Onderwerp: MUZIEK
29 Januari 2006
Schuldgevoel en een rechte lijn: Levensverhaal van Johnny Cash
Door Erik Driessen met foto's van de site van I walk the Line
“De duivel heeft mijn verkeerde zoon afgepakt”, sneert Ray Cash in het begin van ‘I walk the Line’ naar zijn jonge zoon John. Die ging liever vissen, terwijl broer Jack het hout zaagde waarom vader had gevraagd. Jack komt in de machine terecht en overlijdt. Johnny Cash (in de film prachtig neergezet door Joaquin Phoenix) heeft een schuldgevoel voor het leven.
Mede daardoor wordt hij de wildste rocker aller tijden. Wat wil je ook met bandleden die beter zijn in bommen produceren en argeloze voorbijgangers beschieten dan muziek maken. Cash krijgt jong succes, maar raakt onder invloed van drank en pillen volkomen de weg kwijt. Met het schuldgevoel op de schouders breekt hij hotelkamers en podia af, net zo lang tot hij volkomen wordt uitgekotst en van de telefoonlijn wordt afgesloten omdat hij de rekening niet meer kan betalen.
Country-artieste June Carter (Reese Witherspoon) is zijn redding. ‘I Walk the Line’ vertelt over de welhaast onvoorwaardelijke liefde waarmee ze Cash van de pillen afhelpt. Desnoods met behulp van pistolen. Als Cash aan het afkicken is, bonjourt Carter met haar ouders de drugsdealers met angstaanjagende wapens het erf af.
Daaraan vooraf gaat de huiveringwekkende sleutelscène uit de film, waarin Cash zijn familie en aanstaande schoonfamilie uitnodigt voor Thanksgiving. Met de pillen in zijn lichaam, kaart hij tijdens het diner het overlijden van Jack aan. “Waar was je, was alles wat je tegen mij zei”, zegt Cash tegen zijn vader. “Nou? Waar was je?”, antwoordt die koud, terwijl de andere gasten stil als de dood zijn. “Waar was jij?”, schreeuwt Cash. Hij rent het huis uit, springt op een tractor en rijdt een meer in. Carter haalt hem eruit. “Had me maar laten stikken”, zegt de gevallen rocker. Schuldgevoel kan dodelijk zijn, als God geen engelen stuurt.
I Walk the Line is een ontroerende film over liefde, schuld en weigeren van compromissen. Als Cash clean is, wil hij per se in een gevangenis optreden, tot grote woede van zijn platenmaatschappij. “Ik wil u vragen om geen liedjes te spelen die de gedetineerden eraan herinneren dat ze in de gevangenis zitten”, bedelt de directeur van Folsom Prison. “Denkt u dat ze dat vergeten zijn?”, antwoordt Cash, waarna hij op het podium Cocaine Blues inzet. “I took a shot of cocaine and i shot my woman down”, maakt het publiek waanzinnig.
“This one was for your manager”, zegt de Man in Black droog. Hij staat op de top van zijn loopbaan. Vasthouden aan de rechte lijn wordt vaak beloond.
I Walk the Line van regisseur James Mangold won in de Verenigde Staten inmiddels drie Globe Awards. Woensdagavond was in Kampen de Nederlandse première. Vanaf 2 februari te zien in de bioscopen.
Klik hier voor de trailer