Onderwerp: CABARET
4 Oktober 2006
Dood en Verderf met Kees Torn in Pepijn
Door Maarten Grootendorst met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)
gezien op 29 september in theater Pepijn
Den Haag heeft enkele unieke theaters en Pepijn is er een van. Dit door Paul van Vliet opgerichte theater heeft een turbulente geschiedenis achter zich waaarbij zelfs het voortbestaan een paar keer in gevaar is geweest. Menig cabaretier heeft hier de eerste aarzelende stappen richting de grotere podia gezet en zij komen na jaren nog steeds trouw terug om hun voorstelling of try outs hier te geven.
Vanavond geeft Kees Torn een van de eerste try outs van zijn nieuwe show 'Dood en Verderf'. De titel en de affiche beloven nogal wat. Pepijn is uitverkocht waardoor het gezellig druk op het pleintje voor het theater en in de foyer is. De drukte buiten op het plein wordt vooral veroorzaakt door het algehele rookverbod dat sinds kort van kracht is. Tegen half negen is de zaal gevuld, de deuren gaan dicht en Kees komt het podium op gekleed in een driedelig zwart pak en met de voor een try out gebruikelijke stapel papier in zijn handen. Op het podium staat alleen een piano waar Kees achter plaats neemt en het grootste deel van de voorstelling zal zitten.
Zodra Kees de stapel papier op de piano legt en het eerste lied inzet weet ik weer waarom ik Kees altijd in mijn agenda zet als hij in de buurt optreedt. Wat een juweeltje! Het niveau van de teksten is hoog en geeft nog eens aan waarom hij in 1998 de Annie MG Schmidtprijs gewonnen met zijn lied 'Streepjescode'. De titel van de voorstelling is: dood en verderf.
Na afloop liet Kees ook doorschemeren dat deze thema's in het decor gaan terug komen, ik ben erg benieuwd hoe dat er uit gaat zien. De inhoud van het programma varieert van diepzinnige mijmeringen over de dood afgewisseld met de absurdistische kwinkslagen waar Kees patent op lijkt te hebben. Deze kwinkslagen zijn vaak korte rijmpjes waarmee de draak wordt gestoken met de werkelijkheid. Hiermee geeft hij het programma vaak een luchtige wending waardoor het geheel niet te zwaar wordt, maar wel aan tot nadenken aanzet. Naast de geweldige liedteksten ligt de kracht van Kees in zijn briljante timing en zijn gevoel voor detail. Met deze combinatie zet hij constant de zaal op het verkeerde been. Als een blaadje van de piano valt reageert hij met een losjes geplaatste opmerking 'Ach dat heb je met die lichte muziek'. Zijn opmerkingsgave zie je weer terug als hij hilarische taferelen schetst van dingen die hem zijn overkomen. Bijvoorbeeld hoe hij omgaat met het feit dat zijn huis langzaam wordt overgenomen door steeds meer moderne elektronica, wat dan ook weer niet het eeuwige leven heeft....
Het was een verademing om in al het geweld van modern caberet weer eens getrakteerd te worden op gedegen vakmanschap waarin de nadruk ligt op de subtiliteit. Het belooft weer een prima theaterseizoen te worden. De premiere is van de show is 15 november in de Leidse Schouwburg, Jammer dat het nog zo lang duurt voor ik het uiteindelijke resultaat zal zien.