Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK
12 Oktober 2006
GRIEKSE 'WERELDSTER' HARIS ALEXIOU SCHITTERT ALS VANOUDS IN DEN HAAG
Door Paolo met foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Zondagavond 8 oktober bezocht ik het enige concert in Nederland van de Griekse zangeres / chansonnière Haris Alexiou in het World Forum Theater in Den Haag, dat voor deze gelegenheid tot de nok toe volledig was uitverkocht en ook bezet (2090 bezoekers!). En dat is volgens de statistieken echt een unicum, maar voor de liefhebbers natuurlijk geen verrassing. Haar laatste optreden in Nederland dateert namelijk alweer van 2001. De Nederlandse fans hebben dus 5 jaren moeten wachten op een optreden in eigen land. Intussen zijn er ook al weer diverse nieuwe CD’s van haar uitgebracht, waaronder de recente dubbele verzamel CD ‘Anthology’ (van dit jaar) met daarop haar grootste successen uit haar inmiddels 35 jarige carriére.
Zij werd rond haar 20e ontdekt door de bekende Griekse zanger/ producer Alexis Georgiou, toen zij liederen zong in de Atheense volksbuurt Plaka en heeft de naam van haar ontdekker verwerkt in haar artiestennaam om hem te bedanken en te eren. “Haroula’, zoals zij ook wel liefkozend wordt genoemd, werd in 1950 geboren in Thebe en is dus oorspronkelijk van Turkse origine, maar woont inmiddels het grootste gedeelte van haar leven in Athene. In 1971 verscheen haar eerste album (LP) en inmiddels heeft zij tientallen albums uitgebracht, zowel solo als met andere beroemde muzikanten en zangers en zangeressen en ook diverse live optredens laten registreren.
Opmerkelijk is dat het concert van zondagavond in het geheel niet in het teken stond van haar in maart 2006 nieuw uitgebrachte CD en dus géén standaard promotieoptreden was maar meer het karakter had van een soort “verzamelconcert”, waarin zij voornamelijk liederen van haar wat oudere repertoire ten gehore bracht. Maar zij heeft dan ook zo’n enorm bestand van prachtige liederen, dat het waarschijnlijk elke keer weer moeilijk is om een avondvullend concertprogramma samen te stellen. Zo kwamen echte folkloristische en rebetika klassiekers (zoals ‘Mia Einai I Nisia’) voorbij, enkele prachtige ballads (waaronder haar grote hit ‘To Tango Tis Nefelis’) en natuurlijk ook de echte Griekse liedjes zoals ‘Matia Mou Megala’ waarbij de bouzoukis en andere soloinstrumenten (luit, klarinet, gitaar, piano) van haar negenkoppige, voornamelijk akoestische, band (met daarin enkele virtuoze multi-instrumentalisten) haar overdonderende stemgeluid prachtig begeleidden.
Want Alexiou is vooral de klassieke zangeres (zij zou zo de rol van Medea kunnen spelen en lijkt daarmee zo weggelopen uit een antiek drama in haar gehele performance) met de donkere, gepassioneerde en melancholische volumineuze stem die zich niet hoeft te houden aan de gewone toonladders maar daar zelf zoveel dimensies aan toevoegt dat elk lied een lust voor het oor wordt. Ondanks de grote zaal en flinke bezetting van haar orkest wist zij toch de intieme en ingetogen sfeer te creëren, die dit soort concerten ook nog eens heel bijzonder maakt. Je waant je in een klein Grieks openlucht amfitheater, al was er op het licht wel het een en ander aan te merken. Met name tijdens de eerste helft van het optreden veroorzaakten de lichtstralen die van achter het podium opstegen eerder een soort mistig effect, waardoor Alexiou er niet bepaald erg flatteus uitkwam. Maar daar hoeft zij het gelukkig allemaal niet van te hebben. Zij maakte tijdens het gehele concert, maar vooral in de tweede helft van haar optreden een opgewekte en ontspannen indruk en beloofde het publiek al vooraf aan het optreden dat zij “vanavond heel haar hart zou geven” en dat heeft zij zeker waargemaakt. Een hymne aan de landstreek Iperos (noordwest Griekenland) kwam voorbij en als finalenummer van het concert had zij gekozen voor haar (volgens mij in Griekenland) allergrootste hit ‘Eleni’ en dat is niet zo verwonderlijk: het is een ode aan Griekenland: ‘En jij Eleni, en elke Eleni, uit elke provincie of die in Athene slaap, op je leven, weet dat, staat een prijs “ voor Griekenland te sterven is één ding, dóór haar te sterven is een ander’.
