Onderwerp: TONEEL, CABARET
31 Maart 2007
Mug Inn door Mugmetdegoudentand
Door Barbara Klomp met foto's van Ben van Duin (klik voor vergroting)
Gezien: theater Kikker Utrecht, 19 maart 2007
De voice-over vertelt waar we naar kijken, een nieuwe televisiekomedie, of de eerste aflevering van deze nieuwe serie, waar maar één aflevering van gemaakt wordt, omdat de VPRO geen geld meer had. We kunnen deze serie, deze aflevering ook niet op tv zien. Hij speelt alleen in theaters.
Wij zijn in een café, een bruin buurtcafé met vaste stamgasten. Erg ¼n, een liberale Amsterdamse Turk staat achter de bar. De vaste stamgasten worden een voor een aan ons voorgesteld. Bertie, overtuigd kosmopoliet, Diederik, neo-conservatieve homo en Merel, een alleenstaande moeder met twee puberzonen.
De voorstelling begint en we voelen ons meteen thuis in dit Cheers van de polder, of het Multiculturele Schaep. Dan stapt Michiel van Erp uit zijn rol van Diederik. “Ik speel nu even mijzelf, omdat ik vind dat hun personages te veel afdwalen.” Hij vertelt over hoe hij met Gretta Duijsenberg in Nablus was, voor een documentaire die hij over haar maakte. Marcel Musters stelt maar even iedereen voor, “wij met zijn vieren zijn de artistieke leiding van de Mugmetdegoudentand”. En alsof we tussen twee voorstellingen zappen, kijken we nu afwisselend naar de fictieve personages uit deze kroeg en naar de acteurs in dit theater. Een paar noten van de begintune en het aanpassen van het licht brengt ons weer in de tv serie, maar net zo snel stappen de acteurs daar weer uit.
“Praat normaal! Je bent een verzonnen Turk, geen echte Turk!” krijgt Marcel (Erg ¼n) te horen. Joan (Merel) voegt daaraan toe: “Je moet wel wat aan dat accent doen, want volgens mij is dat Marokkaans.” De acteurs bekijken en bekritiseren hun eigen personages.
Ondertussen worden we af en toe getrakteerd op een heldere ‘pling’. Op het achterscherm krijgen we een stelling te zien, die net nog door een acteur of personage gezegd werd. Stellingen als: “Wat voor de één een terrorist is, is voor de ander een vrijheidsstrijder”, “Ik ben juist blij met die talpanisering.” of “In mijn hoofd ben ik vrij, daar bestaan geen wij en zij”. Clichéstellingen uit de jaren zestig en zeventig, of citaten van huidige denkers. Want waarom zou je niet gebruiken, wat door een ander al bedacht is.
Er wordt besloten dat de kroeg een homokroeg moet zijn. Dat scoort, dat is hip. Alleen Joan (Merel) is het er niet mee eens. Mokkend zit zij aan de bar, terwijl de regenboogvlaggen uit de kast komen. Marcel transformeert van Turk naar leernicht en zingt “I am happy, I am gay!” Het is een minivariant van de gayparade waarbij de vlaggen zwaaien, de mannen dansen en zingen en alleen Joan in haar rol blijft. Of, is ze juist uit haar rol en speelt ze geen Merel, maar is zij de schrijfster van dit stuk, die haar creatie onder haar ogen ziet veranderen? “Ik ga gewoon door met die homokroeg hoor!” zegt Diederik tegen Bertie, of is het Michiel tegen Frank.
Dan blijken de stellingen niet van voorbijgaande aard. Wanneer Joan en Michiel elkaar met woorden bestrijden, krijgen wij van Marcel en Frank de stellingen nog eenmaal te horen. Het zaallicht is aan. “Wie is het daarmee eens?” vragen ze na elke stelling. Marcel filmt de opgestoken handen. “’De ander dat ben jij.’ Wie is het daarmee eens?” En omdat we toch al lastig kunnen zeggen wie de ander is, steek ik mijn hand op. De volgende dag staat het filmpje op de site van de Mug. Nagenietend bekijk ik op youtube ook nog eens naar een videoclip van Erg ¼n (zie onder), of was het Marcel? En tegen beter weten in, hoop ik dat er snel een nieuwe aflevering van deze televisiekomedie komt.
Mug Inn - website
Spel: Michiel van Erp, Frank Houtappels, Marcel Musters en Joan Nederlof
Regie: Lineke Rijxman