Onderwerp: POP-ROCK
2 Juni 2007
Five O Clock Heroes in het Paard van Troje
Door Emiel Goor met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)
De kleine zaal van het Paard is bij aankomst op de bardames en de jongens van de merchandise nagenoeg leeg. Het ziet er triest uit voor de optredende bands. Gelukkig stroomt de zaal vlak voordat de eerste act begint een beetje vol, waardoor de zaal voor iets minder dan de helft gevuld is. Velen hebben Five O ‘Clock Heroes dit weekeinde al op Pinkpop kunnen zien, of moeten even bijkomen van drie nachten geen slaap.
In het voorprogramma staat vanavond Johnnys Landing. Een Haagse band die tevens op The Music In My Head festival staat over twee weken. Ze maken puntige indie-rock waarin invloeden van Maximo Park doorklinken. De zangeres neigt qua stem wat naar Karen-O van de New Yorkse Yeah Yeah Yeah’s. Net als laatstgenoemde band zijn ook Five O’ Clock Heroes afkomstig uit deze hoofdstad van de wereld. Dit post-punk kwartet bestaat uit twee Britten en twee Amerikanen. Ze hebben zichzelf vernoemd naar een oud nummer van The Jam, maar noemen zelf Elvis Costello en Joe Jackson als hun invloeden. Frontman Anthony Ellis verruilde vijf jaar geleden het Britse Northampton voor het immense New York. Daar ontmoette hij gitarist Elliott Thomson en bassist Nader Khierbek. Als laatste maakte, in Engeland, drummer Sam Embery het viertal compleet. Hun debuut Bend To The Breaks, heeft een aantal singles voortgebracht waarvan Head Games de bekendste is. Eerdere optredens in ons land waren er op Eurosonic en London Calling. Op laatstgenoemd festival wisten ze niet te overtuigen. Pinkpop kwam daar afgelopen weekend dus bij. Ondanks het feit dat ze om 12u ’s middags stonden geprogrammeerd, kregen ze de tent toch driekwart vol.
Nadat de klanken van Phil Collins’ Easy Lover wegsterven, komen de heren op. In het Paard beginnen ze sterk aan hun eerste van vier optredens in hetzelfde aantal Nederlandse clubs deze week. Meteen vanaf de eerste tonen weet je dat daar een band staat met potentie. De frontman heeft uitstraling en muzikaal is het in orde. Dat de rest van de groep zich een beetje aan hem optrekt maakt niets uit. Ze zijn nog niet zo lang bezig en vrij onervaren. Ze laten zich niet van de wijs brengen, ook niet als er op de vraag hoeveel fans ze ook op Pinkpop hebben gezien, slechts twee handen de lucht in gaan. Ze kunnen er wel om lachen.
Hun liedjes zijn kort en krachtig en gaan over nietszeggende kantoorbanen (Corporate Boys), over frustraties in liefde (Stay The Night) en over volwassen worden. Dat laatste komt goed naar voren in Run To Her; “When you're old and you think you're clever. And life tells you're something you're not”.
Als de band halverwege merkt dat het optreden wat inzakt, complimenteert Ellis de zaal dat ze zo beleefd zijn, daarmee sarcastisch verwijzend naar het ingetogen publiek. Meteen daarna beginnen de meisjes vooraan wat te dansen en te springen en de jongens wat heftiger met hun hoofd te knikken op de maat. Na een goede 45 minuten is het optreden voorbij. De nummers klokken rond de drie minuten en met één album kom je dan niet zo heel ver natuurlijk.
Je kunt zeggen dat het leuk tussendoortje was. Niet heel bijzonder en gericht op een jonge doelgroep. Desondanks zag ik toch wat enthousiaste einddertigers lekker meedeinen met de rest. De 80s punk sound zal daar ongetwijfeld aan bijdragen.
De jongens komen na een korte douche nog even de zaal in om de ongeduldig wachtende (vrouwelijke) fans te begroeten en wat cd’s te signeren. Ze nemen echt even de tijd voor ze en dat is heel leuk om te zien. Ik hoop dat ze die ongedwongen, open houding kunnen vasthouden, dan komt het vast wel goed met deze vier ‘heroes’.
Five O Clock Heroes - website en MySpace
Band
Antony Ellis - Guitar, Lead Vocals
Elliot Thompson - Lead Guitar, Backing Vocals
Nader - Bass
Sam Embery “ Drums
Album
Bend To The Breaks
Five O Clock Heroes