Uiteraard volgden nog enkele toegiften voor het inmiddels deels naar voren toegestroomde publiek. Daar houdt Alexiou zelf ook van, contact maken met haar publiek. In dat opzicht is zij een puur theatermens, zoals zij zelf ook later tijdens een gesprek dat ik met haar mocht hebben, nog eens benadrukte. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat er nog nooit een DVD van een live optreden van haar werd gemaakt, alhoewel daar inmiddels (eindelijk) wel plannen voor zijn gemaakt. Haar optredens zijn moeilijk te beschrijven. Er ontstaat een band tussen de zangeres en het publiek en waarschijnlijk laat zich dat moeilijk registreren. Wel jammer, want wie eenmaal een concert van Alexiou heeft bezocht wil méér van haar horen en zien. Dat kan vooralsnog in deze Europese theatertour nog in Londen en Duitsland (diverse steden) en later eventueel nog in haar eigen theater Nefeli in Athene, dat tijdens een vakantie in Griekenland zeker de moeite waard is om een keer te bezoeken: het is een prachtig vormgegeven intiem muziektheater waar je nog meer het gevoel krijgt dat ze speciaal voor jou staat te zingen.
Jammer dat haar nieuwste CD in de pauze of na afloop niet verkrijgbaar was en dat er maar weinig ‘Anthology’ dubbel-CD’s werden verkocht (die daardoor dus al snel waren uitverkocht), maar wellicht komt zij binnenkort nogmaals terug naar Nederland om haar nieuwste CD apart te presenteren aan haar publiek. Ik heb haar daartoe van harte uitgenodigd. En laten we eerlijk zijn, voor een grand lady als Alexiou, een absolute wereldster, is één concert in 5 jaar natuurlijk véél te weinig. Ik miste in de repertoirkeuze nog wel enkele klassiekers zoals ‘Di Evgon’, ‘Fevgo’, ‘Zylia Mou’ en ook bijvoorbeeld ‘Erotico’, nummers die zij eigenlijk tot nu toe altijd bij een live optreden vertolkte. Maar het blijft waarschijnlijk moeilijk kiezen uit een zo omvangrijk oeuvre. Gelukkig staan al deze nummers al op diverse live CD’s, waarvan ik het album ‘Jirizondas Ton Kosmo’ live registraties van 1992 tot 1996 een ieder absoluut kan aanraden. Het is bovendien prachtig vormgegeven met mooie foto’s van deze bijzondere vrouw.
De Anthology 2CD bevat tenslotte alle bijbehorende songteksten, maar &hellip wel in het Grieks. Haar albums en (vertaalde) songteksten (waarvan vele mooie gedichten zijn) zijn in Nederland op bestelling verkrijgbaar bij 'De Griekse Wereld', die ook met een stand in de foyer was vertegenwoordigd.
Kort samengevat: Een optreden van Haris Alexiou is een absolute aanrader dus voor liefhebbers van Griekse muziek en chansons en eigenlijk voor gepassioneerde muziekliefhebbers in het algemeen. Ik zou zeggen: mis haar volgende concert niet en wees er vroeg bij, want het concert van afgelopen zondag was al in het voorjaar uitverkocht!
Haris Alexiou - website
Een diashow van de foto's kun je hier bekijken.
Klinkt prachtig. Ik ben niet echt thuis in de Griekse liederen danwel vertolkers. Ken al wel jarenlang Maria Farantouri met haar prachtige ballads en Mauthausenliederen. Soms zijn er van die artiesten die je bij toeval ergens hoort en er helemaal verliefd op wordt. Zo is mij overkomen bij I Muvrini (in ’95 ofzo op Oerol). Zo zijn er vast meer van die juweeltjes van artiesten die slechts bij een beperkte groep liefhebbers bekend zijn. Ik sta open voor tips. Wie tipt! Henry
Henry (E-mail ) (URL) - 12-10-’06 14:16
geweldig artikel, waren we vergeten te zeggen. haar nieuwste cd was wel te koop,haar eigen platenmaatschappij stond er mee. Maar die hadden maar een paar doosjes bij zich en was snel uitverkocht. De griekse wereld had er wel veel maar mocht die niet verkopen vanwege de concurrentie. Jammer want het is een geweldige cd!
rob en mirjam (E-mail ) - 12-10-’06 14:50
Bedankt voor het mooie artikel. Wat beschreven is over het concert van Haris is allemaal waar. Ik kan het weten, want ik was er zelf bij. Deze krachtige vrouw met haar warme stem raakt je direct in het hart. Ik heb genoten van het concert en hoop dat ze gauw weer terugkomt naar Nederland.
groet Richard
Haar nieuwste cd is niet Athologio (oktober 2004), maar Vissino kai Nerantzi (juni 2006)
Verder was het concert geweldig en naar mijn mening veel te kort
Schitterend concert. Af en toe traantjes in de ogen en kippenvel op de armen.
