Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, FESTIVAL
15 Juni 2007
More music in my head
De tweede dag van MIMH begint goed met een uitverkocht Paard van Troje. Het toegestroomde publiek is behoorlijk gemêleerd qua leeftijd. Ook vanavond staan er weer een paar mooie acts op het programma. Zo mogen Oi Va Voi, The Rifles en Starsailor in de grote zaal aantreden en in de kleine zaal zullen onder andere The Sounds en The Pigeon Detectives de boel op zijn kop zetten. De crew van Cultuurpodium zal zich de laatste avond wederom concentreren op wat er zich in de grote zaal afspeelt.
’s Middags had Oi Va Voi al een voorproefje gegeven in de achtertuin van het Paard tijdens het gratis matinee, The Music in My Backyard. Daar speelden ze een kleine 20 minuten voor een man of 50. Het enthousiasme spatte er vanaf en die lijn wordt vanavond in de grote zaal gelukkig doorgetrokken. Gebrek aan inzet kun je de half Joods half Engelse band zeker niet verwijten. Violiste Anna Phoebe spant daarin de kroon. Ze laat zien dat een viool helemaal geen saai instrument hoeft te zijn en springt en danst alsof ze in haar eentje de hele zaal moet vermaken. Gastzangeres Alice McLaughlin heeft zich in een zwarte galajurk gehesen. Haar verschijning doet menig mannen- en vrouwenhart sneller kloppen, mijn aandacht heeft ze in ieder geval en niet in de laatste plaats om haar prachtige warme stem. De band maakt een combinatie van jazz, klezmer, rock, trip-hop en ska. Naast een multicultureel ook een multimuzikaal geheel dus. Het optreden wordt zeer goed ontvangen door het publiek, wat lekker staat te dansen op de vrolijke klanken. Oi Va Voi betekent ‘als dat maar goed gaat’. Het gaat inderdaad goed en het optreden is vooralsnog het hoogtepunt van het festival.
In de kleine zaal zijn The Sounds al begonnen, maar om daar te komen is al geen beginnen meer aan. Men staat op de trap al in de rij. In de grote zaal begint overigens de tweede act al bijna. Het uit Sheffield afkomstige The Rifles. Voor deze band is de grote zaal behoorlijk vol gelopen. De presentator van het festival kondigt ze aan als zijnde “niet het zoveelste britpop bandje”. Als de band opkomt, valt al gelijk op dat die uitspraak in ieder geval niet opgaat voor hun verschijning. Meer brits kun je er volgens mij niet uitzien. De bassist lijkt zo uit de film Billy Elliott gestapt te zijn. Dan zouden ze zich dus op muzikaal gebied van de rest moeten onderscheiden. Dat lukt ze ten dele. Hoewel ze de zaal al voor ze opkomen voor zich hebben gewonnen, getuige het applaus en gegil, geven ze zich helemaal. Onderscheidend is het zeker niet. Engels is het absoluut wel. Het is rennen en stilstaan. Meer hard werken dan techniek, net als in het Engelse voetbal. Op het optreden zelf valt niets aan te merken. Mijn ‘cup of tea’ is het in ieder geval niet.
Als laatste is het de beurt aan de afsluiter en het huzarenstukje van het MIMH festival 2007, het Engelse Starsailor. Deze jonge band heeft tot nu toe drie albums uit en is aan de overkant van het kanaal immens populair. Dat er in Nederland ook een hoop fans zijn is te zien aan de volgepakte grote zaal, waar de temperatuur intussen ook al aardig gestegen is.
