Onderwerp: MUZIEK
26 November 2007
Wende Snijders imponeert in nieuwe theaterprogramma
Door Mieke Kreunen met foto's van Jaap Reedijk (klik voor vergroting)
Na het grote succes van haar eerste theatertour en een behoorlijk aantal prijzen later tourt Wende Snijders nu met haar band langs de Nederlandse podia met haar nieuwe programma 'Wende'.
Velen zullen haar kennen als degene die het Franse chanson weer nieuw leven in blies maar Wende deed meer. Zo maakte ze al een aantal malen een voorstelling op Oerol, het grootste locatietheaterfestival van Europa (afgelopen jaar met de titel 'Adem'), werkte ze mee met de Avond van het Liefdeslied en concerteerde ze in het Concertgebouw met het Metropole Orkest. Nu wordt ze begeleid door een fantastisch trio bestaande uit Bart Wolvekamp (toetsen), Guus Bakker (bas) en Arthur Lijten (drums).
Als het publiek de plaatsen opzoekt is het trio al aan het spelen op het podium, een heerlijk jazzy nummer. Wende zelf staat in een grote half open deur met haar rug naar de zaal een sigaretje te roken. Als de sigaret op is trapt ze hem zorgvuldig uit en even later klinken het intro van het eerste nummer, Le Plat Pays (Brel). De voorstelling is een prachtige mengeling van oude en nieuwe nummers waarbij opvalt dat Wende haar 'verhalen' niet alleen in het Frans maar nu ook in het Engels, Nederlands, Spaans en Zuid Afrikaans vertelt. 'Verhalen' noem ik de nummers inderdaad want Wende is niet alleen een zangeres maar vooral een verhalenvertelster die het publiek tot aan de achterste rij weet te boeien. Ze put daarbij niet alleen uit werk van Brel maar ook andere groten zoals Lorca en Brecht mogen zich in Wende's aandacht verheugen.
Het is heel bijzonder haar nummers te horen vertolken die bekend zijn in uitvoeringen van anderen zoals 'Come Together' (van de Beatles), 'Mandalay' (Brecht en Weil), 'La Vie en Rose' (Edith Piaf) of 'Mensch durf te leven' (Dirk Witte). Ze eigent zich de nummers toe en poetst ze op met die speciale 'Wendeglans' zodat de schoonheid ervan opnieuw ontdekt kan worden. Zij en de band zien zelfs kans de Gnossiennes van Satie nieuw leven in te blazen in een prachtig arrangement. Zelf schrijft ze overigens ook prachtige nummers zoals 'De wereld beweegt'.
Voor de band trouwens ook grote complimenten voor arrangementen en uitvoering. Pianist Bart Wolvekamp vertelt ons achteraf dat er veel geïmproviseerd wordt op het podium en dat is ook goed te merken aan de energie die er rond gaat. Het spettert en van tijd tot tijd af en werkt aanstekelijk. Gelukkig voor ons was voor de band het optreden in Nieuwegein (dat wij bijwoonden) het beste tot dan toe.
Wende Snijders is gegroeid en zet - nog meer dan voorheen - een heel eigen performance op het podium waarin ze met grote fijnzinnigheid haar persoonlijke emoties weet te delen zonder dat het ook maar één moment dramatisch of sentimenteel wordt. Haar kleinkunstachtergrond komt haar goed van pas om tussen de nummers door dat verhaal te vertellen, over de analoge spiegelreflexcamera die ze erfde of de vier relaties en vijf verhuizingen die ze intussen beleefde.
Maar alles klopt voor Wende Snijders ook al zegt ze zelf dat sommige dingen niet helemaal willen lukken zoals stoppen met roken. Ze weet wat ze doet en waar ze heen gaat en wij mogen ademloos meekijken en luisteren als ze het gedicht van Antje Krog zingt:
Soveel kere sie ek jou op vreemde reise gaanGa zien die voorstelling! Kijk hier voor de speellijst.
Soveel kere bly ek op my verlate oprit staan
Wende Snijders - website
Regie - Ruut Weissman