Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, DANSLOG, DANS, OEROL
20 06 14 - 09:04
Het leven na de dans
Daar loop ik. Met blote voeten in het zand. Ik kijk recht vooruit naar de strandpaal, naar de kleuren van de vlakte voor me, de zee en vind uiteindelijk Vlieland in de horizon. Als de zon doorbreekt, voel ik de warmte op mijn naakte huid. Ik kijk een klein beetje naar rechts waar door de donkere wolken, Jakobsladders de aarde raken. Er gaat van alles door me heen, maar ook niets. Wat is dit fijn. Ik geniet. Ik bibber. Ik geniet.
Na ongeveer 14 minuten haal ik bij de strandpaal mijn 2 jurkjes uit hun vastgeknoopte positie. Ik kleed me aan en draai me om. In de verte zie ik een kleine kleurig bol, de tribune, het publiek, de witte stipjes zijn de podia met daarop links het koor met de lieve mensen uit België, Saartje met cello. Rechts spinvis en band. In het midden de seismoloog die op zijn rug met zijn armen de schokken van de aarde aangeeft. Of, is het mijn hartslag die hij hoort?
Ik begin te rennen. Ik val, ren, strek mijn armen, ren, val en beland plots op het kleine eilandje.