herbert - 15-10-’06 13:47
Onderstaand artikel is geschreven door twee jonge meiden uit Athene, het spreekt voor zich en illustreert de diepe gevoelens die veel Grieken hebben voor Haris Alexiou, zoals in het artikel van Paolo en Mieke al tussen de regels door gelezen kan worden. nnRob nnWHEN HAROULA SINGSnnDuring the past three decades, lots of people have tried to explain and capture the feeling that Haris Alexiou gives you through the songs when she sings but it turned out to be a greatly difficult job, because, the emotion, the melting of your soul cannot be written downÂ… She started in the decade of 70Â’s among other new singers as the new breeze of a country which tried to close her wounds. But, she only, made the true difference from the others. She actually managed to be the only one spoken from everyoneÂ’s lips as “Haroula” and not the official “Haris”. nShe became Haroula, a familiar name to everyoneÂ’s mouth. Every time someone refers to her, you can see a sweet tenderness behind his words. A tenderness, which derives from the fact that the only thing that mattered for her was her work and the quality of it.She has never gave in to something less to a song that didn’t reach her personal standards and creteria… nn But, above all, for all the people, she is a familiar figure. When Haroula sings, images come to your mind. Haroula has managed to carry through her voice all these wonderful years of Greek innocence, when families and friends used to gather it their yards and sung all together as they were drinking wineÂ…nnEvery time Haroula sings, you can actually picture in your mind, Greek summer nights full of laughters and childrenÂ’s voices. The deep throaty voice can carry you far back to the time of Byzantine Empire and at the same time can remind you of a vague image of your motherÂ’s singing when you first opened your eyes to the worldÂ…nnWhen Haroula sings, her voice can travel you to every part of Greece, you can actually see the villages, the mountains and the sunny Greek islandsÂ…Her voice is so attached to the Greek scenery that, when she sings, you can believe that its Greece herself which has finally obtained a voiceÂ…nnIf a stranger goes to HaroulaÂ’s concerts in Greece, he will be quite surprised! Among the audience, he will see an eight-year-old kid already knowing the songs and dancing to the rhythm of them but also, an eighty-eight year old person singing the songs with eyes closed and a tear dropping Â…nnToday, without exaggerating, there is no single person in Greece who doesnÂ’t love deeply at least one of her songs, who doesnÂ’t get deeply touched by her melodious voice, by the wan smile she has in her songsÂ… By this smile that is so vague and enigmatic that no one knows if it is happy or sadÂ…nnHaroula is practically in the song business for almost 35 years, but in the conscience of Greek people, she still remains the fresh, innocent girl of 70Â’s, the girl which still today, after all those years, shakes of stage fright every time she deals with her audienceÂ…The girl which sung all those wonderful songs naturally, the girl which put in all those songs a little bit of her soulÂ…nnP.S. Manos Hadjidakis, the great Greek composer has defined the difference between Haroula Alexiou and Nana Mouskouri. He mentioned that when Mouskouri sings a song for the rain, you can actually see the rain in front of you, but when Haroula does it, you can actually feel that you are wetÂ… nn Iro Siokou – Aggeliki Armara
rob en mirjam (E-mail ) - 15-10-’06 14:45
Onderstaand artikel is geschreven door twee jonge meiden uit Athene, het spreekt voor zich en illustreert de diepe gevoelens die veel Grieken hebben voor Haris Alexiou, zoals in het artikel van Paolo en Mieke al tussen de regels door gelezen kan worden. nnRob nnWHEN HAROULA SINGSnnDuring the past three decades, lots of people have tried to explain and capture the feeling that Haris Alexiou gives you through the songs when she sings but it turned out to be a greatly difficult job, because, the emotion, the melting of your soul cannot be written down… She started in the decade of 70’s among other new singers as the new breeze of a country which tried to close her wounds. But, she only, made the true difference from the others. She actually managed to be the only one spoken from everyone’s lips as “Haroula” and not the official “Haris”. nShe became Haroula, a familiar name to everyone’s mouth. Every time someone refers to her, you can see a sweet tenderness behind his words. A tenderness, which derives from the fact that the only thing that mattered for her was her work and the quality of it.She has never gave in to something less to a song that didn’t reach her personal standards and creteria… nn But, above all, for all the people, she is a familiar figure. When Haroula sings, images come to your mind. Haroula has managed to carry through her voice all these wonderful years of Greek innocence, when families and friends used to gather it their yards and sung all together as they were drinking wine…nnEvery time Haroula sings, you can actually picture in your mind, Greek summer nights full of laughters and children’s voices. The deep throaty voice can carry you far back to the time of Byzantine Empire and at the same time can remind you of a vague image of your mother’s singing when you first opened your eyes to the world…nnWhen Haroula sings, her voice can travel you to every part of Greece, you can actually see the villages, the mountains