Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, DANS

16 06 16 - 10:00

Tarten en begrenzen

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen 

Hoog op het duin van Seinpaalduin West, met de masten van de haven en vuurtoren de Brandaris als decor, dansen 'De Dansers' op de muziek van (pop)band La Corneille totdat ze niet meer kunnen. Ze springen en vallen hard in het zand, duwen en leunen, vertrouwen op andere dansers om hen te remmen in hun sprong. Met zijn vieren, drie vrouwen en een man, soms aangevuld met een muzikant, tarten ze de grenzen van hun lichaam en hun doorzettingsvermogen. 'Ten Noorden van Nergens' is een goede titel voor de choreografie van Josephine van Rheenen, waarin de dans steeds dierlijker wordt. De dansers zitten al snel onder het zand. Ontkleden zich ook deels tijdens de dans. Ze lijken te willen ontsnappen aan de eeuwige vragen: weggaan of blijven? Hoe kan ik ontsnappen uit een ongeluk leven? Hoe sta ik weer op? De band zingt het refrein: 'What is the meaning of this?' Iedere kijker die ooit worstelde met het leven en/of relaties herkent die wanhoop aan den lijve.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

16 06 16 - 09:59

Een weiland vol kleur

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen 

Het is maar goed dat het een afgelegen locatie is, want het is nogal een puinbak bij de Griene Pollen op West Terschelling. De Veenfabriek en Theatergroep Domino zijn er neergestreken, als een soort reizend circus. De voorstelling bevat een reeks korte acts, van een lied tot het declameren van een gedicht en van een dialoogje tot het verzinnen van een fijn bizar liefdesverhaal, die tamelijk willekeurig achter elkaar geplakt zijn. En dat alles gelardeerd met muziek. De vreemd uitgedoste spelers dwarrelen uit over het weiland. Zij planten metershoge parasols, dansen een geheel eigen choreografie in wisselende samenstelling, blazen op een schuiftrompet en spelen dat zij de laatste wolven zijn die nog met de mens kunnen leven. Als dan de regen ook nog eens met bakken uit de hemel komt en het publiek zich verschanst onder regencapes op hun geïmproviseerde krukjes, lijkt de chaos compleet.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

16 06 16 - 08:05

Polderpracht

  
Tekst en beeld van Annemiek Barnouw 

Vijftig weken per jaar is Terschelling een El Dorado voor natuurliefhebbers. Twee weken per jaar wordt het eiland overgenomen door kunstaanbidders. Gelukkig trekt de natuur zich daar weinig van aan: tijdens die twee weken kwetteren, vliegen en badderen de vogels rustig door. Cultuur en natuur zijn tijdens een Oerol bezoek dan ook prima te combineren. De Vogelbescherming organiseert in het kader van het programma PolderPracht (www.polderprachtterschelling.nl) tijdens Oerol elke dag twee fietsexcursies door de Terschellinger Polder gecombineerd met een bezoek aan de expedities in het gebied.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

15 06 16 - 13:26

Atelier Oerol|Over het IJ is altijd een avontuur

  
Door Youetta Visser met foto's van Sandra van Kampen

Een fietstocht langs ditmaal drie jonge kunstenaars, die een jaar lang zijn begeleid om een voorstelling op locatie te maken en die nu het resultaat voor het eerst laten zien. Ze zijn ernstig in hun streven en groots in hun dromen. Ditmaal was de opdracht voor selectie: Dien een vraag in waarmee je een jaar aan de slag wil. De geselecteerde theatermakers bedachten in hun jeugdige overmoed een lekker brede vraag. Bijvoorbeeld: 'Hoe is het als ik er niet meer ben?' Of: 'Hoe moet ik me verhouden met alles wat op me afkomt?' Het Atelier koos voor Merel Smitt, Hedwig Koers en Bart van de Woestijne. Respectievelijk een documentair theatermaakster met interesse in maatschappelijke ontwikkelingen, een mimespeelster/regisseur die maakt vanuit wat is, en de meer filmisch ingestelde Van de Woestijne die levensvragen bij de kop neemt met het publiek.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

15 06 16 - 11:49

Stoer en poëtisch BOT

  
Tekst en beeld van Mieke Kreunen

“Voordat het begon dacht ik nog bij mezelf: wat is dat podium leeg”, zei een mevrouw terwijl we samen wegliepen bij Schuur Jelle Cupido in Lies. “Daar moet ik nu erg om lachen”, vervolgde ze. 

Wie ooit bij een voorstelling van BOT is geweest weet waarom ze moest lachen. De vier mannen van de muziektheatergroep slepen namelijk allerlei denkbare en ondenkbare stellages het speelvlak op en alles wordt op de één of andere manier aangedreven om geluid te maken. Op het laatst staat de vloer overvol

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

15 06 16 - 11:33

Een basale ervaring

Door Youetta Visser met foto's van Schweigman&

Oeh dat is indringend. Lopend in een eeuwige cadans in totaal wit. Stap voor stap raak je je houvast kwijt. De soundscape geeft het ritme aan. Eerst buiten, daarna door een sluis naar binnen. Oergeluiden dreunen door in wat een eindeloze tunnel lijkt. Je wordt opgezogen, meegenomen, even aan je lot overgelaten. Wat je ziet en hoort geeft onvoldoende context om je te verhouden met je omgeving. Je bent alleen. Het enige wat rest is rustig doorlopen en vertrouwen. Je laten omringen. Rechtsom, stilstaand, linksom. Totdat het, toch nog plotseling, eindigt.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

13 06 16 - 18:17

Houston? Houston?

