Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

21 06 13 - 20:44

Breekbare muziek, menselijk zweet en zware tandwielen

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

“Als ik de man tegenkom die verzonnen heeft dat we steeds op een andere locatie spelen...” De stem van Marc van Vliet klinkt dreigend.

Hij wijst op de ongeveer twee meter hoge en drie meter lange stalen kubus op een kar in zandafgraving Oost. Naar het 1200 meter lange dikke touw ernaast. Naar de zandafscheiding met geometrische roodzand tekeningen en tere bosjes van stokjes met kleine bloempotjes, die het speelveld markeren. Ook de jurk van de smalle vrouw moet weer aangehaakt.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

21 06 13 - 20:09

Een postzegeltje Kosovo op het Geitenpark

  
Door Mylène Schuit met foto's van Mieke Kreunen

Ben je net met de boot aangekomen in West en verheug je je op vier dagen Terschelling, beland je onmiddellijk in Kosovo.

We kijken wat ongerust omhoog. Zullen we het droog houden tijdens de voorstelling van Invisible Walls in het Geitenpark? De regisseur stelt ons gerust, hij heeft er alle vertrouwen in dat het mooi weer blijft. In afwachting vanwat komen gaat, wachten we nog even wat in het gras naast het pad. We krijgen een leeg Kosovaars paspoort met het verzoek dit in te vullen met onze gegevens en nationaliteit.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, INTERACTIE THEATER, DANS

20 06 13 - 16:42

We dansen tot we erbij neervallen

Van onze redacteur in West-Terschelling
Gisteravond omstreeks half 11 in de avond is op een voetbalveld te West-Terschelling een vete uitgebroken. Om verder lichamelijk letsel te voorkomen zijn twee vrouwen aangehouden. Beiden verklaarden Aurora te heten. De politie moest tussenbeide komen. Een massale vechtpartij werd daarmee voorkomen. De burgemeester roept op tot kalmte: “Zinloos geweld kan nooit een oplossing zijn.” Het OM stelt een onderzoek in.

   
Door Youetta Visser met foto's van Roger Bernat

Je moet het maar durven. Een dansvoorstelling maken waarin het publiek zelf de hoofdrol speelt, zonder repetities vooraf. Met slechts een koptelefoon als regisseur. De Spanjaard Roger Bernat heeft er geen moeite mee. Geamuseerd kijkt hij vanaf het trapje van zijn Pipowagen toe hoe Voetbalveld West in no time verandert in een dansvloer. Zijn werk zit erop. Het is fascinerend te zien hoe rond de 200 Oerolgangers de opdrachten van de mechanische stem automatisch volgen. Maar hij heeft buiten de twee vrouwen gerekend die beiden beslissen dat hun ‘five minuts of fame’ nu maar eens moeten aanbreken.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

20 06 13 - 12:32

Ze willen een bouwvakkers decolleté

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

‘Oh jee, we gaan iets heel gewoons meemaken. Dat voorspelt weinig goeds. Meestal hebben ze er dan te weinig aan gedaan. En moeten we er stil bij zijn. Is niet zo’n probleem. Ik vind het wel fijn. Even rust. Lekker even lopen met zijn allen, dan kan ik meteen wat zon meepakken. Wat vreemd, de vorige groep zit nog op de tribunes. Moeten die niet weg nu? Mooi, ze gaan al. Hoe kijken ze? Wel blij geloof ik. Dan zal het wel wat zijn, de voorstelling. Nou we zitten. Gaat u maar.’

‘Wat doet ie nu? Hij haalt schroeven uit de tribune. Dat zal de man zijn uit het foldertje, die al 22 jaar tribunes maakt. Leuk om te zien hoe handig hij dat doet. Floep, floep, floep. En alle boutjes weer keurig op de schroefjes voordat ze zijn zak ingaan. Gaat ie dat nu helemaal alleen doen? O nee, ik zie het al; er zijn nog een stuk of zes mannen. Mooie spieren. Die rechter, wauw.’

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

19 06 13 - 18:52

Het is geen vraag, het is een gegeven

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

“Het is geen vraag, het is een gegeven. Ze ging weg en ze komt terug. Blijkbaar kiest ze dus voor hem.” Maakster Ilmer Rozendaal praat over de personages in haar voorstelling als zelfstandige wezens die eigen beslissingen nemen. Liefdevol. Zojuist heeft het publiek met koptelefoons op een tribune gekeken naar een verstilde voorstelling aan het einde van de wereld; helemaal op de punt van Oost. Weids strekt het droogvallende wad zich voor ons uit. Rozendaal: “Juist deze locatie vond ik mooi. De spelers zijn dan klein in het grote landschap.”

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

19 06 13 - 10:52

Hoe ver kun je en mag je gaan?

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Kijk, dat is leuk. Je arriveert nog gewoon met je eigen clubje festivalgangers, in mijn geval met zijn drieën, op het terras van Zonneweelde. Daar wacht een suppoost in een net pak je op en zet een gele streep op je kaartje. Vanaf nu ben je lid van groep Geel. Om half 12 mag je in de kar stappen die je naar het begin van de route brengt. Petje op: ‘Gluurder’. Maar wie gluurt er eigenlijk naar wie? We zitten zelf ook te kijk.