and the sunny Greek islands…Her voice is so attached to the Greek scenery that, when she sings, you can believe that its Greece herself which has finally obtained a voice…nnIf a stranger goes to Haroula’s concerts in Greece, he will be quite surprised! Among the audience, he will see an eight-year-old kid already knowing the songs and dancing to the rhythm of them but also, an eighty-eight year old person singing the songs with eyes closed and a tear dropping …nnToday, without exaggerating, there is no single person in Greece who doesn’t love deeply at least one of her songs, who doesn’t get deeply touched by her melodious voice, by the wan smile she has in her songs… By this smile that is so vague and enigmatic that no one knows if it is happy or sad…nnHaroula is practically in the song business for almost 35 years, but in the conscience of Greek people, she still remains the fresh, innocent girl of 70’s, the girl which still today, after all those years, shakes of stage fright every time she deals with her audience…The girl which sung all those wonderful songs naturally, the girl which put in all those songs a little bit of her soul…nnP.S. Manos Hadjidakis, the great Greek composer has defined the difference between Haroula Alexiou and Nana Mouskouri. He mentioned that when Mouskouri sings a song for the rain, you can actually see the rain in front of you, but when Haroula does it, you can actually feel that you are wet… nn Iro Siokou – Aggeliki Armara
rob en mirjam (E-mail ) - 15-10-’06 14:45
Onderstaand artikel is geschreven door twee jonge meiden uit Athene, het spreekt voor zich en illustreert de diepe gevoelens die veel Grieken hebben voor Haris Alexiou, zoals in het artikel van Paolo en Mieke al tussen de regels door gelezen kan worden. \n\nRob \n\nWHEN HAROULA SINGS\n\nDuring the past three decades, lots of people have tried to explain and capture the feeling that Haris Alexiou gives you through the songs when she sings but it turned out to be a greatly difficult job, because, the emotion, the melting of your soul cannot be written down… She started in the decade of 70’s among other new singers as the new breeze of a country which tried to close her wounds. But, she only, made the true difference from the others. She actually managed to be the only one spoken from everyone’s lips as “Haroula” and not the official “Haris”. \nShe became Haroula, a familiar name to everyone’s mouth. Every time someone refers to her, you can see a sweet tenderness behind his words. A tenderness, which derives from the fact that the only thing that mattered for her was her work and the quality of it.She has never gave in to something less to a song that didn’t reach her personal standards and creteria… \n\n But, above all, for all the people, she is a familiar figure. When Haroula sings, images come to your mind. Haroula has managed to carry through her voice all these wonderful years of Greek innocence, when families and friends used to gather it their yards and sung all together as they were drinking wine…\n\nEvery time Haroula sings, you can actually picture in your mind, Greek summer nights full of laughters and children’s voices. The deep throaty voice can carry you far back to the time of Byzantine Empire and at the same time can remind you of a vague image of your mother’s singing when you first opened your eyes to the world…\n\nWhen Haroula sings, her voice can travel you to every part of Greece, you can actually see the villages, the mountains and the sunny Greek islands…Her voice is so attached to the Greek scenery that, when she sings, you can believe that its Greece herself which has finally obtained a voice…\n\nIf a stranger goes to Haroula’s concerts in Greece, he will be quite surprised! Among the audience, he will see an eight-year-old kid already knowing the songs and dancing to the rhythm of them but also, an eighty-eight year old person singing the songs with eyes closed and a tear dropping …\n\nToday, without exaggerating, there is no single person in Greece who doesn’t love deeply at least one of her songs, who doesn’t get deeply touched by her melodious voice, by the wan smile she has in her songs… By this smile that is so vague and enigmatic that no one knows if it is happy or sad…\n\nHaroula is practically in the song business for almost 35 years, but in the conscience of Greek people, she still remains the fresh, innocent girl of 70’s, the girl which still today, after all those years, shakes of stage fright every time she deals with her audience…The girl which sung all those wonderful songs naturally, the girl which put in all those songs a little bit of her soul…\n\nP.S. Manos Hadjidakis, the great Greek composer has defined the difference between Haroula Alexiou and Nana Mouskouri. He mentioned that when Mouskouri sings a song for the rain, you can actually see the rain in front of you, but when Haroula does it, you can actually feel that you are wet… \n\n Iro Siokou – Aggeliki Armara
rob en mirjam (E-mail ) - 15-10-’06 14:45
Weliswaar is Haris in Thebe geboren,maar is niet van Turkse origine!
rob en mirjam (E-mail ) - 12-10-’06 13:29Wegens het verdrag van Lausanne moesten alle Grieken die in Turkye woonden destijds terugverhuizen naar griekenland. Zo ook de familie van Haris.Haris is dus een ras echte Griekse.
overigens is er wel eens een dvd van haar uitgebracht, van haar liveconcerten in Europa in 2002, maar die is nergens meer te krijgen.Wie helpt ons? Alvast bedankt,gr Rob en Mirjam