Onderwerp: WERELDMUZIEK

14 Oktober 2006

No Blues

Tekst en beeld door Ton Maas (klik voor vergroting)
Gezien op 23 september, Theater de Evenaar, Rotterdam

Ze noemen zich No Blues, maar dat is wel een beetje gejokt. Soms scheren ze er alleen rakelings langs, zoals met een lied van de zingende prediker Blind Willie Johnson, maar Hard Killing Floor van Skip James behoort toch echt tot de canon. Geen van de leden van dit multi-etnische kwintet heeft een achtergrond in de onversneden blues, hoewel gitarist en zanger Ad van Meurs, veteraan uit de wereld die tegenwoordig wel wordt aangeduid met de term ‘americana’, er het dichtst in de buurt komt. Voor »dspeler Haytham Safia uit Jeruzalem was de blues waarschijnlijk minder bekend terrein, maar dat maakt zijn inbreng des te origineler en sprankelender. De interactie tussen beide tokkelaars vormt de kern van het ‘format’ van No Blues, hoewel percussionist Osama Maleegi en contrabassist Anne-Maarten van Heuvelen in belangrijke mate bijdragen aan de ‘drive’ van het gezelschap. Met zijn multi-etnische bezetting demonstreert de groep hoe effectief de blues kan zijn als lingua franca tussen zeer verschillende culturen. Het is een taal die overal wordt verstaan. Ook marketingtechnisch is een formatie als deze een slimme zet. Genres als folk, blues en americana zijn in ons land min of meer veroordeeld tot kleine circuits of gespecialiseerde festivals, maar No Blues heeft inmiddels de weg naar de wereldmuziekpodia gevonden en is de komende maanden in diverse schouwburgen te zien.

Binnen het idioom van fusions en crossovers heeft de groep gekozen voor een ongewone doch geslaagde aanpak: in plaats van met elkaar versmolten, worden verschillende stijlen juist gecontrasteerd. Als Van Meurs een protestsong van Woody Guthrie inzet, vlecht Safia er een Arabisch lied doorheen over een roos die bloeit in de woestijn. Dat de rechtlijnige melodievoering van de Amerikaanse songwritertraditie en de meanderende melismatiek van de Arabische zangkunst nergens wringen maar elkaar juist aanvullen en versterken, is een bewijs voor het grote vakmanschap van deze muzikanten.

Juist bij virtuoze instrumentalisten als deze is het van belang dat de kleinste details goed uit de verf komen. Dat stelt hoge eisen aan de zaalversterking en precies daaraan schortte het zaterdagavond in het Rotterdamse Theater de Evenaar. Zelfs als die taak in vertrouwde handen is “ zangeres en groepslid Ankie Keultjes zat achter de knoppen en verzorgde haar incidentele tweede-stempartij ook vanaf die plek “ heb je blijkbaar nog geen garantie dat het goed gaat. Alleen al een tiental dB’s minder geluidsdruk had de voorstelling beslist goed gedaan.


=================

Naam

E-mail (optioneel veld)

URL (optioneel veld)

Reactie

Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.
welk getal is een 1 en een nul achter elkaar?

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Ja, onthoud mij met een cookie.

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.