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen 

Op de mooie locatie van zandafgraving Oost zetten Nineties Productions en Paradiso Melkweg deze Oerol een muziektheaterproductie neer: 'We are here'. We gaan naar de maan, in de slipstream van Neill Armstrong. In 2014 volgden we op Oerol met Oostpool de avonturen van Buzz Aldrin, de tweede man op de maan. Ditmaal is het de beurt aan Michael Collins. De man die in 1969 in het ruimtevaartschip bleef zitten en in zijn eentje net zolang om de maan cirkelde totdat Armstrong en Aldrin van de maan terugkeerden. De derde man. Veertien rondjes om de maan. Hij werd bijna gek toen hij daar in eenzaamheid in het heelal ronddwaalde. Houston? Houston?

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

12 06 16 - 19:34

De tijd tarten in Walden

  
Door Youetta Visser met foto's van Leo van Velzen

De voorstelling 'Walden' van het Ro-theater speelt om twee oude kerels, broers, die rondkeutelen in de moestuin. Arjan Ederveen kennen we al zo, door zijn tv-serie 'Wroeten'. Jack Wouterse voegt zich bij hem, in de Kom van Hoorn. Krakend en knarsend gaat het stel aan het werk in de tuin. Langzaam en mopperend. Kasje in, kasje uit. Ederveen is de bezige bij die zich zorgen maakt en zich ergert aan de inactieve broer. Hun droom dreigt in onkruid ten onder te gaan. Het zevenblad, het kweekgras, de brandnetels...ze nemen het over! Wouterse is een beetje dromerig. Ze hadden die tuin toch ook als hobby? Mogen ze ook even genieten? Hun gestuntel werkt al snel op de lachspieren van het publiek, zeker als de broers elkaar dwars zitten. Als de twee mannen dan ook de toeschouwers bespreken als waren zij bijzondere plantjes - oude bessen, kaal kopkruid, enzovoorts - lijkt een komedie in de maak. Maar het drama dreigt.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 17:08

De enige soort die niet past in de natuur

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Och, wat kunnen sommigen mensen toch prachtig acteren. Actrice Harriet Stroet zet niet alleen zeer overtuigend een geïsoleerde vrouw neer die eenzaam is achtergebleven na een catastrofe, maar brengt daarnaast dierenpoppen tot leven. Sterker nog: ze speelt dialogen met hen, waarbij ze eigen tekst afwisselt met het snuffelen en zachte janken van de hond. De dieren vormen haar enige gezelschap sinds ze is gevallen in het bos en afgesloten van haar omgeving door een dikke glazen wand. De voorstelling van de Ulrike Quade Company, geïnspireerd op een boek van Marlen Haushofer, in een prachtige bewerking van Hannah van Wieringen, heet ook zo: De Wand. Langzaam beseft ze dat om haar heen geen leven meer te bespeuren is; alle mensen zijn dood. De buren zijn dood op hun rug vallen. Misschien zijn er aan de andere kant, achter het donkere woud nog mensen, maar daar durft ze niet doorheen. De vrouw verschanst zich in het jachthuis.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 10:51

Grenzeloze muziek, eindige eer

  
Door Annemiek Barnouw met foto's van Mieke Kreunen

Er is een foutje gemaakt bij het boekingskantoor: er zijn meer kaartjes verkocht dan dat er plekken op de tribune zijn. Het is geen probleem, want achter het podium zijn plekken gemaakt, zodat iedereen de voorstelling bij kan wonen. Uiteindelijk worden negentien mensen uit het publiek uitverkoren om op de tribunen te zitten, de overige bezoekers kunnen op een omgekeerde ton in het gras zitten. De voorstelling XIX van Compagnie KAiET!, Andre Manuel en Geert Hautekiet gaat over grenzen: grenzen bewaken, grenzen overgaan, maar vooral ook de grens tussen de uitverkorenen en de rest.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, DANS

12 06 16 - 07:56

Onderdeel van een groter geheel

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Oerol 2016 opende vrijdag 10 juni bij zonsopgang. Elke ochtend om 5 uur danst het gezelschap van Sharon Fridman in het rode ochtendlicht een speciale jubileumvoorstelling in coproductie met Oerol 35 jaar. Nadat het publiek via een rustgevende wandeling naar Arjensdune is geleid, komen de dansers aan het begin van de voorstelling van alle kanten heel langzaam aanlopen om vervolgens tussen en rond de drie tribunes in het duinzand 'NIDO/Rizoma 2016' uit te voeren. Net als vorig jaar op Oerol zijn de professionele dansers van Sharon Fridman aangevuld met tientallen vrijwilligers. Zij bewegen gezamenlijk, in een organische samenhang. Samengeklonterd, rollend, tegen elkaar leunend, in groepjes rennend.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

11 06 16 - 16:51

Juist hier vergaat de wereld vandaag...

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Het is een van de grote buitenlocaties op Oerol. Bij de Wierschuur op Oost strekken de punt van Terschelling, de kwelder, het wad en de zee zich ongenaakbaar uit. Zover het oog reikt. Juist hier vergaat de wereld vandaag. Of beter: is de wereld vergaan. 'The re-enactment of the now', van Theater Utrecht, laat het publiek terugkijken naar deze dag. Via koptelefoons horen we de teksten en het gezang van de spelers en de voice over die ons alles uit de doeken doet.