Onderwerp: FESTIVAL

27 Augustus 2008

Lowlands 2008

Tekst en beeld van Berbera van den Hoek en Michaela Meijer

Van 15 tot en met 17 augustus 2008 was het weer zover…..A Campingflight to Lowlands Paradiso, of simpel- en kortweg afgekort: Lowlands!!

Biddinghuizen kon zich weer gaan opmaken voor één van de gezelligste en grootste festivals van Nederland.
Groots qua opzet: in 3 dagen tijd worden er door de 55.500 festivalgangers flink wat kilometers afgewandeld van het ene optreden naar het andere optreden, danwel naar de camping om even wat uurtjes slaap te pakken.
Groots qua programmering,  gezien het enorme aanbod muziek, theater, dans, literatuur en cabaret, waardoor het compleet onmogelijk is om alles te zien. Dit jaar is er na enkele jaren van afwezigheid weer theater en dans geprogrammeerd.
Wat dan ook direct de charme is van Lowlands, het maakt niet uit waar je staat of gaat, op iedere vierkante meter is iets te doen of te zien. De festivalganger moet hard zijn best doen om zich hier te vervelen.

Lowlands dus. Al sinds 1993 een begrip in Nederland. Trok het festival in dat jaar “slechts” 7500 bezoekers, heden ten dage huisvest het evenemententerrein ruim 55.000 bezoekers.
Om dramatische verkeersopstoppingen te voorkomen op de openingsdag, opent de organisatie (Mojo) het campingterrein al op donderdag, met als gevolg enorme files op de aanvoerwegen, maar met als voordeel dat op de openingsdag iedereen zonder zich te haasten het terrein op kan. Het is zelfs een sport om als eerste het terrein op te rennen, zodat er met trots gezegd kan worden: “ik was de eerste in 2008!”

Bij binnenkomst valt direct op dat de beroemde wortel, die al 3 jaar dienst deed als meetingpoint, er niet meer staat. De wortel is vervangen door het beeld “Prolong” van het kunstenaarsduo Heringa en van Kalsbeek. Prolong zal 3 achtereenvolgende jaren geplaatst worden op het festivalterrein als nieuw meetingpoint.
Uit de reacties van het publiek blijkt dat de wortel toch wel gemist gaat worden. Op de Lowlands-site werd zelfs openlijk gerouwd om het verlies van de wortel.
Doch, het kunstenaarsduo heeft een andere mening en zegt dat het juist leuk is dat er iets nieuws komt.
De naam Prolong komt overigens van het woord prolongeren. Het kunstwerk zal dan ook elk jaar veranderen in bijvoorbeeld kleur of vorm.
Triest beeld was overigens mijn ontdekking van de wortel op dag 2. Aan de waterkant, omgevallen in het riet, als oud ijzer afgedankt.

Dag 1: 15 augustus 2008

Lareigne Dance Works Rotterdam
De rij is verrassend lang voor de Juliet-tent, alwaar Dance Works Rotterdam de eerste Lowlandsdag de spits mag afbijten op het gebied van dans. De verwachtingen zijn hoog gespannen, het publiek heeft er zin in, het is immers alweer jaren geleden dat Dance Works Rotterdam een optreden verzorgde op Lowlands.
Lareigne, een choreografie van Stephen Petronio, opent met een bijna 4 minuten durende solo op No More Heroes van The Stranglers. Per direct is het publiek onder de indruk en blijft als gebiologeerd kijken naar de persoon op het podium. Krachtig, spiralend, maar vooral hypnotiserend.
Na de solo worden we getrakteerd op het Dance Works Rotterdam gezelschap, bestaande uit mannen en vrouwen, die bijna zwevend op de muziek van David Linton een half uur lang het publiek in extase laat genieten van dans in de breedste zin van het woord.

