Onderwerp: TONEEL, MUZIEK
4 April 2007
Loes Luca speelt vaudeville-ster Sophie Tucker
Door Mieke Kreunen met foto's van Ben van Duin (klik voor vergroting)
Als Nénette trok Loes Luca negen jaren lang volle tenten met haar Zézettes. Nénette was een Fran §aise die beslist geen blad voor de mond nam en in met een zwaar Frans accent doorspekt Nederlands haar liedjes zong. Nénette is na haar laatste voorstelling op De Parade weer terug naar Frankrijk maar Loes' repertoire blijkt nog meer originele en bijdehande dames te bevatten. Dit seizoen speelt ze Sophie Tucker, een vaudeville-ster uit het Amerika van de eerste helft van de vorige eeuw, aan wie alles 'larger than life' was. Zingen kon ze maar verder had ze op haar grote mond na niks mee. Ze miste de looks en dat werd zelfs zo'n probleem dat de meisjes van Ziegfeld Follies weigerden met haar op het toneel te staan. Toch werd ze een ster dank zij haar unieke combinatie van drama en zelfspot.
Hoewel Loes Luca's fysiek (tenger) weinig weg heeft van dat van Sophie Tucker is het wel een rol die haar op het lijf geschreven is. De zelfspot, het drama en de grote mond passen Luca als een comfortabele jas, of misschien moet ik in dit geval een dikmaakpak zeggen omdat ze dat in deze rol draagt. De song van Tucker waren Luca al bekend want voor Nénette et les Zézettes was ze altijd op zoek naar goede damesnummers.
Op een dag werd Luca door Willem Breuker benaderd met het nummer 'Make it legal, mister Segal' en toen ontstond als snel het idee om over leven en muziek van Sophie Tucker een programma te maken. In de voorstelling wordt in retropectief de moeizame weg naar succes van Sophie Tucker in beeld gebracht, haar ongelukkige keuze van mannen en de verstoorde verhouding met haar familile. Ferdi Janssen is in verschillende rollen en functies de sidekick van Luca en ook de musici van het Willem Breuker Kollektief spelen mee als dat zo in de scènes van pas komt.
Wij zagen de première van 'Sophie Tucker, the last of the Red Hot Mammas' op 17 maart j.l. in de Rotterdamse Schouwburg en misschien lag het aan de premièrezenuwen maar ik vond dat het stuk moeizaam op gang kwam. Pas in het tweede deel kwam Luca lekker in haar rol en begon de voorstelling lekkerder te lopen. Misschien is het verhaal van de hand van Niek Barendsen ook wat te dunnetjes en te enkelvoudig om een hele voorstellling lang te kunnen boeien en dat wreekt zich met name in het eerste deel van de voorstelling als 'we er nog in moeten komen'. Dat kan zelfs Loes Luca niet teniet doen.
Toch maakt het tweede deel, dat toepasselijk wordt afgesloten met het nummer My Jiddische Mama als Sophie's moeder blijkt te zijn overleden, dank zij sterk spel en dito zang van Loes Luca veel goed. Voor wie van jazzy muziek houdt is er in ieder ook geval veel te genieten in deze voorstelling want daarvan komt allerlei prachtigs voorbij. De vormgeving van de productie is eenvoudig maar aardig gevonden met alle platte decorstukken en rekwisieten van A.M.C. Fok.
De voorstelling is nog tot begin mei te zien op alerlei plaatsen in Nederland. Kijk voor speellijst en meer informatie op de website.
Sophie Tucker - website
Cast
Zang: Loes Luca
Spel: Loes Luca & Ferdi Janssen
Muziek: Willem Breuker Kollektief