Ongelooflijke precisie en vakmanschap, onder vele fans een ware gitaargod genoemd.

Blackbird, van het gelijknamige album, is vervolgens wederom een waar kunstwerkje, met een solo van Tremonti én een solo van Kennedy. Met spanning wacht ik de hoge noot aan het eind van het nummer af. Bijzonder detail is namelijk dat Kennedy op het album Blackbird in dit nummer de hoge F# (F#4) voor 31 seconden weet vast te houden. Geniale stem- en tooncontrole!! Helaas, die 31 seconden zaten er niet in deze avond live, maar de hoge noot is altijd nog langer dan menig mens zuiver zou kunnen volhouden.

In Loving Memory, een voor Alter Bridge belangrijk nummer, wordt vervolgens ingezet. Geschreven door Tremonti na het overlijden van zijn moeder en daardoor een eerbetoon aan zijn moeder en aan iedereen die niet langer meer bij ons is. Het nummer wordt klein, gevoelig en vol passie gebracht. Er zullen ongetwijfeld wat tranen zijn weggepinkt, zo mooi en ingetogen. Het concert wordt tenslotte zogenaamd beëindigd met het nummer Open Your Eyes. Ik zeg zogenaamd, want uiteraard kwam er nog een toegift. In deze toegift zelfs twee aangename verrassingen.

De eerste verrassing bleek het spelen van het nummer New Way to Live. Een nummer dat op geen van beide cd’s staat, maar een b-kant is. Waarom, vraag ik me af. Dit nummer hoort wel degelijk op een cd, bereikbaar voor iedereen, want oh oh oh, wat een schoonheid van een nummer. Op momenten deed het me denken aan The Cure, dat melancholische. De tweede verrassing was de cover van Robert Johnson, Traveling Riverside Blues, door Kennedy op zijn “Dean Resonator”. Wat een performance! De zin: “you can squeeze my lemon till the juice runs down my leg”, zal ik nooit meer vergeten. Kennedy pakt het publiek compleet in. “When you see my foot tappin, I wanna see you clappin” en daar gingen de handjes, het hele nummer lang.

De avond werd uiteindelijk echt afgesloten met het nummer Rise Today van het album Blackbird. Een waardige afsluiter…..al hadden ze van mij nog wel even door mogen gaan.

Een ware run ontstond er vervolgens op de merchandise, waar veel artikelen in no time waren uitverkocht. Alter Bridge heeft deze avond goede zaken gedaan in Amsterdam, dat moge duidelijk zijn. Dit was absoluut een topavond!! Een persoonlijk hoogtepunt voor mezelf dit jaar en had ik een cijfer moeten geven dan kreeg Alter Bridge van mij een dikke 9!!