Onderwerp: OEROL, MULTIMEDIA, LOCATIETHEATER, FESTIVAL
21 Juni 2006
OEROL: Ratio Machinaal van Transformers
Door Mieke Kreunen
Wie bij de voorstelling Ratio Machinaal van Transformers een verhaal met een begin, een midden en een eind verwacht, komt bedrogen uit want het is niet d t soort voorstelling dat deze jonge theatergroep maakt. Het gaat er dan ook niet zozeer om te snappen wat er gebeurt maar om het te ervaren. Die ervaring begint al bij het binnenkomen want de Schuur van Cupido is veranderd in een totaal andere wereld. De hele schuur is van boven tot onder bekleed met stroken lichtbruin materiaal met donderbruine accenten ter tussen. Net de balken van het plafond die nu ook op de vloer en de wanden zitten. Het geeft de ruimte een hele bijzondere, zachte en intieme sfeer die door de inrichting ook iets vervreemdends heeft.
De Transformers hebben een hele duidelijke vormtaal en werkwijze in de manier waarop ze de voorstelling maken. Dat begint voor Sharon Bakker en Jade Hulscher altijd bij het veranderen van de ruimte waarin ze gaan spelen, zo vertelt Jade ons na de voorstelling. In dat creatieve proces ontstaat ook een richting waarin de voorstelling zich zal gaan ontwikkelen, een thema. Dat creëren van de omgeving doen ze altijd zelf. De twee performers wilden heel graag eens een voorstelling doen met mannen om te kijken hoe dat zou zijn. Met z'n vieren hebben ze de rest van de voorstelling opgezet een beetje net zoals jazzmuzikanten doen in hun muziek, via improvisaties. Hoewel de voorstelling nu wel een vaste opbouw van scenes kent blijft er ook een groot element van improvisatie in zitten.
In de surrealistische ruimte die de schuur is geworden zijn vier 'plekken' te zien: in het midden een stellage met daarin een soort aquarium en onderop schaaltjes en kommetjes en aan de zijkant van de vloer iets dat er uitziet als een machine van een uitvinder met lampjes en stroom. Boven in de schuur, op de rand waar vroeger het hooi lag, zien we een schuin opgestelde tafeltje met stoel en links daarvan een plateaux met daarachter een prachtige rood verlichte wand. Daarvoor aan de balken een schommel. Een wonderlijk spel begint tussen de vier mensen die ieder een eigen 'plek' blijken te hebben in de ruimte. Ook hier zien we de vormtaal weer terug in de wijze waarop de mensen zich door de ruimte bewegen, met name dat prachtige sierlijke en gestilleerde voortbewegen dat Jade doet in de voorstelling. Er is geen tekst in deze voorstelling alleen maar geluid, van voorwerpen die gebruikt worden en van de spelers. Ook het licht speelt een belangrijke rol als beeldend element.
Ik heb ervan genoten en vond het prachtig om te ervaren wat deze vier mensen met de ruimte hebben gedaan. In het programmablad stond te lezen: "De Transformers nemen je mee op reis door het hoofd. Een verwonderlijke omgeving waarbinnen ons dagelijks handelen bepaald wordt." Wat het verhaal is van de voorstelling is voor iedereen verschillend, dat is nou net het bijzondere aan deze voorstellling. Dat bepaal je als toeschouwer zelf in de reis door je eigen hoofd aan de hand van wat je ervaart bij Ratio Machinaal. Maar je moet het als toeschouwer wel aan willen gaan die reis. Achteraf werd nog druk nagepraat. Er waren mensen die niet zeker wisten of ze het begrepen hadden, mensen die het prachtig vonden en mensen die er weinig mee konden. Op zich hebben de Transformers daarmee al iets in beweging gezet en ik ben er van overtuigd dat zij voor hun werk hier op Oerol zeker een eigen publiek hebben. Ik vind het heel interessant wat ze doen en ben in ieder geval benieuwd wat hun volgende project zal zijn. Ik ga ze in de gaten houden. Transformers - website Spel Dion Vincken, Jade Hulscher, Sharon Bakker, Michiel Pijpe Regie, concept en vormgeving Sharon Bakker en Jade Hulscher Productieleider, techniek en geluid Wauter Wormser