Onderwerp: LOCATIETHEATER

09 08 15 - 15:07

Is EXIT wel luchtfietserij?

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Soms sluiten de twee werelden waarin uw recensent zich beweegt, theater en wetenschap, ineens opmerkelijk goed op elkaar aan. Vorige week interviewde ik een wetenschapper die zich bezighoudt met artificiële celdeling; voor onderzoeksdoeleinden kunnen ze steeds beter allerlei soorten cellen buiten de mens opkweken.  De week erna gaat EXIT van theatergroep Vis-à-vis over twee broers in 2020 die vlees maken zonder beesten. Met de moderne techniek is zelf vlees maken een fluitje van een cent. Dat doen ze in hun fabriek, ze maken kweekvlees. Booming business. Het ontaardt natuurlijk al snel in het klonen van mensen en de vraag waar de grens dan ligt. Maakt deze techniek het mogelijk dat mensen voortaan eeuwig bestaan? En is dat wel wenselijk? Uiteindelijk gaat EXIT daarmee over de wens om voort te leven. Gekloond of ingevroren, of simpelweg door een bijzondere begrafenis die de nabestaanden bij zal blijven. Maar dit ernstige thema is uitgewerkt in een hilarische voorstelling. Vis-à-vis doet in EXIT waar ze goed in zijn: ze pakken groots en meeslepend uit. Tussendoor kan het publiek genieten van wonderschone special effects, die naadloos aansluiten bij de soms onnavolgbare bewegingen van de acteurs op het immense speelvlak.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

24 06 15 - 20:09

Project Solaris

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Het is een rare dag, de laatste dag van Oerol. De Westerkeyn is al afgebroken en de meeste bezoekers gaan in de loop van de dag richting het vaste land. Oerol is er nog wel, maar tegelijkertijd niet. Een ideale dag om 'Project Solaris' van Hanneke de Jong en Jonas de Witte te zien. Eerder al bezocht Cultuurpodiumonline deze voorstelling in een park in Amersfoort.

'Project Solaris' stelt grote vragen aan de orde.
Wat is werkelijk? Dat wat wij zien en kunnen meten, of is er meer? "Vraagt u zich ook wel eens af of alles wat je ziet, zich alleen in je gedachten afspeelt?"  leggen de theatermakers ons voor. Zijn er meerdere werkelijkheden, misschien zelfs synchroon? In hoeverre kunnen wij mensen meerdere dimensies van de werkelijkheid overzien? Het zijn kwesties die wetenschappers gek maken. Zij gaan immers uit van een enkele werkelijkheid en hun streven is om die te doorgronden. Voor De Jong en De Witte vormen de vragen het uitgangspunt van hun voorstellingen.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

21 06 15 - 20:31

Goed kijken doe je alleen als je weg gaat...

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

We zitten in een bus en rijden over het eiland. Van West-Terschelling naar Midsland en na wat rondjes via de duinen weer terug. Op ons hoofd een koptelefoon. Vanuit de bus zien we af en toe scènes. De buspassagiers stoten elkaar aan: "Kijk, daar links! Een jogger met een oranje broekje aan." Of: "Kijk opzij! Daar is een man die net uit de gevangenis komt en zijn horloge weer om doet." De scènes rijgen zich aaneen deze middag, de bus stopt steeds net op tijd om de volgende acte te zien. In ruim anderhalf uur tijd ontvouwt zich een verhaal over thuiskomen en weggaan. Over toevallige ontmoetingen en de mate waarin je kunt kiezen. Over beweging.

Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, LOCATIETHEATER

21 06 15 - 10:13

Geen voet aan de grond

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

De manege biedt tijdens deze Oerol ruimte aan de grote enscenering van Muziektheater Transparant uit België. Zij speelden 'De Koningin zonder Land' eerder al in een grote loods bij Antwerpen en vullen de ruimte moeiteloos met een huisje op hoge palen, een pier in het zand, een groot bed, vele takken op de achtergrond, nog een paar hutjes op palen en aan de weerseinden van het speelvlak een groot beeldscherm. Het publiek zit op vier tribunes, waar het helaas niet altijd goed zicht heeft op het hele speelvlak.

'De Koningin zonder land' is het verhaal van een jong meisje dat met haar ouders, de koning en koningin, het kasteel waarin zij wonen moet ontvluchten. Een mooi verhaal, naar een boek van Paul Verrept. Op het beeldscherm is te zien hoe het kasteel ten onder gaat aan een vloedstroom. Het is een lumineuze vondst om daarvoor een zandkasteel van onderaf te filmen en op de beeldschermen de teloorgang door de wind en een grote golf te tonen.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, DANS

21 06 15 - 09:21

La poème, Oerol op z'n best

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Een heel eigeel glijdt glanzend langs de uitgestrekte arm van performer Jeanne Mordoj van Compagnie Bal. Heel voorzichtig neemt ze het in de mond om het vervolgens op haar andere arm langzaam naar beneden te laveren. Bij haar pols knapt het. Het geel wrijft ze over haar lichaam. Het is een van de meer verstilde scenes in de voorstelling 'La Poème', over vrouwelijkheid. Een heel lichamelijke performance van bijna een uur, waarin gratie en dierlijkheid elkaar afwisselen. Een soundscape van  keelklanken, natuur- en zweverige geluiden, gemaakt door Isabelle Surel, ondersteunen de performer. Haar gezicht verwrongen, als ze wordt overgenomen door de aandrang een ei in zijn geheel in te slikken.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

