Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
19 April 2007
Helemaal los bij The Automatic in het Paard
Door Emiel Goor met foto's van Jeroen van den Ent (klik voor vergroting)
Vrijdag 13/04 Paard van Troje
Een eerste blik om me heen vertelt me dat het publiek wel erg jong is. Of misschien word ik wel oud. De zaal is grotendeels gevuld met kids van rond de 16. De All Star, hét schoeisel van de hippe jeugd, is zo te zien flink verkocht de laatste tijd. Toch ontwaar ik hier en daar ook wat bezoekers die, net als ik, de dertig reeds zijn gepasseerd en even komen kijken wat er momenteel leeft bij de jeugd. Of komen die soms ook voor de muziek?
Vanavond is men voornamelijk naar het Paard gekomen voor The Automatic. Niet voor het voorprogramma Silence Is Sexy. Hoewel ze best lekker klinken, op enthousiasme van het publiek hoeven ze (nog) niet te rekenen. De muziek van het uit Utrecht afkomstige viertal doet nog het meest denken aan het Amerikaanse Interpol. Het zal ook door het uiterlijk en kleding van de mannen komen. Ze dragen namelijk allemaal een nette zwarte broek en dito overhemd met een stropdas, om de vergelijking met eerder genoemde band compleet te maken. Een half uur, dan is hun show over en begint het ombouwen van het podium voor de hoofdact.
The Automatic is een jonge band uit Cardiff, Wales en is in 2002 opgericht. In 2006 brachten ze hun debuut Not Accepted Anywhere uit op hetzelfde label waar Kaiser Chiefs hun muziek uitbrengt. De single Monster werd in de zomer van datzelfde jaar een kleine hit in Engeland, waar het de 4e plek in de hitparade haalde. Zelf beschrijven ze hun geluid als electro-disco-metal-rock. Dat het rockt is zeker, hun eerste plaat staat vol met aanstekelijke rockliedjes met een elektronisch tintje. De zang van bassist en zanger Robin wordt afgewisseld met de screams van Alex. Er straalt een hoop energie vanaf op plaat.
Dat doet het ook van het optreden. Vanaf het moment dat de band op het podium staat gaat met name keyboardspeler en zanger Alex Pennie helemaal los. Hij slaat ritmisch met een drumstick op een cowbell. Als die die in een hoek heeft gesmeten pakt hij een tamboerijn om daar zijn energie op los te laten. Zijn microfoon slingert hij vervolgens alle kanten op en wonder boven wonder raakt niemand gewond. Tussendoor rent hij ook nog even naar zijn keyboards om daar wat geluiden uit te toveren, maar dat lijkt slechts bijzaak. Hij is de entertainer en opruier van de band zoals Keith Flint dat is bij The Prodigy. Hij rent heen en weer, klautert als een berggeit op en af boxen en hitst het publiek op. De rest van de band steekt wat bleekjes af bij hun drukke pingelaar. Het publiek vindt het natuurlijk prachtig. Als de hit Monster wordt ingezet is het feest compleet. Er onstaat een heuze mosh pit en het aloude crowdsurfen is weer even populair. De jonge fans leven zich helemaal uit. De rest kijkt vermakelijk toe. Tijdens de toegift neemt de ADHD-er van de band ook nog even een flinke duik in het publiek en zo wordt dit energieke concert na een klein uurtje waardig afgesloten. Kort én krachtig net als hun muziek.
Was het memorabel? Nee. Het was geen optreden waar men nog maanden over door zal praten. Was het leuk? Ja. En daar ging het om bij dit optreden. Niet om mooie, gevoelige liedjes op een aandachtig luisterend publiek los te laten, maar om samen een leuk feestje te bouwen. Dat ook de muziek kwalitatief goed in elkaar zit is een grote plus. Het is vooral de instelling waarmee dit viertal het podium betreedt die voor een geslaagd optreden zorgt. Het is een van de vele Engelse bandjes op het moment, maar wél een met een eigen sound én een volslagen maffe keyboardspeler.
The Automatic - website en MySpace
Silence is Sexy - MySpace
Band
Robin Hawkins - lead-zang, basgitaar
James Frost - gitaar, zang
Alex Pennie - synthesizer/keyboards, percussie, zang
Iwan Griffiths - drums
Album
Not Accepted Anywhere
Automatic