Onderwerp: POP-ROCK
24 Maart 2008
Vermakelijk avondje met oude mannen Wyman en Berry
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien in de Heineken Music Hall, 17 maart 2008.
Bill Wyman en Chuck Berry in de Heineken Music Hall? Bij elkaar goed voor ruim 150 leeftijdsjaren en de pensioengerechtigde leeftijd ruim overschreden. Zijn die meneertjes nu niet een beetje te oud om nog dat podium op te stappen? Klaarblijkelijk niet dus! Het nieuwe organisatiebureau Rock ’n Roots haalde de twee muzikanten naar Amsterdam voor een uniek “double bill” optreden.
Met 71 jaar heeft Bill Wyman zijn schaapjes al lang en breed op het droge. De vermaarde bassist verliet begin jaren negentig zijn maatjes bij de Rolling Stones nadat hij tot de conclusie was gekomen dat de ellenlange wereldtournees niet meer zijn ding waren. Helemaal gestopt is de rustige Stone nooit want met zijn hobbygroepje The Rythym Kings die zo nu en dan van samenstelling wisselt, struimt hij sinds de eind jaren negentig om de zoveel tijd nog langs de internationale podia. Het collectief speelt veelal covers variërend van Chicago blues tot Memphis soul en van Jive tot Rockabilly. In de band wordt losjes maar lekker gemusiceerd. Een van de gitaristen van de slordige tien man op het podium is Albert Lee die heeft samengespeeld met Eric Clapton, Emmylou Harris en The Everly Brothers. Lee staat bekend om zijn speciale “snarenpluk” techniek en vertoont deze kunst ook tijdens het optreden. Soulvolle zang wordt geleverd door Beverly Skeete die onder andere een fijne versie van I Put A Spell On You ten beste laat horen. Wyman zelf waagt zich ook eenmalig aan de zang met de cover All Night Long van de overleden Cajun muzikant Clifton Chenier.
Al van te voren is aangekondigd dat voormalig Rolling Stones gitarist Mick Taylor een gastrol zal vervullen tijdens Wyman’s optreden. Twee nummers doet hij mee waaronder Fed Up With The Blues. Zijn bijdrage klinkt beduidend feller dan wat we tot dan toe hebben gehoord tijdens het concert en je hoopt eigenlijk dat hij de rest van de show zal blijven maar hij beperkt zich tot twee nummers.
Het is dat je weet wie Wyman is maar net als bij de Stones vervoert de man bijna geen vin en vertoont bij vlagen een keer emotie. Het optreden moet het dan ook vooral hebben van de overige muzikanten die op het podium drentelen en voor de plezierige geluiden zorgen. Het is net alsof je een hobbybandje op een zondagmiddag met een paar flessen cola en zakken chips als kinderen op de zolderkamer ziet spelen. En dat is hoe dan ook best vermakelijk.
Drie kwartier later is het tijd voor die andere meneer die voor deze avond staat aangekondigd. John Lennon zei ooit: als je Rock & Roll een andere naam zou moeten geven dan moet het Chuck Berry heten. 81 jaar oud inmiddels en algemeen beschouwd als een van de grondleggers van de rock and roll en invloedrijk op bands als The Rolling Stones, The Beatles en AC/DC.
De vraag is natuurlijk of iemand van 81 jaar nog die geroemde liedjes behoorlijk voor het voetlicht kan brengen. Getuige de performance van Berry die met zeemanspet en rood glitter overhemd het podium bewandelt, is daar wel iets op aan te merken maar aan de andere kant moet je misschien ook niet van die hele hoge eisen stellen. Het valt hoe dan ook op dat de zang weinig geïnspireerd is aangezien de teksten losjes de microfoon worden ingeworpen terwijl het eens zo boeiende gitaarspel niet verder komt dan een aantal spaarzame halen over hals en klankkast en is het vooral de band die voor de opvulling zorgt.
Toch is het de herkenning van pakkende liedjes als opener Roll Over Beethoven, Sweet Little Sixteen, Nadine, Little Queenie en Johnny B. Goode die het leuk maken om deze legende bezig te zien. Ook het publiek amuseert zich door lekker mee te wiegen en mee te zingen. De man in kwestie lijkt het ook naar zijn zin te hebben en om hem ¼berhaupt nog een keer in levende lijve te zien en die beroemde liedjes te horen spelen is in dat opzicht erg leuk.
Al met al een vermakelijk avondje met deze twee oude mannen die ieder hun plaats in de muziekgeschiedenis hebben verworven. Bedankt Rock ‘n Roots!
Chuck Berry - website
Bill Wyman - website