Starsailor bestaat uit James Walsh (zang, gitaar), James Stelfox (bas), Ben Byrne (drums) en Barry Westhead (keyboards). Ze maken britpop en mixen het melancholische van Coldplay met het psychedelische van The Verve. Er zijn ook duidelijk overeenkomsten te horen met het eveneens uit Manchester afkomstige Doves. Het zou echter te gemakkelijk zijn de band te omschrijven aan de hand van referenties. Hun sound is heel solide, net als hun show. De muzikanten zijn zeer goed op elkaar ingespeeld en het zelfvertrouwen straalt ervan af. Het is hun eerste optreden ooit in Den Haag, aldus Walsh. Volgens hem heeft het Haagse publiek ook meer energie dan het Amsterdamse, waar ze voor het laatst 25 november 2005 optraden. De set van Starsailor is weergaloos. De lange, galmende uithalen van de zanger en de slepende muziek houden de zaal in zijn greep. Je hebt echt het gevoel dat er een grote band voor je staat. Om deze band in een relatief kleine concertzaal te zien is een groot voorrecht. De vele fans denken daar hetzelfde over en dansen massaal op up-tempo nummers als Four To The Floor. Het mooi opgebouwde Alcoholic vormt naar mijn mening het hoogtepunt van de set. Aan het eind van het optreden nodigen ze zichzelf ook nog maar even uit voor Lowlands. Ik hoop dat directuer van het festival, Eric van Eerdenburg, het heeft gehoord, want ze zouden zeker niet misstaan in een van de tenten in Biddinghuizen.
De zesde editie van MIMH zit erop. Het eindoordeel; verrassingen en tegenvallers. Grote winnaars zijn Oi Va Voi en Starsailor. Ze hebben het publiek op hun wenken bediend met een goede show en een solide set. Zeker van Oi Va Voi ben ik benieuwd waar ze verder nog toe in staat zijn. Starsailor heeft zijn populariteit zeker weer verder uitgebouwd met dit optreden. Sparklehorse werd niet helemaal begrepen en had beter in de kleine zaal kunnen staan. Het optreden van Badly Drawn Boy vond ik wat bleekjes en The Rifles niet boeiend genoeg, hoewel de hele grote zaal daar anders over scheen te denken. Mando Diao deed wat het moest doen en beet het spits prima af.
De sfeer was geweldig, de muziek was geweldig; een dikke 10 voor het Paard! We zijn nu al weer benieuwd naar het programma voor volgend jaar.
The Music in My Head - website
Muziek:
Oi Va Voi - MySpace
The Rifles - MySpace
Starsailor - MySpace
Album Highlights:
Oi Va Voi “ Laughter Trough Tears
The Rifles “ No Love Lost
Starsailor “ On The Outside
Ga je heel de avond heen en weer lopen om van alle acts iets te zien of schrijf je maar over 3 acts? Een moeilijke keuze. Jij slaat hier de plan echter volledig mis geeft de lezer een totaal verkeerd beeld van het festival. Je vergeet de helft, je hebt het niet eens over het café (er was weldegelijk een 3e zaal). En als je naar iets meer (uberhuabt gedaan?) acts geluisterd had en misschien wat meningen gevraagd had was je tot de conclusie gekomen dat de verassing van de avond “Duke Special” was.
Ik vind Oi Va Voi een fantastische band maar ik vind dat die violiste echt te veel haar best doen. Tot het irritante aan toe. En is Alice McLaughlin echt een gastzangeres? Ze heeft meerdere nummers op het nieuwe album ingezongen…
Paul (E-mail ) - 16-06-’07 21:02Beste Paul, ik begrijp je reactie maar ten dele. Als je beter gelezen had (1e alinea), had je kunnen weten dat het verslag alleen over de bands in de grote zaal gaat. Ik ga niet over iets schrijven wat ik niet heb gezien. Ik doe zo’n avond met een fotograaf en dan moet je keuzes maken.
Emiel (E-mail ) (URL) - 17-06-’07 19:51
Ga je heel de avond heen en weer lopen om van alle acts iets te zien of schrijf je maar over 3 acts? Een moeilijke keuze. Jij slaat hier de plan echter volledig mis geeft de lezer een totaal verkeerd beeld van het festival. Je vergeet de helft, je hebt het niet eens over het café (er was weldegelijk een 3e zaal). En als je naar iets meer (uberhuabt gedaan?) acts geluisterd had en misschien wat meningen gevraagd had was je tot de conclusie gekomen dat de verassing van de avond “Duke Special” was.
Ik vind Oi Va Voi een fantastische band maar ik vind dat die violiste echt te veel haar best doen. Tot het irritante aan toe. En is Alice McLaughlin echt een gastzangeres? Ze heeft meerdere nummers op het nieuwe album ingezongen…
Paul (E-mail ) - 16-06-’07 21:02