Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
7 November 2006
Evanescence in Paradiso
Door Aukje (met foto's van de site) gezien op 6 november 2006
De Amerikaanse gothic-metal band ‘Evanescence’ heeft begin oktober 2006 hun tweede album ‘The Open Door’ uitgebracht. Het is het langverwachte vervolg op het succesvolle debuutalbum ‘Fallen’ uit 2003, waar bijna 14 miljoen exemplaren van zijn verkocht. Het maken van het album ging niet zonder slag of stoot. Gitarist Terry Balsomo is nog steeds herstellende van een beroerte, de band kreeg een nieuwe manager en er kwam een einde aan de relatie van zangeres Amy Lee. Volgens de band is het allemaal ten goede gekomen aan het album.
Het album wordt gepresenteerd in de grote zaal van Paradiso. Een opmerkelijke keuze voor een populaire band als Evanescence. In hun korte bestaansduur hebben ze twee Grammy’s gewonnen en een grote schare fans opgebouwd. Die fans zorgden ervoor dat het concert binnen 10 minuten was uitverkocht. De grote zaal van Paradiso is dan ook overvol. Je vraagt je af waarom de band niet in de Heineken Music Hall staat. Aan de andere kant kan een band ook te vroeg de overstap maken en daardoor de plank misslaan. Na een intro begint Evanescence met het nummer ‘Sweet Sacrifice’ van hun nieuwe album. Een nummer waar Amy haar kwaliteiten als zangeres laat horen door o.a. hoge en zuivere noten te produceren. Na ‘Weight of the world’ is het tijd voor de grote hit ‘Going Under’ van het album Fallen.
Na het zesde nummer wordt de vleugel naar het midden van het podium gereden. Amy Lee is niet alleen de zangeres van de band, maar ook de pianiste/toetseniste. De band neemt gas terug met rustige nummers als ‘Lithium’ en ‘Good Enough’. Het is een goede afwisseling met de ruige gitaarrock, maar toch is het lekker als de vleugel van het podium verdwijnt en de ruige gitaren weer klinken bij de nieuwe hit ‘Call me when you’re sober’.
Bij volgende nummers maakt Amy gebruik van de synthesizer aan de zijkant van het podium, waar ze in verhouding tot de vleugel gelukkig weinig op speelt. We zien Amy namelijk het liefst in het midden van het podium headbangen en springen met opgestoken pink en wijsvinger, hét teken voor rock ’n roll.
Ze zingt de nummers vol overgave. Was ze drie jaar geleden, toen de band op Pinkpop te zien was, nog niet overtuigend genoeg als zangeres, nu hoeft niemand meer aan haar twijfelen. Opvallend is dat zij haar stem niet op een klassieke manier gebruikt, zoals de zangeres van de vergelijkbare Nederlandse gothic-metal band Within Temptation. Alleen ontkomen we af en toe niet onder de indruk dat er een band meeloopt. We horen strijkers terwijl er niemand achter de synthesizer staat en een hoge stem als Amy laag zingt.
De meisjes die vooraan staan worden tegengehouden door drankhekken. Ze laten van zich horen door luid te gillen en uitbundig mee te zingen. “I can’t hear myself because of you guys’, zegt Amy lachend. En: “I’m so tired, you wear me out,”
Knuffels worden op het podium gegooid en tientallen foto’s gemaakt via mobieltjes. Minpunt van de avond is de security van de band, die met zaklampen in het publiek schijnt om te zoeken naar mensen die in hun ogen verboden opnames maken. Zo wordt het meisje voor me op het eerste balkon van haar stoel geplukt en meegenomen door twee zware jongens. Een nummer later komt ze terug. Zonder camera.
Het mag de pret niet drukken, want Evanescence zet een goede liveshow neer waarbij ook aandacht is besteed aan het decor. Binnen een uur sluiten ze af met ‘Lacrymosa’, waarmee ze flink uitpakken. Zoals verwacht komen ze terug voor een toegift. De vleugel wordt wederom het podium opgereden voor de derde hit van hun eerste album, ‘My immortal’, om net zo snel weer te verdwijnen voor het allerlaatste nummer ‘All that I’m living for’. Er worden nog wat plectrums, drumstokken en waterflesjes door alle bandleden behalve Amy in het publiek gegooid en dan gaat het licht in Paradiso aan. Na een te kort (70 minuten) maar vermakelijk concert staat het publiek weer buiten. Het is duidelijk dat Evanescence hun nieuwe album promoot, en dat het liefst in een zo kort mogelijke tijd wil afhandelen.
Evanescence - website
wanner zogezegd donkere goth “metal” gillende tienrmeisjes uit hun dak doet gaan is dit toch weer typisch onzen tijd
lord cms (E-mail ) (URL) - 08-11-’06 09:55knuffels op het podium ja die zwartjassen zijn watjes en dat meoten we altijd weer tonen aan de buitenwerled
maar blijbkaar was het eenleuk feest en eignelijk is dat wat telt!
ik haat security die altijd zo overacting zware jogens spelen…
hopelijk heeft het meisje gewoon haar geheugenkaart moeten wissen…