Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
8 Mei 2006
KABAAL AM GEMAAL IN WAGENINGEN
Door Karin Brouwer met foto’s van Karin & Cristel Brouwer (klik foto’s voor vergroting)
De omstandigheden waren al veelbelovend. Prachtig warm zomerweer, een uitstekende vriendelijke sfeer, een goede organisatie (door vrijwilligers) en naar festivalmaatstaven prima voorzieningen “ een veelvoud aan drank verkrijgbaar (en het bier was nu eens NIET aangelengd met water) en èchte toiletten. Zelfs de patat was op temperatuur. Ook het feit dat de organisatie niet moeilijk deed over eigenhandig meegebrachte alcoholica verdient mijns inziens een speciale vermelding.
Aan mij de eer om de verslaglegging te verzorgen ten aanzien van het gebeuren op het Kabaal Am Gemaal-podium. Zoals de organisatie het zelf uitdrukt: Hét thuishonk voor de betere gitaarherrie. Nou, dat lust ik doorgaans wel. Voor het eerst in de geschiedenis van Kabaal Am Gemaal beschikte men over twee podia, dus werd het programma non-stop over de hoofden van de talrijke aanwezigen uitgestort. Een blik op het programma leerde dat de organisatie nogal de nadruk had gelegd op heavy skatepunk, stonerrock en ska. Gelukkig zorgde de uitsmijter van de avond “ Anathema, dat een meer melodieuze aanpak nastreeft “ voor balans in het toch wel enigszins eenzijdige muzikale aanbod. De eerste twee bands, The Ugly Primates From Hell en Type II, heb ik door omstandigheden helaas moeten missen. Backwater bracht vervolgens prettige, maar niet al te originele gitaarrock “ en vormde zodoende een uitstekend inkomertje voor de nog lange dag. De eerste band die voor mij een opvallende indruk maakte was het om 14:30 uur aantredende The Shenanigans. Onder de brandende zon kwam hun aanstekelijke en bruisende vorm van uptempo ska zeer goed tot haar recht. Vervolgens was het Utrechtse Loot aan de beurt. De omschrijving “stonerband met noise-elementen” dekte de lading prima. Zeker een fijne band om op een zonnige lome middag een half uurtje aan te horen. Valt duidelijk in de categorie ‘prettig maar niet wereldschokkend’.
Wat zou een Bevrijdingsfestival zijn zonder Duitsers?! En dan ook nog een groep Duitsers dat onder de naam Perzonal War typische Duitse jaren’80-’90 thrash metal voortbracht! Nu even serieus&hellip de heren brachten een stomende show die er bij het publiek opvallend goed inging, wellicht omdat dit de enige band was die klassieke thrash metal liet horen, een genre dat nog steeds erg veel mensen blijkt aan te spreken. Daarnaast maakte de band een sympathieke en enthousiaste indruk. De in steenkolen-Engels ten gehore gebrachte aankondigingen van de nummers werkten bij velen, waaronder schrijver dezes, nogal op de lachspieren. Wellicht durfde de band, gezien de aanleiding van het festival, ons niet in hun moedertaal aan te spreken&hellip De prettige zomerse ska van The Palookas vormde een aangename verrassing in het aanbod. Zoals al eerder geconstateerd deed ska het vandaag prima bij het publiek, niet in het minst vanwege de bijna Jamaicaanse weersomstandigheden. De band onderscheidde zich in positieve zin van de collega’s in dit genre door het inzetten van een lekkere driemans blazerssectie en een heerlijk ronkend “ en goed te horen! - orgeltje. Een fijne feestband, uitstekend geschikt voor deze gelegenheid. De faam van het El Guapo Stuntteam was de heren duidelijk vooruitgegaan, en ook ik wilde de band niet onopgemerkt aan mij voorbij laten gaan. Men heeft recentelijk behoorlijk wat aandacht gekregen in de (metal) pers en, zo bleek, niet ten onrechte. Rock ‘n’ roll zoals deze bedoeld is “ vuig, hard, zompig. Een en ander werd ten gehore gebracht met een passende, energieke show.
Vervolgens kwam er met het Arnhemse Diggeth weer een rondje stonermetal voorbij. Prima aan te horen, maar ook nu weer: niet wereldschokkend. Ik moet erbij vermelden dat de vermoeidheid toen aardig begon toe te slaan en ik koos ervoor om mijn krachten te sparen voor wat nog zou komen. Tijdens het optreden van Transworld was ik, net als de meeste aanwezigen, voornamelijk bezig mijzelf naar voren te werken bij het andere podium. Dat lukte niet echt doordat ik erg veel tijd te besteden had aan het ‘socialisen’ met vrienden en bekenden. Het feit dat ik daarbij ook nog tegen de heren van Anathema zèlf aanliep die, zoals gebruikelijk, hun rondje door het publiek maakten om de vaste aanhang alvast te begroeten, hielp ook niet echt mee&hellip maar was natuurlijk wel erg leuk!
