Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
17 Januari 2006
Emergenza Festival 3 - The Batcave 013
Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
Emergenza is de grootste internationale concertorganisator voor ongetekende bands. Zaterdag 14 januari 2006 was de laatste van vier voorrondes in the Batcave van het Tilburgse 013 voor deze maand. Ook deze avond weer een afmelding want Wastelands heeft afgezegd. Dus er resteren, net als de dag ervoor, zeven bands die strijden om de vier plaatsen in de volgende ronde. Wat meteen opvalt is dat het een stuk drukker is dan de voorgaande dagen, het voordeel van een zaterdag?
A59
De eerste band A59 (2e fotoserie links) komt uit Vlijmen. Ze spelen vrolijke, aanstekelijke popmuziek. Aangename rustige nummers met een mooie melodielijn en een duidelijke kop en staart. Zangeres Anne heeft een heldere stem, die vooral bij de rustige nummers het best tot zijn recht komt. Geen van vieren zijn het uitstekende muzikanten, maar hier geldt vooral dat het product meer is dan de som van de afzonderlijke delen. Duidelijk is dat ze plezier hebben en dat dit voorop staat.
Jam
Jam, een viermansformatie uit Oosterhout, speelt rock/alt-rock. De zelfgeschreven nummers zijn simpele rocknummers en missen overtuigingskracht. Zanger Jeroen begint met een wat valse start maar weet zichzelf na één nummer goed te herstellen. Helaas zit er weinig variatie in zijn stem en neigt zijn podiumpresentatie naar het irritante. Ook gitarist Martien en bassist Boudewijn kunnen het totaalbeeld niet opkrikken. Breaks lopen niet lekker en het geheel komt wat rommelig over, kortom een magere prestatie van deze mannen uit Oosterhout.
Marooned
Zij wisten echter wel direct te overtuigen, Marooned (tweede fotoserie rechts). Met hun stevige, pakkende rocknummers vulde deze viermansformatie uit Oss de Batcave met een muur van geluid. Peter van Leeuwen wist, ook hij na een valse start, met zijn rockstem wel de zaal te blijven boeien. Met momenten heeft zijn stem zelfs iets weg van Eddie Vedder, maar dan iets zwaarder. De rest van de band, Armand Thijsen op gitaar, Richard Jansen op bas en Edwin van Lieshout achter de drums, vormen duidelijk een eenheid. Ook deze band heeft er duidelijk plezier in, een fijne presentatie en het optreden verveelt geen moment.
The Value of Confession
Deze jonge jongens, tussen de 14 en 19 jaar oud, uit Oldenzaal speelde vlotte emo-rock. De zelfgeschreven nummers van The Value of Confession (2e fotoserie midden) waren goed qua opbouw maar technisch te hoog gegrepen. Het geheel kwam wat rommelig over, maar laat deze jongens nog een tijdje oefenen en ze gaan het helemaal maken. Zelf was ik erg onder de indruk van de jongste van het stel, Jascha Jochem achter het drumstel. Ondanks zijn leeftijd en zijn kleine verschijning wist hij als een beest te drummen. Het totaalbeeld is aangenaam en heeft een hoge aaibaarheidsfactor.
Erazer
Het was duidelijk te horen waar de Eindhovense heavy-metal band Erazer (1e fotoserie midden) de inspiratie vandaan heeft gehaald. De nummers waren allen doordrenkt met een sausje Iron Maiden. De vier mannen en hun frontvrouw speelde technisch goed, strak in het ritme en een muur van geluid, maar het kon de zaal niet mee krijgen. De muziek is achterhaald, had niets vernieuwend en had zo van een metal-album uit de jaren 80 kunnen komen. Zangeres Angelique de Jager wist hier met haar bijdrage ook niets aan te veranderen. Niks geen lieve, zachte, vrouwelijke vocal maar een zware metal-stem waar menig zanger jaloers op kan zijn. Dit werkte eerder in het nadeel, dan in het voordeel van Erazer.
Blind Trash
De verrassing van de avond kwam voor mij van Blind Trash (1e fotoserie rechts). Deze vijf man sterke band uit Tilburg speelt nu-metal met een geheel eigen geluid in de traditie van bands als Deftones, Life of Agony en System of a Down. Frontman Roelof de Brouwer weet met zijn presentatie de aandacht vanaf de eerste tonen op zich te vestigen. Het publiek deinst letterlijk voor hem achteruit. Hij wisselt zijn rustige emotionele vocal af met een indrukwekkend geschreeuw. Hierbij loopt en springt hij over het podium op en neer en versterkt hij met zijn mimiek en houding het geschreeuw, het moet letterlijk uit zijn tenen komen. De band staat als een huis met strakke vette rifs, allen ter ondersteuning van de frontman. Voor mij de winnaar van de avond.
2NFRO
Als laatste band voor deze avond de uit Eindhoven en Tilburg afkomstige 2NFRO (1e fotoserie links). Duidelijk is dat deze zes man sterke band al meer podiumervaring heeft. De twee frontvrouwen komen natuurlijk en relaxed over en ook de andere bandleden zijn zichtbaar thuis on stage. De band speelt reggae doorspekt met hiphop, soul, rock en jazz. Ook zijn bij één nummer duidelijk Turkse invloeden te horen. Kortom: wereldmuziek en niet verwonderlijk dat ze afgelopen jaar ook al op Festival Mundial gespeeld hebben.
Na het tellen van de stemmen van 2NFRO, dit duurde even want ze hadden zowat heel de zaal mee, kwam de uitslag. Op de zevende plaats is geëindigd Erazer, gevolgd op zes door Blind Trash, ik had hen graag in de halve finales gezien, helaas. De vijfde plaats dus ook niet door, The Value of Confession. In de halve finale van 5 tot en met 9 april zien we wel terug, op de vierde plaats Jam, de derde plaats is voor Marooned, op twee A59 en niet verrassend op één, 2NFRO. Volgende maand weer nieuwe voorrondes, te weten op 9 en 10 februari.