20 06 15 - 10:45

Yieehaaa met een moraal

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Yieehaaa! De Jonge Republiek en Tryater hebben hun plek gevonden bij Nollekes Zuid, een oude vuilnisbelt vermomd als bos, met mooie vergezichten over het duinzand. Ideaal voor de muziektheatervoorstelling 'Holes'. Een verhaal over een verlaten stadje, een opgedroogd meer en een strafkamp waar jongens de hele dag gaten in de grond graven om hun karakter te slijpen. Het vormt het decor voor het verhaal van de klunzige Stanley Yelnats die gebukt gaat onder het noodlot dat zijn overgrootvader over hem afriep. Kan hij zich eraan ontworstelen en zijn eigen weg kiezen? Dat is de vraag. Blue Grass en loepzuivere Country vormen de passende muzikale achtergrond bij deze western-achtige vertelling.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

20 06 15 - 10:29

Verdriet als kermisattractie

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Het heeft iets feestelijks, instappen in een karretje met zijn zessen, omringd door flitsende lampjes en de beat van smartlappen. "Maar een man mag niet huilen...." en "Ik heb alleen nog maar een foto...". Voor je het weet zijn de Oerolgangers aan het joelen als op een kermis, zelfs een wave wordt ingezet. "Karretje drrrrrie mag instappennnn!!", schalt het door de microfoon. Toch staat levensgroot op deze kermistent: 'Verdrietfabriek.' Na het enthousiaste begin is het al snel uit met de pret. De kermiskarretjes hobbelen langzaam over een nogal desolate weide bij Schapenkaasboerderij Halfweg van tentje naar tentje. Daar ontvouwt zich het verhaal van verdriet, in vijf delen. Een misschien eenvoudige, maar rake voorstelling van theatermaker Lieke Benders.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

19 06 15 - 18:03

Een schaamteloos eerlijke bruiloft

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Wilhelmer van Efferink nam als jonge maker  in 2012 en 2013 al deel aan Atelier Oerol. Nu is hij terug met de voorstelling 'Motief knokpartij bruiloft nog steeds onbekend.' : een krantenkop. Het publiek kijkt in de schuur op Teunis Plak naar vijf mensen die proberen te reconstrueren wat er is gebeurd tijdens het voorafgaande bruiloftsfeest. Het is nogal uit de hand gelopen, is een understatement. De bruid en bruidegom totaal lam, mensen deden het met elkaar die dat beter niet hadden kunnen doen en het geheel ontaardde uiteindelijk in een grote matpartij, waar de politie aan te pas moest komen. Het is alles peanuts vergeleken met de nog veel heftiger achtergrond van onze hoofdrolspelers. De vijfacteurs gaan fysiek ontluisterend tekeer en zijn schaamteloos eerlijk.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

19 06 15 - 17:19

Onder Ons met Roma B

Onderwerp: LOCATIETHEATER

19 06 15 - 12:11

Tempopianen geven Oerolgevoel handen en voeten

Door Mieke Kreunen met foto's van Moeremans & Sons

Moeremans & Sons zijn dit jaar op Oerol neergestreken met maar liefst twee voorstellingen en een tijdelijke 10 dagen durende utopie: Tempopia. Gedurende het Oerolfestival leeft Moeremans & Sons communaal op Terschelling volgens de eigen idealistische regels. Tijdens een dag in Tempopia prikkelen ze achtereenvolgens het lichaam, de geest, de verbeelding, de maag en nóg een keer de verbeelding. De Tempopianen hebben hun intrek genomen in sportaccommodatie Ieders Plak waar ze verblijven en ook slapen in keurig in een kringetje opgestelde stapelbedjes.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

19 06 15 - 09:47

Framing, nu met suspense

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Vorig jaar waren we er al, bij de voorstelling Framing, die Johannes Bellinkx binnen het Oerol Atelier ontwikkelde. Of beter: we waren bij de experience. Nu staan  we weer  op een duin op West-Terschelling met zijn 50-en op vier rijtjes met een kap over ons hoofd in een van steigerbuizen opgetrokken bouwwerk en kijken ieder door een houten kijkgat naar de omgeving. We volgen de bewegingen langs bos, dorp, lucht en zee. Het is een prettig weerzien. De beelden van vorig jaar inmiddels bekende verschijningen in onze dromen.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

19 06 15 - 09:27

De reuzen vallen op hun plaats in de duinen

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

'Reuzen' van Theater Artemis en Ro Theater, is een van de voorstellingen van Oerol 2015 waarover de meningen ver uiteen lopen. You love it or you hate it. Weinig grijs daartussen. Eerder in het theater, de voorstelling stamt uit 2011, waren de reuzen onnoemelijk groot. Dat effect is afgezwakt op deze locatie bij Arjens Dune.

De reuzen vallen op hun plaats in de duinen. Op de een af andere manier is het heel logisch dat ze daar lopen en wonen in de grote grot op de achtergrond. Alleen lastig, al dat zand. Alle reuzen zijn ouders. In negen taferelen, telkens aangekondigd door een rijtje schoolkinderen, trekken ze op grote hoogte voorbij aan het publiek. Jonge ouders, gescheiden ouders, een moeder met een postnatale depressie, de echte ouders van de maker Jetse Batelaan, een rolstoelvader. Je groeit van ouderschap, zo is het idee. Je wordt reusachtig in vergelijking met het kleine kind in je handen. En onhandig. De reuzen van Theater Artemis klunzen wat af met zijn allen.