Onderwerp: FESTIVAL, OEROL
26 Juni 2006
OEROL: Slotspektakel
Door Mieke Kreunen
De hele dag had het al steeds geregend en toen om half tien de eerste mensen met hun lantaarns het Brandarisplein op liepen regende niet hard maar wel gestaag en het zag er naar uit dat het niet op zou houden. Hands on Rhythm verzorgde de hele Oerolweek op het Groene Strand workshops waar iedereen onder begeleiding van Dan en Hannah Fox en andere kunstenaars lantaarns in alle vormen en maten kon bouwen. Een keur aan schitterende vormen trok dan ook aan ons voorbij. Wat een werk was er van gemaakt en zou dat wel stand houden met al die nattigheid? Even later verzamelden de eilander fanfarecorpsen Schylge uit Midsland en Jubal uit Hoorn zich op de platte wagen. Hands on Rhythm had van het Stryper Wyfke (het beeld tussen Midsland en West langs de hoofdweg) een enorme papieren lantaarnversie gemaakt en de bovenkant daarvan werd op een duofiets naar de voorkant van de stoet gereden.
"... en klinkt er een trompet van de Brandaris, dan weet je zeker dat het Oerol klaar is." Dit is een citaat uit het Oerollied dat theatermaker en componist Jos Zandvliet (voorheen Dogtroep) speciaal voor het slotspektakel schreef. Dus toen de trompetten klonken van de Brandaris werd in de stoet die zich langzaam in beweging zette richting de Noordsvaarder het Oerollied uit volle borst gezongen. Het was een schitterend gezicht die enorme rij lampionnen met een glunderende Joop Mulder aan het hoofd. Eenmaal op de Noordsvaarder aangekomen werden de lampionnen bij elkaar gedreven en werd Stryper Wyfke, nu in haar volle lengte van zo'n zes meter door de poort naar binnen gereden. Wat een prachtig gezicht, zeker toen er even later uit haar hand vuurwerk te voorschijn kwam.
Jammer dat het zo nat werd. Daardoor viel het geplande vuurwerk van Ephémère voor een groot deel (letterlijk) in het water. Maar dat mocht voor het massaal toegestroomde publiek (ondanks de voetbalwedstrijd die ondertussen gaande was tussen Nederland en Portugal) de pret niet drukken. Het was feest op de Noordsvaarder en met Joop Mulder en Jos Zandvliet aan de kop werd met de enkels door de modder nog een polonaise ingezet. Dat is de echte Oerolmentaliteit, werd er in het publiek gegrapt, er moet tenminste één voorstelling bij zitten met veel regen en barre weersomstandigheden. In 2006 was dat het slotspektakel maar het was er niet minder om, integendeel. Dat was ook wat ik kon verstaan van de korte toespraak die Joop Mulder - geheel onversterkt - hield die zichtbaar geraakt was door deze demonstratie van wat 25 jaar Oerol aan saamhorigheid heeft gecreëerd.