Onderwerp: TONEEL
21 Oktober 2006
Meeslepende emotionele achtbaan van Drakengebroed
Door Lana de Wit met foto's van Deen van Meer (klik voor vergroting)
Een achtbaan van emoties. Dat krijgt de toeschouwer te verwerken in het toneelstuk Drakengebroed van het Nationale Toneel. Op het ene moment zich totaal tegen elkaar afzettend en dan toch weer troost vinden bij de ander. De tweelingzusjes Bettina en Regine slepen de toeschouwer mee in hun overpeinzingen, verdriet, haat maar bij vlagen ook dierbare herinneringen die zij aan hun jeugd en hun moeder koesteren. Een moeder die koste wat kost koos voor haar ideaal.
Hun moeder, RAF activiste Ulrike Meinhof, overleed in de gevangenis en haar hersenen werden lange tijd onderzocht in universiteitsklinieken over de hele wereld. Nu zijn ze teruggegeven aan haar dochters en staan de zussen op het punt de hersenen te begraven. Dit gegeven vormde de inspiratie voor het toneelstuk Drakengebroed. Actrices Marie-Louise Stheins en Antoinette Jelgersma zetten theatermaker Gerardjan Rijnders aan om hier een toneelstuk van te schrijven. Ivar van Urk tekende voor de regie. Het resultaat resulteerde in een meeslepende voorstelling met scherpe en emotionele dialogen.
Na jarenlang geen contact te hebben gehad, zijn de tweelingzussen Regine en Bettina in een troosteloze hotelkamer bij elkaar gekomen om het restant van hun moeder een rustplek te geven. De zussen zijn uitgegroeid tot twee totaal andere types; de een ziet er uit als een koele zakenvrouw, de ander is meer spiritueel ingesteld. Hetgeen vanzelfsprekend leidt tot botsingen. Door het doen van rollenspelen proberen ze een beeld te krijgen van hun moeder en er achter te komen waarom ze bepaalde keuzes in haar leven heeft gemaakt. Dit leidt tot knallende ruzies maar ook tot ontroerende, schrijnende en geestige momenten.
Op verschillende manieren zoeken de zussen naar steun in de kale hotelkamer waar zij zich bevinden. De een zoekt heil in de drank, de ander in drugs (wiet). Maar ondanks de jarenlange afstand, blijven het zussen en zie je die verbondenheid terug. Verbondenheid door herinneringen van hun jeugd maar ook door hun gedrag. Als de zusjes zich klaar maken voor de nacht voeren zij ieder afzonderlijk precies hetzelfde ritueel uit. Een bijzonder mooi tafereel.
Actrices en publiek kunnen tussen de heftige scenes even op adem komen door een kleine onderbreking van geluid of muziek. De speelsters bereiden zich voor op de volgende scene en het publiek krijgt een moment van bezinning en kan zich ook even ontspannen.
Het is een bijzonder mooie en ontroerende voorstelling geworden. Dankzij het uitstekende spel van beide actrices en de goede regie is de timing in deze voorstelling is perfect.
Nationale Toneel - website