Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, DANS

12 Juni 2016

Onderdeel van een groter geheel

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Oerol 2016 opende vrijdag 10 juni bij zonsopgang. Elke ochtend om 5 uur danst het gezelschap van Sharon Fridman in het rode ochtendlicht een speciale jubileumvoorstelling in coproductie met Oerol 35 jaar. Nadat het publiek via een rustgevende wandeling naar Arjensdune is geleid, komen de dansers aan het begin van de voorstelling van alle kanten heel langzaam aanlopen om vervolgens tussen en rond de drie tribunes in het duinzand 'NIDO/Rizoma 2016' uit te voeren. Net als vorig jaar op Oerol zijn de professionele dansers van Sharon Fridman aangevuld met tientallen vrijwilligers. Zij bewegen gezamenlijk, in een organische samenhang. Samengeklonterd, rollend, tegen elkaar leunend, in groepjes rennend.

Ondanks het langzame, repeterende tempo, zit er - met uitzondering van de trage start - vaart in de voorstelling. Er is ook veel te zien. Dichtbij hoor en zie je het getingel van de pianist en het getoeter van de trombonist, verderop vallen dansers in een eindeloze herhaling om en rollen naar beneden in een diepe duinpan. De vergelijking met de nutteloze pogingen van Sisyphus om een steen tegen een berg op te rollen, ligt voor het oprapen.

Tussen de rookpluimen en grote metalen windgongen in de verte is eenzelfde herhaling te zien bij dansers die net als derwishen eindeloos ronddraaien, ditmaal met een lange tak op de schouder. De meeste dansers bewegen zich in cadans in groepen voort, stuwen enkelen van hen op en laten deze weer vallen, als een zee die zich golvend opricht en daarna uitrolt in de branding.

Tussen al deze groepen intrigeert het duo dat zich gedurende de hele voorstelling, eerst neigend naar elkaar en dan leunend tegen elkaar, langzaam rondwentelt. Innig verstrengeld verooordeeld tot eindeloze harmonie.

Om het publiek heen licht ondertussen de hemel langzaam op. Het weet zich verbonden met de natuur en met elkaar. Om dat nog te benadrukken nodigen de spelers hen aan het eind van de voorstelling uit: kom, doe mee! Waarna ze de honderden mensen zachtaardig in slierten over het duinzand trekken. Het publiek voelt dan aan den lijve dat het onderdeel uitmaakt van een groter geheel.

Regisseur Sharon Fridman, in vruchtbare samenwerking met componist Luis Miguel Cobo maakte met 'NIDO/Rizoma 2016' een happening die indruk maakt. Het lijkt bedrieglijk simpel om met beweging, muziek en de omgeving tot dit verstilde en magische resultaat te komen. Het is echter een meesterwerk van enige omvang, dat naast een groot creatief talent ook een nauwgezetheid en concentratie verraadt. En een diepe liefde voor mensen, die individueel veel nietiger zijn dan ze zich dikwijls voelen.

Compania Sharon Fridman | Oerol