Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL

7 Juli 2008

Keerpunt op Over 't IJ Festival

Tekst en beeld van Aukje

Nietsvermoedende reizigers als decor in een theatervoorstelling, dat levert lachwekkende situaties op. Grand Theatre Groningen durfde het aan in samenwerking met het Over het IJ Festival, en koos een gewaagde locatie: mierennest Amsterdam Centraal Station.

‘Keerpunt’ heet de voorstelling en is tot en met zondag 13 juli twee keer per dag te zien op het Over het IJ Festival. Start van de voorstelling is de overkant van het IJ, bij de kassa Overhoeks. Hier worden onze kaartjes geknipt door actrices verkleed als NS-conductrices, en koptelefoons uitgedeeld. Op de pont naar CS verzoeken ze ons de koptelefoon op te zetten om te luisteren naar een uitleg van de voorstellingsregels (andere reizigers niet hinderen, bij elkaar blijven, geen foto’s maken, enz.).

Aangekomen bij CS geven de conductrices aan wanneer we moeten stilstaan of verder dienen te lopen. De eerste stop is in de drukste hal, waar een meisje met een bos bloemen paniekerig heen en weer rent. En dan is het zoeken, ontdekken, wie nog meer bij de voorstelling hoort. Die oudere man daar, die met een grote koffer in slowmotion loopt? Die vrouw, die uit het verleden lijkt te zijn gestapt en de trap oploopt?

De conductrices dirigeren ons naar het perron. Aan de overzijde staat het oude seinhuisje, dat thuishaven is van de hoofdpersoon van het verhaal, de beschermster van de reizigers. Via de koptelefoon is haar zang te horen. Haar personeel verlaat het seinhuisje om de situatie op het perron te onderzoeken. Reizigers die de verklede acteurs zien trippelen kijken vreemd op, vragen soms aan een beveiligingsbeambte wat er aan de hand is. Anderen blijven kijken of lopen mee met een verbaasde glimlach op hun gezicht.

En dat is eigenlijk het leukste aan deze anderhalf uur durende voorstelling. De reacties van reizigers op de acteurs, maar ook op onze groep. Wanneer we gaan zitten voor een trap, raapt een vrouw haastig haar spullen bijeen om zich uit de voeten te maken. Intrigrerend vindt ze het gebeurde wel, en voegt zich een tijdje bij ons nadat ze me heeft gevraagd waar we vandaan komen. Alsof we een groep toeristen zijn die een speciale rondleiding krijgen op CS.

Treinen denderen voorbij, omroepberichten zijn duidelijk te verstaan, mensen lopen voorlangs. Normaalgesproken zijn het stoorzenders, maar in deze voorstelling is alles onderdeel van het decor. Een decor waarin o.a. twee acteurs hun liefdesgeschiedenis van eind (!) tot begin beleven. Ze lopen, heel knap en overtuigend, de hele voorstelling achterstevoren.

Af en toe wijzen de begeleidsters waar de spelers zijn, want in de chaos is het ontdekken van spelsituaties niet altijd even makkelijk.
De voorstelling zelf is puur beeldend, met een muzikale ondersteuning. Een geluidsman met laptop loopt gedurende de voorstelling mee, druk doende met het afstellen en opvangen van het geluid.

Er is duidelijk een introductie van de personages, een middenstuk waarin de verhaallijnen zich ontwikkelen en er wordt netjes toegewerkt naar een eind. Er doen vele acteurs en actrices mee, waarvan de één beeldend beter uit de verf komt dan de ander. Maar over het geheel genomen is het een unieke en gewaagde locatievoorstelling, die leidt tot hilariteit en ontroering. Met als intentie mensen beter te laten kijken naar de omgeving en het contact met anderen te herstellen. Want in alle haast wordt dat wel eens, of misschien wel vaak, vergeten.

Festival over 't IJ - website