In de kar volgt een korte uiteenzetting over de verschillende huizen in het dorp en hun bewoners, het lijkt wel een openluchtmuseum. Onwennig schuiven we op onze bankjes. De oproep vooral niet met bewoners te praten als je ze ziet, versterkt het ongemak. En voor je het weet ontstaan er gesprekken.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

19 06 13 - 00:34

Kiezen is een kunst op zich

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Na een paar dagen op Oerol begint het me op te vallen; de voorstellingen in het theaterprogramma zijn vaak nogal lang. Gemiddeld anderhalf uur. Nu is dat een enkele maal heel aangenaam (Cyrano), maar vaak zuchten wij als publiek onder de te wijds uitgesponnen performances.

Kill your darlings! Als parttime cabaretier (Rijp & Groen) ken ik het probleem. Op Oerol leer ik nu dat lengte echt ten koste kan gaan van zeggingskracht. Is het niet juist ook de charme van een festival dat er veel korte voorstellingen te zien zijn, van een uur, hooguit?

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

19 06 13 - 00:11

Van jou herinner ik mij alles. Alles bleef me bij!

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

“Ik wilde sterren plukken, maar door angst voor spot en hoon, plukte ik de stijlbloempjes voor in mijn eigen doornenkroon”

Hiermee is kort het drama van Cyrano verwoord, de vrijgevochten held die niet alleen goed overweg kan met het zwaard, maar ook met dichterlijke taal. Hij durft zijn grote liefde voor Roxane echter niet op te biechten, uit angst dat zij hem afwijst vanwege zijn lelijkheid. Hij heeft inderdaad een grote neus. En een dikke buik. En hij is nogal eigenwijs. Juist als hij toch de moed heeft om haar te ontmoeten, zegt zij dat zij een crush heeft op een ander en vraagt Cyrano om hulp.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

17 06 13 - 16:29

Locatietheater zoals het hoort op Oerol: experimenteel, opruiend en groots

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Een decor van honderden meters breed, een sloot, een eiland, bomen; Theatergroep Breekgoed pakt groot uit op het Geitenpark. Locatietheater in de goede zin des woords. Gemaakt door jonge kunstenaars, die grote maatschappelijke thema’s niet schuwen.

Ook getalenteerde jonge kunstenaars krijgen op Oerol de ruimte. In Atelier Oerol kunnen zij gedurende twee jaar een Opmaat en een productie realiseren en die voor lekker veel publiek spelen tijdens het Oerolfestival en daarna (in dit geval) op het Over het IJ in Amsterdam. Maker Sofie Doeland greep deze kans met beide handen aan: “Het is belangrijk voor mijn ontwikkeling geweest om input te krijgen en rustig aan een voorstelling op locatie te kunnen werken”.  Zo oefende zij met Breekgoed hoe je de timing voor elkaar krijgt terwijl de spelers soms tientallen meters uit elkaar staan.  “We stonden hier al buiten te repeteren in april, in de sneeuw.“

Onderwerp: Impressies van Oerol, HANNEKE EN JONAS, LOCATIETHEATER, OEROL

17 06 13 - 12:12

Zij vinden uiteindelijk, vrijwel gelijktijdig, de deur

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Onder Heartbreak Hotel is een eigen universum gecreeerd. Eerder maakten Hanneke de Jong & Jonas de Witte al indruk met hun muzikale videoinstallaties voor Oerol (Night bright days, Shakepearience II), nu zijn ze terug met een vervreemdend mooie expeditie-voorstelling. Tussentijds maakten ze overigens ook een baby; die ligt rustig te slapen naast de installatie.

Het is even een reisje naar Oost, maar dan heb je ook wat. Voorbij de fabriek van Wak nog; helaas een paar dagen afgelast wegens blessures bij een van de spelers. Maar onder Heartbreak Hotel is het goed toeven. Zittend op een plank op de grond kijken we tussen de palen naar het strand en de zee en naar een muur van 18 witte platen waarop evenzoveel kamers zijn geprojecteerd. Identieke kamers, met steeds een andere bewoner. De een speelt viool, de ander strijkt de was, een derde leest. Ze lijken  zich onbewust van elkaar. Misschien liggen deze kamers wel verspreid over de hele wereld. Toch signaleren wij als kijkers soms een vorm van gelijktijdigheid. Bewoners lijken zich vrij synchroon te bewegen door de kamer. Ze kijken samen naar het raam, staan op, lopen naar de muur. Zijn ze op zoek?

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

17 06 13 - 11:48

Aanstaande maandag hebben we hier de eerste aandeelhoudersvergadering!

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Tot en met donderdag is ze nog te zien op Oerol. Daarna gaat ze in Den Haag naar een internationale conferentie over complementair geld. Dette Glashouwer is actief in de maatschappelijk beweging die op zoek is naar alternatieve geldsystemen, zoveel is duidelijk. In haar voorstelling MoneyMoneyMoney doet ze komisch verslag van haar eerste schreden op deze zoektocht naar de betekenis en werking van geld. Met de crisis is dat natuurlijk een steeds actueler onderwerp. Zoals ze zelf zegt: “Er zijn al veel langer allerlei mensen mee bezig, maar nu is de tendens dat je hier beter naar luistert.” De zaal zit vol.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

16 06 13 - 20:08

Gaan of blijven?

Door Youetta Visser met foto's van Beer Buijsman

In een volle schuur bij Cupido staat een schiettent. Wat zeg ik? Een schietsalon, dat is het. De vier spelers vertellen zelf het verhaal van de familie Mombarg; een kermisfamilie met een lange traditie van kramen. Helaas heeft het noodlot hen getroffen; een brand in de suikertent. De suikerspinnen smelten, het snoep wordt hete brei. Gevaarlijk spul.

Tijdens de voorstelling wordt langzamerhand het grote geheim onthuld: hoe kwam die brand daar? En welke tatoeage heeft de vader op zijn borst?