Tenslotte dan, als terechte uitsmijter van het festival, het Liverpoolse familiebedrijf Gebroeders Cavanagh & Co., oftewel: Anathema! Vele fans waren speciaal voor hen naar Wageningen gekomen. Ik spotte bekenden uit Friesland, Groningen, België en Duitsland. Een groot aantal van hen was ook al aanwezig de avond hiervoor in de Hengelose Metropool, waar de band een fantastisch last-minute cluboptreden had verzorgd. Dit is overigens tekenend voor de aanhang van de band, die in (te) kleine kring zeer geliefd is en die wellicht beschikt over de trouwste fans die een band zich maar kan wensen. En daarvoor bestaan heel goede redenen.
De heren begonnen rond 1990 als heavy doom metal band en verwierven zich, als één van de grondleggers binnen dat genre, een legendarische status. Na verloop van tijd werd het doom metal jasje hen duidelijk te krap en ontwikkelde de band zich in de richting van fraaie, alternatieve, ‘dark rock’. De laatste twee platen “A Fine Day To Exit” en “A Natural Disaster” vertonen meer overeenkomsten met bands als Radiohead, Portishead en Coldplay dan met enigerlei vorm van metal. Waarbij ik overigens de boude stelling aandurf dat Anathema een heel stuk beter is dan de genoemde bands! Ik ken maar weinig bands van deze status die zowel voor als na afloop van het concert een praatje komen maken met de fans en soms zelfs biertjes komen uitdelen, maar de heren van Anathema houden deze traditie tot op de dag van vandaag in stand.
Vele fans, waaronder ikzelf, beschouwen de periode 1996 “ 2000 als het (tot dusverre) artistieke hoogtepunt van de band, met briljante albums als “Eternity”, “Alternative 4” en “Judgement”. Hoe verheugend was het dus om te ervaren dat de band bij beide concerten (Hengelo en Wageningen) juist veel van dit oudere materiaal ten gehore bracht!
Waar in het verleden gitarist/componist/bandleider Danny Cavanagh een verzoek om een nummer als “Sleepless” nogal eens beantwoordde met een narrig “NO, we don’t play that old stuff anymore!” kwam het nummer vanavond ongevraagd langs, in een enthousiaste uitvoering. Opvallend was ook het hoge gehalte aan “Alternative 4”-nummers dat voorbijkwam, dit tot groot genoegen van het publiek. De fans waren het er over eens: dit was de beste setlist sinds jaren.
Anathema kweet zich uitstekend van haar taak en beschikte daarbij over een prima uitgebalanceerd geluid; vooral de zweverige (slide-) gitaarsolo’s van Danny kwamen prachtig door. Opvallend was ook dat zanger/gitarist Vincent Cavanagh met de dag beter lijkt te worden “ de valse uithalen bleven achterwege en hij was zelfs heel goed verstaanbaar (dat was in het verleden wel eens anders, mede te wijten aan het moddervette Liverpoolse accent dat de heren bezigen). Zangeres Lee Douglas was niet aanwezig maar ik geloof niet dat zij echt werd gemist, hoe mooi haar stem ook is. Sterker nog: wellicht was de keuze voor ouder materiaal te ‘danken’ aan haar afwezigheid&hellip Mede door de nadruk op het oude materiaal bleek weer eens te meer hoezeer Anathema door Pink Floyd is beïnvloed. Het concert werd dan ook besloten met een prachtige uitvoering van Pink Floyd’s “Comfortably Numb”. Het wordt zo langzamer hand eens hoog tijd dat ook het ‘grote publiek’ lucht krijgt van Anathema. Een goed platencontract, waar men op dit moment naar op zoek schijnt te zijn, zou daarbij zeer behulpzaam kunnen zijn. Ik duim voor ze!
Slotconclusie: een prachtige zonnige festivaldag met een geweldige afsluiter. Als negatief punt zou ik kunnen noemen dat de nadruk wel èrg sterk lag op skatepunk, stonerrock en ska, maar dit is uiteraard een kwestie van smaak. Voorts hoorde ik achteraf dat er in de moshpit bij tijd en wijle een agressieve sfeer heerste, waarschijnlijk te wijten aan een combinatie van hoge temperaturen met een te hoge bierconsumptie. Ikzelf heb mij in ieder geval uitstekend vermaakt.
CD kopen?
Anathema