Zoals een criticus ooit omschreef: his dancers are not easy to watch and not easy to forget…….deze criticus slaat de spijker op zijn kop. Ondanks de hypnotiserende choreografie en muziek is het geen makkelijk ballet. De dansers schieten alle kanten op in de meest ingewikkelde vormen, maar toch is en blijft er sprake van enige consistentie. Ook de outfits van de dansers, strakke pakken met daarover heen witte fladderige, zwierige blouses, geeft de dansers een enigszins sprookjesachtig uiterlijk, waardoor men af en toe niet weet waar te kijken.Dat is volgens Stephen Petronio ook precies de bedoeling. Men hoeft zijn werk niet te begrijpen, als men maar geraakt wordt. In de Juliet-tent is men dat zeker!! Dance Works Rotterdam krijgt voor zijn Lareigne een staande ovatie. Mission Accomplished.

Scapino Ballet
Wederom een lange rij voor de Juliet-tent. De rij gaat zelfs door tot buiten de hekken. Er is veel belangstelling voor het optreden van het Rotterdamse Scapino Ballet. Dit beroemde gezelschap heeft overal ter wereld een zeer goede naam opgebouwd en het is dan ook niet verwonderlijk dat ze al voor de zevende keer op Lowlands staan.

Ze spelen deze avond 2 choreografieen: “B.A.M.” van artistiek leider Ed Wubbe en “Der Rest ist Schweigen” van de vaste choreograaf van het gezelschap Marco Goecke.
De dansers zijn gekleed in sobere zwarte kleding en bewegen in een zwart decor. Het publiek wordt direct gegrepen vanaf het moment dat ze opkomen. B.A.M. is een ballet waarin modern, klassiek en urban naadloos in elkaar overgaan. De klassieke muziek van Bach versterkt het geheel, waardoor het publiek alles ademloos ondergaat.

Daarna komen er voor “Der Rest ist Schweigen” meer dansers het podium op. Op hun ruggen zijn in abstracte vormen vlinders geplakt, die de bewegende lichamen nog eens extra accentueren. De explosie van kracht die vrijkomt, krijgt hierdoor een geheel eigen dimensie.
Het decor is wederom zwart en sober, waardoor niets de aandacht afleidt van de dans. Deze voorstelling, met zijn sobere aankleding, liet het publiek teruggaan naar de essentie van het bestaan, muzikaal ondersteund door het geluid van didgeridoos.

Voor veel bezoekers van de Juliet-tent is de voorstelling van het Scapino Ballet waarschijnlijk een eerste kennismaking met deze vorm van dans.
Ze kunnen zich geen betere kennismaking wensen.

Op Sterk Water
Het begint al redelijk standaard te worden, maar wederom zag het er naar uit dat de Juliet-tent tot zijn nok vol zou zitten. Met andere woorden: een enorme rij voor het improcabaret “Op Sterk Water”. Een volle tent mocht ook wel, gezien de lovende reacties op deze vorm van cabaret. Improviseren kunnen deze jongens als geen ander en mede daarom barste de tent bijna uit zijn naden door de gigantische lachsalvo’s die aaneengesloten klonken tijdens deze voorstelling.

Op Sterk Water is een collectief van cabaretiers, acteurs, muzikanten en theatermakers die zich gespecialiseerd hebben in improcabaret.
Op aanwijzing van het publiek ontstaat vanzelf een voorstelling, vaak ondersteund met een vleugje pianomuziek.

Op Sterk Water is wild, gek, brutaal en overal voor in. De sketches, ingegeven door suggesties uit het publiek, gaan zo snel dat je bijna niet kan geloven dat het één en al improvisatie is. Drie kwartier lang laat Op Sterk Water zich van zijn beste kant zien. De sketches vliegen je om de oren, on the spot worden er liedjes in elkaar gezet, buik- en kaakpijn van het lachen, de man die houdt van zijn werk op de administratie, het meisje met de rode haren, camping 3 en opera. Alles komt voorbij……
En ik ben blij dat ik niet op rij 1 zat.