Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
25 Oktober 2006
Intense Michael de Jong imponeert in Paard van Troje
Door Serge Julien met foto's van Maarten Grootendorst (kli voor groter)
Een oudere man met een geleefd hoofd in antraciet kleurig kostuum met daaronder een zwart T-shirt dat een lekkere pens niet kan verdoezelen wandelt het podium op naar een stoel waarnaast drie akoestische gitaren staan. Met “Good evening Den Hague” begroet Michael de Jong het deels op bankjes zittende publiek in de kleine zaal van het Paard van Troje. Het is 11 jaar geleden dat de singer-songwriter voor het laatst op het podium heeft gestaan van het Paard om zijn vijftigste verjaardag luister bij te zetten. Bij het grote publiek is de singer-songwriter met zijdelingse blues inslagen niet direct bekend. Toch heeft deze figuur een rijk als wel zwaar leven achter de rug waarin alcohol, drugs, dood, verderf, ziektes, vrouwen, gevangenissen en armoede een grote rol hebben gespeeld. Dit leven heeft als een behoorlijke inspiratiebron gezorgd voor het gros van het oeuvre van Michael de Jong. De uit een Friese vader en Baskische moeder geboren de Jong brengt het grootste gedeelte van zijn leven door in Amerika waar hij in verschillende plaatsen verblijft en speelt met diverse bands die vooral gericht zijn op blues. Blues legende Jimmy Reed lijft de Jong in 1976 in zijn band. Daarnaast speelt hij met of in voorprogramma’s van o.a. Country Joe & The Fish, Jefferson Airplane en John Lee Hooker. Bepaald geen kleine muzikanten.
In 1981 maakt de Jong zijn eerste soloplaat met leden van de Steve Miller Band. Medio jaren tachtig belandt hij na vele omzwervingen door Europa als een versleten man verslaafd aan alcohol en drugs in Nederland om zich daar vervolgens te settelen en een afkickperiode te ondergaan. Eenmaal op het juiste spoor krijgt hij in de negentiger jaren een platencontract aangeboden bij Munich en tourt hij langs het Nederlandse clubcircuit waar hij langzaam bekendheid opbouwt.
In 1999 en 2000 brengt hij de indrukwekkende platen The Waiting Game en het beklemmende Immaculate Deception uit waarvan vooral de laatste succesvol blijkt te zijn. Beide platen zijn vertegenwoordigd in het optreden van vanavond. De titeltrack van de laatst genoemde plaat welke is geïnspireerd door een van de weinige helden van de Jong, Muhammed Ali, blijkt een waar hoogtepunt. De kracht en intensie waarmee de Jong het liedje voordraagt is van een ongekend hoog niveau. Diezelfde kracht en intensie horen en zien we ook in de selecties die worden gespeeld van recente CD’s als The Great Illusion en Echo From The Mountain waarvan de laatste is ontstaan uit inspiratie opgedaan in een periode dat hij in Ierland heeft gebivakkeerd.
Buiten het feit dat Michael de Jong zichzelf ogenschijnlijk eenvoudig begeleidt op gitaar maar daarmee effectieve ondersteuning biedt aan de veelal autobiografische liedjes is het ronduit indrukwekkend dat hij zonder verdere begeleiding zo’n enorme zeggingskracht uitstraalt. Alle aandacht is gericht op de emotie in zijn rauwe stem welke ook een zekere schorheid laat horen die soms doet denken aan Bob Dylan. De pijn, de woede, de angst, de liefde kun je zien en voelen. De grimassen in zijn gezicht en de klanken in zijn stem spreken boekdelen. Een liedje klinkt nooit hetzelfde zo vertelt de Jong het publiek. Tijdens ieder optreden probeert hij de nummers weer anders te spelen. Zo blijft het voor hem ook interessant om de liedjes weer uit te voeren verklaart hij.
Met een veelbewogen verleden als dat van Michael de Jong en het talent om liedjes te componeren kan het haast niet anders dat zich een zee van inspiratie voordoet waaruit vervolgens juwelen worden geboren die vanavond op gepassioneerde wijze worden voorgedragen.
Zonder twijfel een van de opvallendste optredens van het jaar deze ruim anderhalf uur durende intense ervaring met de imponerende singer-songwriter. Lang leve Michael de Jong!
CD’s
Immaculate Deception (2000)
Echo From The Mountain (2005)
The Great Illusion (2006)