Onderwerp: POP-ROCK
5 Juli 2008
Dansen voor het klimaat met nieuwe nummers van De Dijk en Stevie Ann
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Rob van den Eijnde
Halve maatregelen volstaan niet meer, luidde het credo van het Time’s Up, Thumbs Up!-festival dat zaterdag 7 juni in het Utrechtse park Transwijk gehouden werd. Om deze boodschap kracht bij te zetten werd grof geschut in gezet: Stevie Ann en De Dijk. Stevie Ann is zelfs het boegbeeld van de campagne voor een krachtige Klimaatwet, waar het festival een onderdeel van was. Met een Klimaatwet willen Milieudefensie, Stichting Natuur en Milieu en Jongeren Milieu Actief bereiken dat wettelijk wordt vastgelegd dat er in Nederland ieder jaar drie procent minder broeikasgassen worden uitgestoten.
Als de klimaatverandering verband houdt met het mooie weer in Nederland deze lente, dan zouden de organisatoren van het festival misschien iets minder hard moeten roepen, want het weer was 7 juni uitstekend voor een festival.
De bezoekers vlijden zich op het zonovergoten grasveld van park Transwijk om vanaf die plek te luisteren naar debatten over milieu en politiek en naar optredens van bands uit Madagascar, India, Mali en andere verre landen, waarbij je jezelf toch even de vraag stelt hoe dat rijmt met de organisatie die tegenover het kleine podium met een stand staat en ervoor pleit meer belasting te heffen op kerosine om zo het reizen met het vliegtuig te ontmoedigen. Maar er was ook muziek van eigen bodem en op de website van de campagne werd verzekerd dat het hele festival klimaatneutraal gehouden werd.
Het weer mocht dan meewerken aan een geslaagd festival, de staking van het streekvervoer, waar ook de sneltram onder valt die langs park Transwijk komt, en de eerste avond van het EK-voetbal zorgde voor minder bezoekers dan verwacht. Jammer voor de organisatie, maar niet voor de festivalgangers die wél gekomen waren, want het zorgde voor een ontspannen sfeer en het maakte van het festival een intiem feestje van gelijkgestemden.
Voordat Stevie Ann en De Dijk het hoofdpodium betraden, was eerst de beurt aan het Thol’ulwazi theatre project uit Zuid-Afrika. De opzwepende zang en dans van deze groep vertelde een verhaal zonder dat het publiek de tekst hoefde te verstaan. Al gauw maakte de exotische kleding plaats voor rode overalls en witte kaplaarzen. Natuurlijke materialen werden ingeruild voor kunststof en de tijgerprint werd vervangen door harde knallende kleuren. De attributen van de acteurs bestonden uit plastic tuinstoelen en sinas- en bierblikjes, oftewel verworvenheden van onze moderne maatschappij. Er werd steeds feller gedanst en gezongen tot het iets angstaanjagends kreeg en misschien was dat ook wel wat de acteurs wilden zeggen: van deze wegwerpmaatschappij lopen bij ons de rillingen over de rug.
De boodschap van het gevaar van klimaatverandering was alom tegenwoordig op het festival. 'It is time to turn the tide, cause we ought to!' zong Stevie Ann. De Nederlandse Sarah Bettens laat zich in haar nieuwe single ‘Changes’ persoonlijk uit over haar keuzes rond problemen als klimaatverandering en je bent als luisteraar geneigd om onmiddellijk de boodschap aan te nemen van deze no-nonsense zangeres met haar warme stem en haar prachtige liedjes die het goed doen op zonnige festivals.
Het mini-festival werd afgesloten door een band met de reputatie om van elk festival een feestje te maken. De Dijk, met als voorman de enige waardige vertegenwoordiger van de Joe Cocker-motoriek, speelde oude, nieuwe en nog niet eens opgenomen nummers. Tot de laatste behoort een nummer dat de Dijk binnenkort met Solomon Burke gaat opnemen. Ook liedjes van de nieuwe CD van De Dijk die Brussel gaat heten en in augustus verschijnt, werden ten gehore gebracht, zoals ‘Een heel andere wereld’ en ‘Mijn van straat geredde roos’, stuk voor stuk echte De Dijk-nummers: poëtische teksten en dansbare muziek, maar ze vervelen na ruim vijfentwintig jaar nog steeds niet. De Dijk swingde als altijd maar nu met een boodschap: de klimaatwet tekenen kun je niet alleen.
Klimaatwet nu
De Dijk
Stevie Ann